Tarih:24/11/2028

Saat: 23.48

Ben Umay herkes gibi normal bir insanım. Bir de abim var ismi Aras. Aras Kıran Kılıç. 2 ismi değil 2 soy ismi var. İki soy isminden de anlaşılıcağı üzere mahkemeye bile kafa tutmuş kendine özel kimlik çıkarttırtmış bir şizofren. Muhtemelen delilerin bundan daha zeki olduğuna eminim. Abimle yine sıradan kavga ediyorduk. Kafasına vazo attığımda kafına bile denk gelmedi. Lakin ondan kaçıyim derken evden baya çıkmış uzaklaşmıştım. Ben bir heves etrafı izlerken arkamdan yüksek bir ses geldi. "Umay dikkat et" daha sonra beni sırtımdan iten abimdi. Sert bir fren sesi geldi. Daha sonraysa birinin yere düşme sesi yerden kalkıp arkamı döndüğümde herkes ben ve birinin başındaydı. Ambulans geldiğinde herkes çekilince yerde yatan abimi gördüm. Üzerimden kaynar sular dökülse daha az canım acırdı. Abimin bütün bedeni kanlar içindeydi ve uyanmıyordu. Abim beni kurtarmak için kendini feda etti. Galiba abimle oynadığımız son oyundu... Sonkez birbirimize birşeyler fırlattık,sonkez ona dokundum,ve sonkez ondan kaçtım. Onun gülüşünü sonkez duydum. Abim kanlar içinde ve tek sorumlusu bendim. Kadın beni görünce koluma iğne yapıp uyuttu. O da anlamıştı nekadar derin baktığımı. Saatlerce,günlerce belki de aylarca uyudum. Hiç uyanmak istemez gibi uyudum....