Hani olur ya hayatınızın bir dönüm noktası ya herşey daha iyi olur ya da herşey mahvolur. İşte ben bu dönüm noktasının içinde kayboldum.

Herşey kana bulanmıştı. Hastanenin içindeki herkes.

"Ayaz!"

Ayaz yoktu. Herkesin kana bulandığı bir sahnede Ayaz yoktu.

Tam şu anda sana ihtiyacım var.

Aras şu durumda sadece o bana yardım eder. Ben telefonumu elime alırken arkamdan kafama soğuk birşey değdi. Bu kesinlikle bir namlunun uç kısmıydı.

Hassiktir! İşte şimdi sıçtık.
_____________________________________

Tam bu sırada panikle kalktım. Allah kahretsin herşey rüyaymış. Başımı sola çevirdiğimde Ayaz'ı gördüm. Aynı yataktaydık. Ama en son hastanedeydim ben!

'Anne.' anne mi? bir çocuk bana annemi dedi. Sanırım şuan asıl rüyadayım. "Anne baba kalk." eliyle ağzını gösterdi susamıştı sanırım.

Kafamı sağa çevirdiğimde o kuyuyu gördüm kabusum olan kuyu "ANNE!" çocuk bağırdı.

Hayır! çocuğun iç organları çıkmış!

________________________________________

"Hadi uyan bakalım küçük." duyduğum kalın sesle gözlerimi açmaya çalıştım.

"Ayaz.'

"YOK AYAZ!" bu adam neden bana kızdı şimdi. Sanırım kafayı kırdım. Bu adamın kafasındaki inekler çok tatlı!

"Oy cici inek. Möö." sanırım kafam gerçekten iyiydi.

"İnek mi? Size demedim mi çok doz vermeyin diye!"

-----------------------------------------------------------

"Çıkarın beni!" "Çok sıkıcısın ama küçük. Biraz daha misafirim ol."

​​​​

​