Tanıtım

Hayat son zamanlarda bana daha acımasızdı sanki, en azından şu son altı ayda yaşadığım hayal kırıklıkları, öfke, nefret, çaresizlik... Sürekli bu duyguları yaşıyordum, ama dışarı yansıtmıyordum tabii.. Dün gece tamamen bencil ve kin doluydum, intikam alacaktım, canımı yakanın canını yakacaktım. İçim soğumayacaktı ama onlarda benim kadar yanmalıydı. Yansındı...

Peki, şuan neden her şey normalmiş gibi yapıyoruz. Neden bu dağın başına geldik ve neden şu saçma romantik film açık. Film ilgimi çekmiyordu zaten böyle saçma şeyleri izlemezdim, onun da ilgisini çekmiyordu.. Zaten o'da izlemiyordu, sanki ortam sessiz kalmasın diye açmıştı. Sıkıldığım için ona döndüm ve o an göz göze geldik, çünkü o zaten beni izliyordu değil mi?

Kuruyan dudaklarımı dilimle yalayıp "Ateş, artık neden burda olduğumuzu söyler misin?" diye sordum meraklı bir sesle

Gözlerini kaçırıp kısık bir sesle "Sence gidene mi daha zor kalana mı?" diye sordu bana dönerek

Sıkıntılı bir nefes verip "Ateş konuyu değiştirme."

"Konuyu değiştirmiyorum sadece bir soru." dedi ve sorusunu tekrarladı "Sence gidene mi daha zor kalana mı?"

Bir süre onu takmayıp saçma filmi izledim ama gözlerini üzerimde hissedince oflayarak ona döndüm, biraz düşününce cevabım zor olmamıştı..

Dudaklarımı büzüp "bilmem, ben hiç gitmedim ki..." dedim ama sonra ekledim "kalana çok zor ama."

"Hiç mi gitmedin?" diye sordu sanki cevabımı duyunca bir şeyler kafasında daha da oturmaya başlayacak gibiydi

Karanlıkta net olarak görünmesede kahverengi gözlerinin tam içine bakıp "Hiç... Hiç gitmedim, gitmemde." dedim kendimden emin bir şekilde

"Gitmezsin.." diye beni tekrarladı

                             ***

LEVLA 

Yakında ✌

Levla: İhtiyaçlar, var olması gereken her şey.

Ayrıca 'olmasaydı' anlamı da var...