Aydan'ın çağırdığı ormana girdim. Biraz ilerledikten sonra Aydan'ı ağaca yaslanmış gördüm; etrafa bakıyordu. Kendimi belli etmek için öksürdüğümde, başı direkt beni buldu.

“Geleceğini düşünmüyordum, açıkçası,” gözlerimi devirip “ne istiyorsun?” dedim. Aydan, yaslandığı ağaçtan doğrulup “Hangi konudan başlayalım?” dedi. Derin nefes alıp “Konuş, yoksa gideceğim.” Aydan kaşlarını çatıp,

“Peki, takımından yani Yeşil Alev'den başlayalım. Lilya, sana söyleceklerime ister inan ister inanma; o çok güvendiğin takım senden neler sakladığını bir bilsen,” dedi. Kaşlarımı çatıp “Açık konuş, Aydan,” dedim.

“Cemre'nin verdiğin kitabı gördüler veya gösterdin, değil mi?… Ses gelmediğine göre gördüler. Şu an o kitapta yazanlar gerçek değil, o zaman,” dedi. Ne diyordu bu, hiçbir şey anlamıyordum.

Sesimi yükseltip “Aydan, daha açık konuş; fikirlerin umrumda değil,” dedim. Aydan kahkaha atıp.

“Lilya o kitabı değiştirdiler, sen gerçeği öğrenme diye yapıyorlar. İçinde ne yazıyor bilmiyorum ama Cemre bu yüzden öldü. Önemli şeyler var; ailen o kolyeyi sana boşuna vermedi. Bir şeylerin anahtarı neyin bilmiyorum, onu saklıyorlar ve Egemen.”

Kalbim şu an deli gibi çarpıyordu. Ne duymuştum ben öyle?

Aydan derin nefes alıp, “Egemen’in sana olan tutumu, davranışları garip değil mi? Bir siyah, bir beyaz. Bunun sebebi Suna hoca seni istemiyor; kadın senden nefret ediyor, nedeni ise…” diyip sustu.

Aydan’ın yanına gidip, “Neden söyle?”Aydan sırıtıp, “Çünkü oğlu sana aşık.” Duyduğum cümle ile sanki bütün dünyam başıma yıkıldı.

“Annesi yüzünden Lilya, adam sana köpek gibi aşık. Bunu saklamasının nedeni annesi; Egemen’i hep tehdit etti, zorladı. Eğer seni sevdiğini söyleseydi, sana zarar verirlerdi. Lilya tüm okul biliyordu senin Egemen’in zambak çiçeği olduğunu. Egemen annesi yüzünden sana bunca eziyeti yaşattı; en üzüldüğüm durum bu olmuştu.”

Kalbime ağrı girdi; şu an yer yarılsada içine girsem, geri adım atıp “yalan söylüyorsun” dedim. Aydan gülümseyip, “Duydukların ağrına gitti, değil mi? Onların yalan söylemesi, senden çoğu şeyi saklamaları... Lilya, anne ve babanın ölüm videolarını sorsana onlara; nerede olduğunu bilirler.”

Zorla yutkunup, “Neden yardım ediyorsun?” dedim. Aydan üzgün gözlerle bana bakıp. “Bizim takıma gel. Bak, biz kötüyüz ama durduğun takım karanlık. Lilya, seni ne kadar sevmesem de sen bizim takıma lazımsın, onların takımına değil.”

Aydan’ın yüzüne son kez bakıp, dönüp arkamı koşmaya başladım.

🦅🕸️

Egemen ile Toprak eve giderken Toprak derin nefes alıp, “Abi, Lilya Maysa’ya aşık olduğumu anladı galiba.” Egemen kahkaha atıp, “Oğlum, kıza öyle bir bakıyorsun ki, kız nasıl anlamadı, hayret ediyorum.”

“Su abi, ya zaten öyle derin bakamıyorum, seninki gözü hep üzerimde.” Egemen tebessüm edip, “Akıllı kızım, o benim.”

Toprak ile Egemen eve gelip içeriye girdiğinde herkes televizyon izliyordu. Egemen mutfağa bakıp Melodi’ye kaş göz işareti yaptı.

Melodi, Lilya’yı sorduğunu anlayınca yukarıyı gösterip uyuyor hareketi yaptı. Egemen kafa sallayıp koltuğa oturdu.

Lilya’yı düşünmeye başladı; arabanın içinde gözlerinin neden doğduğunu hâlâ merak ediyordu, ne düşündü de böyle olmuştu.

Egemen’in telefonu çaldığında kaşlarını çatıp telefonu açtı.

“Savaş, Lilya gerçekleri öğrendi. Ben özür dilerim, sana söyleyemedim, engel olamadım.” Egemen soluksuz ayağa kalkıp, “Kapat,” dedi yüksek sesle. Diğerleri de ayağa kalkıp.

“Ne oldu?” dedi Melodi. Egemen kaşlarını çatıp, “Barkın, Lilya odasında mı? Çabuk bak!”Barkın koşarak Lilya'nın odasına gitti. Egemen sinirden telefonu duvara vurdu. Toprak ile Melodi endişe ile yanına geldiler.

Barkın aşağı inip, “Abi yok, kız her yere baktım,” dedi. Egemen ağız dolusu küfür ediyordu. Toprak, Egemen’in kolunu tutup, “Ne oluyor abi?”

Egemen duvara yumruk atıp, “Her boku öğrendi!” dedi. Hepsi Egemen’in söylediği cümle ile şoka uğramıştı. Maysa, herkesin yüzüne sorgular gibi bakıyordu.

“Lilya’yı bulmamız gerekiyor, Barkın,” dedi Melodi. Egemen elini kaldırıp, “Buraya geliyordur.”

Barkın elini alnına koyup, “Lan kim söyledi kıza bunları?” Egemen derin nefes alıp, “Onu bulup sikmezsem, bana da Egemen Savaş Kartal demesin.”

🌊

Ne kadar koştum bilmiyorum ama duyduklarım o kadar ağırdı ki kalbim duracaktı. Benden nasıl saklarlardı ailemi gerçekleri? Ben onlara güvendim.

İçeriye girdiğimde hepsi oturuyordu. Egemen abi kapının yanında duruyordu. Kapıyı sert şekilde kapattığımda hepsi bana baktı.

Egemen abi yanıma gelip “Neredeydin?” diye çıkıştı. Maysa’ya bakıp “Ben yukarı çıkıyorum” diyip merdivenlere yöneldiğim sırada Egemen abi kolumdan tutup “Sana soru sordum, neredeydin?”

Kolumu sertçe çekip “Dokunma bana! Hepinizin gerçek yüzünü öğrenmeye gittim, mutlu oldun mu?” Egemen abi arkamda ki kapıya sertçe yumruk atıp “Bak, kim sana ne dedi bilmiyorum ama…” cümlesini yarıda kesip.

“Hepiniz yalancı, iğrenç insanlarsınız. Sizden, özellikle senden nefret ediyordum. Egemen abi, niye? Niye ben? Hak etmiyor muyum gerçekleri? Ailemi, ölüm videosunu bile saklamışsınız. Defteri değiştirmişsiniz!”

Artık gücüm bittiği an yere çöküp ağlamaya başladım. “Sizden tek isteğim, ailemin videosunu verin, diğerleri sizin olsun.” Melodi abla öne çıkıp, “Kuzum, seni korumak istedik,” dedi.

“Ben sadece gerçeği, annemle babamı öğrenmek istedim. Bunu bana çok gördünüz,” dedim. Egemen abi kollarımdan tutup ayağa kaldırdığında, tüm gücümle onu itekleyip, “Bana dokunmaya cüret etme.”

Yanından geçip gidecekken, karşıma geçti Egemen abi. “Ne dediler sana?” diye sordu. Geri adım atıp, “Dediğim gibi, gerçek yüzünüzü gösterdiler ama özellikle senin gerçek yüzünü merak ediyorum. Benden hep nefret edip, hem de nasıl… Boşver, bu kelimeyi hak etmiyorsun.”

Omzumla koluna çarpıp odama çıktım. Yatağımın yanına gidip, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Aşağıda ne oluyorsa sesler geliyordu.

Sağ tarafımda ağrı yine saplanmıştı. Elimle yara yerimi tutunca, kan bulaşmıştı. Ayağa kalkayım derken, gözüm kararıp yere düştüm. En son hatırladığım, Maysa’nın çığlığıydı.

🦅🕸️

Lilayı’nın lafları Egemen'i çayır çayır yakıyordu; sağa solu kırıp dökmek istiyordu. Her şeyi öğrendiğine göz yumardı ama onu sevdiğini öğrenmesi hayatını kararttı; yıllardır sakladığı gerçek gün yüzüne çıkmıştı.

Bunu kendisinden değil de başkasından öğrenmesi daha çok canını yakıyordu. Sinirden masadaki örtüyü çektiğinde her şey yere dağılmıştı. Melodi ağlıyor, Maysa başında bekliyordu.

Toprak ve Barkın, Egemen'in yanına gidip yere oturdu. Egemen yere vurup, “Bende değil de başkasından öğrendi, bana dokunma dedi, canım yanıyor.”

Barkın, Egemen'in kolunu tutup, “Abi, sakinleş. İzin ver, sakinleşsin Lilya da. Baştan konuşuruz,” dedi. Egemen kafasını duvara yaslayıp yere oturdu. Toprak, Maysa'ya dönüp, “Maysa, Lilya'ya baksana; şu an o da yanında birisini arar.”

Maysa kafa sallayıp yukarı çıktı. Egemen, Toprak’ın bacağına vurup “İyi yaptın” dediğinde Maysa’nın çığlığı duyuldu.

Herkes birbirine bakıp koşarak yukarı çıktığında Lilya yerde yatıyordu; Maysa başında ağlıyordu.

Egemen, koşarak yere Lilya’nın yanına oturdu ama gördüğü manzara hoşuna gitmemişti. Lilya baygın ve yarası kanıyordu. Egemen, Lilya’nın başını kucağına alıp saçlarını okşamaya başladı. Melodi, ilk yardım çantasını alıp Lilya’nın yarasına baktı ama iki dikişi patlamıştı.

Melodi, Barkın’a bakıp “Barkın, doktoru ara; Lilya’nın dikişi patlamış” dedi. Maysa öfkeyle, “Bırakın, gidin! Hepsi sizin yüzünüzden oldu, bırakın!” dedi. Toprak, Maysa’yı kolundan tutup “Sakin ol Maysa, sakin ol” diyerek zorla dışarı çıkardı.

Melodi, ağlayarak Lilya’ya bakıyordu. “Egemen, bir şey olursa Lilya’ya ben kendimi affetmem,” dedi. Egemen derin nefes alıp, “Hepsi benim yüzümden oldu.”

Doktor geldiğinde, “Çıkın dışarı, çabuk Melodi, sıcak su getir!” Egemen yavaşça ayağa kalkıp, zar zor dışarı attı kendisini. Telefonu çıkarıp, birisini aradı “Kim kim söyledi?” dedi.

“Savaş, bak, bana söylemediler, yemin ederim, bilsem,” dedi Egemen sert bir sesle. “Kim dedim?”

“Aydan söyledi,” dedi Egemen, sinirle kafa sallayıp telefonu kapattı.

BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞÜRÜZ.❤️