Normalde bölümü şimdi yazmayacaktım...

Hepsi senin suçun girayinafyonsurubu

⫷⫶⫸

Bir dakika, neler yaşanıyordu şuanda?

Hızlıca geri çekildikten sonra dik dik baktım Pars'a. Ne yaşıyordu bu çocuk? Yoksa kafası falan mı güzeldi?

Pars'a ne diyeceğimi düşünmeye başladım. Ne yapıyorsun sen mi demeliydim? Hayır, fazla klişe olurdu.

"Pars Yılmaz!" Diye bağırdım. Devamında ne diyecektim? Bir dadı gibi "Çabuk odana!" mı?

"Kafanızın nerede olduğunu bilmiyorum. Kendinize gelir misiniz lütfen?"

Beni kapıya yasladığında, sinirden yumruklarımı sıktım.

Kafasını bana eğdikten sonra yüzümü incelemeye başladı.

Ani bir hareketle onu iktirdim. Birkaç adım geriye doğru sendelese de kendisini toparlamayı başarabildi.

"Hiç susmuyorsun. Eğer konuşmaya devam edersen yine öpmek zorunda kalacağım."

Sanki kendisini zorlayan varmış gibi konuşmasına daha da sinir olmaya başladığım esnada, dudaklarım konuşmak için aralandı.

Beni bir kez daha, bu sefer daha sert olacak şekilde kapıya yasladığında, suratına tükürmemek için kendime zor tuttum.

Kendimi bir dark romance kitabında gibi hissediyordum.

"Pars..." Dedim son derece güçsüz çıkardığım sesimle. Sert yüz hatları sanki olabiliyormuş gibi yumuşadı.

"Efendim?" Onun sakin sesine karşılık sert bir ses ile tısladım.

"Eğer önümden çekilmezsen bir ay boyunca kafanda sargıyla gezmek zorunda kalacaksın." Tek kaşı alayla havaya kalktı.

"Boksör olman benimde bir boksör olduğum gerçeğini değiştirmez."

Şuan ona bir rövanş teklifi bile edecek kadar gözüm dönse de, kapım tıklandığından tüm düşüncelerimi gömmek zorunda kaldım.

"Çocuklar, konuşmanız bittiyse aşağı iner misiniz? Birazdan yemeğe başlayacağız."

"Konuşmamız bitmek üzere, anne." Dedim yüksek sesle. "Tamamdır."

Topuklu sesi bir süre koridorda yankılandı. Ses gittikçe azaldığında, Pars beni kolumdan tutup kendisine doğru çekti.

"Eğer şuanda bir ilerleme kaydetmezsek bizi evliliğe kadar götürürler. Olayları yavaşlatmayı istemez misin, Erva Koçak?"

Ona iğrenircesine baktım.

"Bir şartım var." Dediğimde sanki zafer kazanmış gibi güldü. "Neymiş o şartın?"

Dudaklarım kıvrıldı.

"Yarış yapacağız. Bir motor yarışı." Başını olumlu anlamda salladı.

"Kabul."

Sırıtışım genişledi.

"Sınavlarda ve denemelerde seni yenmem egomu yeterince tatmin etmedi. Şimdi sırada motor yarışı var, Pars Yılmaz."