Lanetli Ev

Soğuk bir kasım gecesiydi. Yağmur, küçük kasaba üzerindeki eski, terkedilmiş evin çatısını döverken, rüzgar uğuldayarak etrafı sarsıyordu. Bu ev, kasabanın çocukları arasında "Lanetli Ev" olarak bilinir ve hakkında pek çok korkunç hikaye anlatılırdı. Ancak kimse bu hikayelerin doğruluğunu test etmeye cesaret edememişti; ta ki o geceye kadar.

Jake, Emily ve Kevin, kasabanın gençleri arasında cesaretleriyle tanınan üç arkadaştı. Bir gece, içlerindeki macera duygusuna yenik düşerek Lanetli Ev'i keşfetmeye karar verdiler. Ellerinde sadece birkaç el feneri ve bir cep telefonu vardı. Ev, kasabanın dışındaki ormanın derinliklerinde yer alıyordu. Yolculuk boyunca birbirlerine cesaret vererek ve şakalaşarak yürüdüler, fakat evin kapısına vardıklarında hepsinin kalbi hızla çarpmaya başladı.

Evin kapısı büyük ve ağırdı, menteşelerinden inleyen bir ses çıkararak açıldı. İçeri girdiklerinde, yoğun bir küf kokusu ve uzun zamandır terkedilmişliğin verdiği soğuk bir hava onları karşıladı. Jake, fenerini tutarak öncülük etti ve geniş salona adım attı. Salonda, kırık dökük mobilyalar, yırtık perdeler ve yerde tozla kaplanmış eski bir halı vardı.

Emily, merakla duvarlardaki eski portreleri incelerken, Kevin merdivenlere yöneldi. Merdivenler, üst kata çıkarken gıcırdıyordu. Jake, "Hadi, birlikte çıkalım," diyerek Kevin ve Emily'yi üst kata davet etti. Üçü de tedirgin adımlarla merdivenleri çıkmaya başladı.

Üst kat, alt kat kadar ürkütücüydü. Koridor boyunca sırayla dizilmiş odaların kapıları hafifçe aralıktı. Jake, en yakındaki odayı seçerek içeri girdi. Oda, bir zamanlar çocuk odası olduğu belli olan oyuncaklarla doluydu. Eski bir bebek evi, bir köşede hüzünle duruyordu. Emily, duvarda asılı duran bir çocuk resmini işaret etti. "Bu evde bir aile yaşamış," dedi fısıldayarak.

Kevin, birdenbire soğuk bir esinti hissetti ve ürperdi. "Bir şey doğru gelmiyor," dedi. "Burası gerçekten lanetli olabilir." Tam o sırada, koridorda bir hışırtı sesi duyuldu. Üçü de dikkat kesilerek koridora baktı. Fener ışıklarının önünde hareket eden bir gölge gördüler. Jake, cesaretini toplayarak gölgeyi takip etti.

Gölge, evin arka tarafındaki büyük bir odaya doğru ilerliyordu. Odaya girdiklerinde, karşılarında büyük, eski bir ayna buldular. Ayna, garip bir şekilde parlıyordu. Emily, aynaya yaklaştı ve yüzünü inceledi. Birden, aynada beliren silueti gördü; bir kadın, uzun beyaz elbiseli ve solgun yüzlü. Kadın, Emily'ye bakarak sessizce ağlıyordu.

Emily, dehşetle geri çekildi ve bağırarak Jake ve Kevin'a döndü. "Orada bir kadın var! Aynada!" diye haykırdı. Jake ve Kevin, aynaya baktıklarında hiçbir şey göremediler. Ancak odadaki hava birden ağırlaştı ve soğuk bir rüzgar esti. Kapı aniden çarparak kapandı ve üçü de kapana kısılmıştı.

Jake, kapıyı zorlayarak açmaya çalıştı, fakat kapı sıkışmıştı. Kevin, cep telefonunu çıkararak yardım çağırmak istedi, fakat sinyal yoktu. O sırada, odanın köşesinden bir fısıltı duyuldu. "Beni serbest bırakın..." Üçü de korkuyla birbirlerine sarıldı. Fısıltı devam etti. "Bu evde hapsoldum... Beni kurtarın..."

Jake, sesin geldiği köşeye fenerini tuttu. Köşede, eski bir sandık buldular. Sandığın kapağını açtıklarında, içinden eski, tozlu bir günlük çıktı. Emily günlüğü açarak sayfaları hızlıca çevirdi. Günlük, bir zamanlar bu evde yaşayan ve trajik bir şekilde ölen bir kadının hikayesini anlatıyordu. Kadın, intikam almak için lanetlenmişti ve ruhu bu evde hapsolmuştu.

Emily, "Bu kadın, ruhunun serbest bırakılmasını istiyor," dedi. Günlüğün son sayfasında, kadının ruhunu huzura kavuşturmak için yapılması gereken bir ritüel yazılıydı. Jake, Emily ve Kevin, günlüğü takip ederek ritüeli gerçekleştirdiler. Ritüel tamamlandığında, odadaki hava birden hafifledi ve kapı yavaşça açıldı.

Üçü de hızla evden çıkarak derin bir nefes aldı. Evden uzaklaşırken, Jake, "Bir daha asla böyle bir şey yapmayalım," dedi. Kevin ve Emily, sessizce başlarını salladılar. O gece, lanetli evin hikayesini bizzat yaşamışlardı ve bu deneyim onları sonsuza dek değiştirmişti. Kasabaya döndüklerinde, yaşadıkları korkunç anıları unutmaya çalışarak normal hayatlarına devam ettiler, fakat o evin laneti ve içindeki trajik hikaye, zihinlerinden asla silinmedi.