Yenii kurguuuuu hazirsak BASLIYORUZZ

____________________________________

"Nefes zaten 2 hafta kalıcaksınız hadi gel." O adamla iki hafta demek bir ömür demek !
​​​​​​

"Kızım sen değil misin onu görücem diye camdan atlayıp her yerini kıran!"

Ya onla aynı otelde yatmak aynı mı ? Hemde 2 hafta !

​​​​​​

​​_______________________________________
"Geldi!" aman ne güzel!
"İn aşağıya." kapının kolunu kavrayıp yavaşça aşağı doğru ittim. Kapının bıraktığı aralıktan yavaş yavaş adımladım. Dış kapının önüne geldiğimde derin bir nefes alıp kapıyı itekledim. Hedef göründü! Karan Caymaz tüm karizmasıyla arabanın önünde!
Benim geldiğimi görünce boğazını temizleyip yanıma doğru geldi. Hadi ama çocuk aşırı iyi!
"Naber?" naber mi? Asker arkadaşın mıyım oğlum ben senin! Olabildiğince soğuk davranarak , "iyi, sen" dedim.
Sözde bu çocuğa aşığım! Gerçekten büyük skandal!
"Hazırsan gidelim." yok canım hazır değilim.SENCE ZEKİ, YAKIŞIKLI, SEMPATİK, KARİZMATİK VE DAHA ÇOK SEY OLAN ÇOCUK?!
Överimde söverimde arkadaşlar boşuna kızmayın.

"Hıhı." yontulmamış kütüğüm vallahi!

Beraber arabanın yanına adım adım gittik.
Yok artık! arabasıyla çok uyumlu olmuş! Arabada siyah benim nasibimde(inşallah) siyah.
"Kahvaltı yaptın mı?" usulca başımı hayır anlamında salladım.

"Bildiğim çok güzel bir mekan var, istersen gidelim." "Olur." bu sırada arabayla yavaşça ilerliyorduk.

"Ne kadar kaldı?" evet bu soruyuda ben sordum.

"Var daha."

"Ama sıkıldım!" evet bunuda ben söyledim.

"Ne yapalım Nefes uçalım mı?" sesini yükselterek söyledikleri beni susturmaya yetmişti.

_____________________________________

"Karan bitmedi mi?" az önceki diyaloğumuzdan sonra hiç konuşmamıştık. "Var biraz. Uyusana." söylemesi kolay tabii. Sıkıyosa gel sen uyu senin yanında.
"Uykum yok." derin bir nefes alarak bana döndü ve ben şuan öteki dünyaya geçtim bile. Geri kalanlara hayatlarında başarılar.

"Sus Nefes." oflayarak kafamı cama çevirdim. Yol bir türlü bitmek bilmiyordu.

Bir kapı açılma sesi ile gözlerimi araladığımda sanırım saat 4 olmuştu bile. Karan kapımı açıp inmem için kenara çekildiğinde gözlerimi ovuşturarak arabadan çıktım . Sonra tek kelime dahi etmeden otele doğru ilerledim.

_____________________________________

Otelin şık gümüş kapılarından içeri adımladığımızda bizi farklı farklı hayvan heykelleri karşıladı. Kırmızı halı eşliğinde resepsiyona ilerledik. Karan işlemleri hallederken bense bekleme yerinde kalan uykuma devam etmeye karar vermiştim. Koltuğa oturdum ve Karan'la resepsiyondaki kadının konuşmalarını dinlemeye başladım. "İsimlerinizi alabilir miyim?" "Karan Caymaz ve Nefes Caymaz." o sırada gözlerim irice açıldı. Bana Caymaz dedi. Kendi soy ismini bana taktı. Ben sevdim bu işi!
Kadınla diğer işlemleri hallederken kadın ekrandan yüzünü çekip Karan'a baktı. "Üzgünüm, sadece tek odamız kaldı iki adet odamız şuan mevcut değil." işte gün içinde aldığım küfür etmeden küfür etkisi bırakan o mükemmellik abidesi cümle!

____________________________________
​​​​​​"Bilerek mi söyledin?" diye sordum Karan'a. Usulca bana döndü "Tek tek uğraşmak istemedim. Yanlış anlama." anladım bile.
Odama yani odamıza ilerlerken valizlerimizi taşımakla görevli olan adam yanımıza geldi. Tam benim valizini alırken teni, tenime değdi. Sert yutkunuşunu duydum. Yüzümü kaldırıp adama baktım. Benden sadece 3 yaş büyük olduğunu tahmin ettiğim bu adam gerçekten yakışıklıydı. Üstündeki üniforması onu garson gibi gösteriyordu. Nemli ve dağınık kumlar saçlarına değinmek bile istemiyorum. Bu çocuk gerçekten Karan gibiydi.
Karan, aramızdaki çekimi anlamasın diye elimi hemen çektim. "Afedersiniz bile- yani yanlışıkla oldu." Karan'a döndüğümde çatık kaşlarla bizi izlediğini farkettim. Sert bakışlarının altında kıskançlık sezmiştim. Onunda hepimizin gibi yarası vardı. Onun yarası arkadandı ama. Karan'ın sevgilisi onu kardeşiyle aldatmıştı. Karan buna üzülmemişti aslında, o bir kadın için göz yaşı dökecek biri olmamıştı hiçbir zaman. Ama kardeşinden, en sevdiğinden beklemiyordu. En çok koyanda buydu ya zaten. O yüzden kimseye güvenemez olmuştu. Tekrar ölmek istemiyordu o. Hayatı daha yeni bulmuşken tekrar kaybetmek istemiyordu Karan. Doğduğunda annesi ölmüştü onun. O annesinin temiz sütünü bile içememişti. Bunu Karan'a çok görmüşlerdi.

Ama ben seni bu dipsiz kuyudan çıkaracağım.

______________________________________
Odaya girdiğimizde eşyalarımızı yerleştirip kendimizi yatağa attık. Şuan Karan'la aynı otelde olmak bile çok gericiydi ve biz aynı yorganı paylaşıyorduk. Tam kendimi uykunun tatlı kollarına bırakıyordum ki kapı çaldı. Yattığım yerden doğrulup kapıya ilerledim. Karan çoktan uyumuştu. Kapının önüne geldiğimde kapının önünde olan konuşmalara şahit oldum.

"Kızı bir otelde saklayamayacağımızı bilmen gerekirdi!" diye kükredi kalın sesli bir adam. Diğer adamın çaresiz yutkunuşunu ben bile duymuştum. "Karan abi eğer bu kızı yan odasında sakladığımızı görürse yaşatmaz bizi!" "Bilmeyecek. O kendi kurbanıyla ilgilenirken bizim aynı otelde olduğumuzu bile anlamaz." dedi rahat bir tavırla. Bir dakika, kurban dedi Karan dedi Karan'ın kurbanı dedi. Ve o bahtsız kişi ben oluyorum. Mükemmel ötesi (!) kaderim buradada önüme çıkmıştı. Karan bu geziyi beni kaçırmak için kabul etmişti!
Yüzüme bir tokat misali çarpan gerçeklerle olduğum yere kenetlendim.

Gittiklerinden emin olunca parmak uçlarımda yükseldim ve kapının oval şeklindeki camından dışarı baktım. Etrafta kimseler yoktu. Kapının kolunu yavaşça ittim. Uzun koridora çıktığımda rüzgardan dolayı kapı sertçe kapandı. Bahçeye çıkıp temiz hava almam gerekiyordu acilen. Asansöre doğru ilerledim. Tam o sırada arkamda bir adım sesi duydum. Hızla başımı o tarafa çevirdim. Bizim bavullarımızı taşıyan abi olduğunu görünce rahat bir nefes aldım. Beni farkedince adımlarını hızlandırdı. Yanıma gelince "Nasıl gidiyor?" diye sordu. Nasıl gidiyor ne lan. Asker arkadaşın mıyım senin? Sadece tip olarak değil huy olarakta Karan! Karan doğurmuş sanki.
"İyi. Senin?" o sırada asönsörü beklemeye başlamıştık. "İyi bende. Eğer seni rahatsız etmeyecekse isminizi öğrenebilir miyim petek kız?" saçlarım kumralda değildi, esmerde, sarı da ancak kumral ve sarı karışımı bişey olduğu için bana, "Petek Kız." demişti. "Nefes, ismim Nefes prensim." ah hayır, umarım bunu içimden söylemişimdir.
Dudakları istem dışı kıvrıldı. Ona prens dememe şaşırmadı, "Prensim." dememe şaşırdı.

Boğazımı temizleyerek söze girdim. Asansör gelmişti ve ben konuşurken içeri bile girmiştik. "E şey yani ben öyle demek istedi- istemedim prensim aman şey abi." gerçekten rezilim!
Üzerime doğru eğildi ve "Abi deme lazım olur." deyip göz kırptı. Üstümden çekilince yaşadığımız anın şokuyla ellerim titremeye başladı. Kapı açıldı ve bay bilinmeyen çıktı gitti. O an Karan'ın yanına gitmek istedim. Herşeyi ona anlatıp, ona içimi dökmek istedim.

___________________________________

Bilmiyorum! Ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum! Başımda bir sapık ve insan hırsızı varken nasıl bilebilirdim? Bana iyi bir seçenek sunmamışlardı ama benden iyi olanı yapmamı istemişlerdi. Ben beceremiyorum oğlum.
Keşke zamanı geri alabilseydim. Buraya gelmezdim. Keşke kaderimi silip baştan yazabilseydim.
___________________________________

Bir süre sonra hava soğumaya başlayınca odamıza doğru ilerledim. İçimde garip bir dürtü vardı. Korkuyordum daha düne kadar bayılıp bittiğim adam tarafından kaçırılmaktan korkuyordum.

Kartı çantamdan çıkarıp tam kapıyı açıyordum ki Karan'ın sesini duydum. "Çok seviyorum onu. O gülüşü varya o gülüşü uğruna canımı veririm. Bazen çok konuştuğu için kızıyorum ama onu çok seviyorum lan. Gülüşü beni mest ediyor." telefonla konuşuyordu. Açıkçası bunları duymayı beklemiyordum ama ona hemen inanacak değilim.
Kapıyı hızlıca açtım ve ona koştum. İri bedeninin içinde küçük bedenim kayboluyordu. Galiba gerçekten inanmışım.
Ben ona sarılınca vücudu kaskatı kesilmişti. Telefonu yere düştü. Bana baktı. Uzun uzun izledik birbirimizi "Nefes," "Karan?" arkamdan gelen adım sesiyle arkaya döndüm. Bu, oydu. Bay bilinmeyen.

-------------------------------------------------------

İlk bölüm bittttii. Nasıl beğendiniz miii? Sonraki bölüm cuma ama hafta içi bölümün birazı gelecek kendinize CCOOOOOOOOK iyi bakın mutlu kalinn

​​​

​​​​

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​