Aylin uyanmıştı. Lakin tekrar bir şekilde bayılırsa ölürdü. Tedavisi şarttı bu yüzden kafes dövüşünü kabul ettim. Aylin gece 00.00 da uyurken hastaneden çıktım. Bahsedilen yere motorumla gittim saat 00.27 olmuştu bile etrafta milyonlarca insan vardı. Birtanesi kolumdan tutup beni odaya götürdü. Birkaç kıyafet verdiler başka odada giydim. Aylin için herşeyi feda edebilirdim. Yaklaşık yarım saat kadar bekledikten sonra beni bir ringe çıkarttılar. Kafes yoktu boks ringine benziyordu. Karşımdan gelen kızsa haddinden fazla pasif duran biriydi. Sanki buraya dövüşmeye değil de tatlı yemeye gelmiş gibiydi. Ortamızdaki adam konuşmasını yapıp bitirdikten sonra ringden ayrıldı ve yukarıdan kafes indi. Evet cidden kafesi yukarı bağlamışlar. Artık tamamen ölmek var dönmek yok diyorduk resmen. Dövüşe başladığımda kız sadece duruyor ve kendini savunuyordu. Ya taktiklerini öğrenmek istiyor ya da sadece kendini korumak istiyordu. Arkasına geçip sırtından tuttuktan sonra onu yere serdim. Ellerimi kaldırıcağım esnada insanlar bağırmaya başladı.

"Ölmek var dönmek yok"

"Ölmek var dönmek yok"

"Ölmek var dönmek yok"

İsteneni öğrendim. Bu kızı öldürmem gerekti. Sertçe karnına oturup yüzünü yumrukladığımda sadece elleriyle yüzünü kapatmaya çalışıyordu. Daha sonra direnmeyi bıraktı. İki elini de kabara doğru açıp onu dövmemi bekledi. Ağzı,yüzü bedeninin birçok yeri eminimki kırık veya kopuktu. Kafes kaldırıldığında elimi sonkez burnuna yaklaştırdım. O kız yaşıyordu ve ben yine de kardeşimin sağlığını kazanıcaktım. Motorumla hastaneye gitmeden önce evimde üzerimi değiştirdim. Hastaneye geldiğimde adamlar doktoru erken getirtmişti ve Aylin ameliyathanedeydi. Sabaha kadar orda kaldı. Bir türlü içimdeki o sıkıntıyı sabaha kadar atamadım. Dayanamayıp arabama bindikten sonra tekrar kafes dövüşünün olduğu yere gittim. Bana kızı hastaneye vericeklerini söylemişlerdi oysaki kızın bedeni halaa yerdeydi. Kimse dokunmamıştı bile ve bu vahşetin tek sebebi bendim. Kızı kucağıma aldığımda başını göğsüme yasladı ve şu cümleyi kurdu "Geliceğini biliyordum abi hiç gitme" daha sonra ise uyudu. Onu arabama bindirip hastaneye getirdiğimde neler oldu bilmiyorum sadece yolda buldum diye ifade verdim. Kızın burnu kırık,dişleri etini zedelemiş,çenesi çıkmış,kolunda 8 dikiş sırtında 13 dikiş vardı. O kızı bekledim ameliyathane kapısında. Kapıdan o çıktıktan sonra Aylin çıktı. Demekki Aylin'in yaşam sebebi bu kızmış . Ameliyat iyi geçmişti kızla Aylin aynı odada uyuyorlardı. Ben Aylin'in yanında otururken kız yavaşca gözlerini açıp sadece abi diye sayıkladı. Abisini tanımıyordum ama bana iyilikleri oldu. Onun yanına gidip üzerini örttüğümde kolumu tutup beni yatağına çekti. Yavaşca yanıns uzandığımda tereddüt etmeden başını göğsüme yasladı. Ben de onunla birlikte uyumuştum.