Kayıp Ruhlar Evi: Geri Dönüş

Ivy, Kayıp Ruhlar Evi'nde yaşadığı korkunç deneyimden sonra bir daha oraya dönmeyeceğine yemin etmişti. Ancak evine döndüğünde, aynada gördüğü kızın yüzü ve duyduğu fısıltı onun peşini bırakmıyordu. Geceleri uykusuz geçiyor, zihninde sürekli olarak o evde yaşadıklarını tekrar tekrar yaşıyordu. Ivy, bu lanetin peşini bırakmayacağını biliyordu ve bu durumdan kurtulmak için tekrar Kayıp Ruhlar Evi'ne dönmeye karar verdi.

Günlerce kendini bu korkunç yolculuğa hazırladı. Yanına bir cep lambası, bir tılsım ve bir dua kitabı aldı. Gece yarısı, evin önüne geldiğinde kalbi korkuyla çarpıyordu. Evin karanlık silueti, geceye karşı daha da tehditkâr görünüyordu. Ivy, derin bir nefes alarak kapıyı açtı ve içeri adım attı.

Ev, ilk ziyaretine göre daha soğuk ve daha kasvetliydi. Ivy, dikkatlice merdivenlerden yukarı çıkarak çocuk odasına yöneldi. Oda, bıraktığı gibi duruyordu, ancak bu sefer duvarlardaki çizimler daha canlı ve daha tehditkârdı. Ivy, elindeki tılsımı sıkıca kavrayarak odanın ortasında durdu.

Aniden, oda soğuk bir rüzgarla doldu ve Ivy, küçük kızın ruhunu tekrar hissetti. Fısıltılar daha belirgin hale geldi ve Ivy'nin adını çağırmaya başladılar. Ivy, korkusunu yenerek kızın ruhuyla tekrar konuşmaya başladı.

"Küçük kız, burada neyin peşindesin? Seni huzura kavuşturmak için ne yapabilirim?" diye sordu.

Oda, Ivy'nin sorusuna yanıt olarak daha da soğudu. Ivy, dua kitabını açarak yüksek sesle dualar okumaya başladı. Ancak, bu sefer fısıltılar daha güçlü ve daha öfkeli bir hale geldi. Ivy, birdenbire kendini odanın köşesinde sıkışmış halde buldu. Küçük kızın ruhu, Ivy'nin etrafında belirmeye başladı.

"Senin yüzünden!" diye bağırdı kızın ruhu. "Senin yüzünden hala buradayım! Sen de bu evin bir parçası olacaksın!"

Ivy, bu sözler karşısında dehşete düştü. Ancak, kendini toparlayarak kızın ruhuna doğru ilerledi. "Bu senin suçun değildi. Seni buradan kurtarabilirim. Beni dinle ve bana güven," dedi.

Kızın ruhu, Ivy'nin bu sözleriyle biraz duraksadı. Ivy, dua kitabını tekrar açarak huzur dualarını okumaya başladı. Odanın içindeki karanlık enerji, yavaş yavaş hafiflemeye başladı. Ivy, küçük kıza doğru elini uzattı.

"Kurtulmak için bana güvenmelisin," dedi Ivy. Kızın ruhu, Ivy'nin elini tutarak yavaşça kaybolmaya başladı. Oda, eski sessiz ve huzurlu haline döndü. Ivy, derin bir nefes alarak odadan çıktı.

Ancak, evden çıkarken bir şey fark etti. Kızın ruhu, onunla tamamen gitmemişti. Ivy, evin dışında küçük bir çocuk ayak sesi duydu. Döndüğünde, karanlık bir gölge onun peşindeydi. Ivy, bu evin lanetinin sonsuza kadar devam edeceğini ve onun peşini bırakmayacağını anladı.

Ivy, eve döndüğünde aynada küçük kızın yüzünü tekrar gördü. Bu sefer fısıltı değil, net bir ses duydu: "Sonsuza kadar benimle kalacaksın."

Kayıp Ruhlar Evi'nin laneti, Ivy'nin hayatının bir parçası olmuştu. Ivy, bu lanetten kaçmanın imkansız olduğunu biliyordu ve kaderine boyun eğdi. Ancak, bir gün bu laneti tamamen sona erdirmenin bir yolunu bulacağına dair umutla yaşamaya devam etti.