Az önce bir kitabımın finalini paylaştım...

Bu bölümü ve o kitabımın final bölümünü aynı saatler içerisinde yazdığımdan bu kitaba da dramım azıcık geçti, üzgünüm :'(

Final veren kitabım: Sensin Sebebim

***

"Bu seferliğine seni affettim." Afallamış bir şekilde Arel'e baktığım esnada Arel gülümsedi. "Aramızdaki çekimin farkındayım, Flora. Ne kadar iyi anlaşabildiğimizin de farkındayım." Gözlerini kaçırdı.

"Ama..."

Kalbim deli gibi hızlanmaya başlarken sözlerine devam etmesi için Arel'in gözlerine baktım. Neden cümlesine "ama" ile devam ediyordu ki?

"Yaşımız küçük, önümüzde upuzun bir üniversite hayatı var. Anneni ve kardeşini özlediğini gözlerinden anlayabiliyorum."

İlk defa.

İlk defa Arel'in gözlerini dolu doluyken görmüştüm.

O an ise şimdi, burada gerçekleşiyordu.

"Seninle aramızda bir şeylerin olmasını cidden çok isterim fakat daha çok erken... Anlatabiliyor muyum?" Burukça gülümseyerek başımla onu onayladım.

"Evet, haklısın. Daha erken ve... Biz daha yeni tanıştık."

Hayır, yeni tanışmamıştık. Tanışalı tamı tamına iki ay geçmişti.

Mesajlaşmalarımızı saymıyorum bile. Çünkü o mesajlaşmalar ile birlikte dört aydır birbirimizi tanıyor olurduk.

Arel gülümsedikten sonra odadaki koltuktan kalktı.

"Sevindim. Ah, bu arada. İki gün sonra doğum gününün olduğunu biliyorum. Doğum gününde maalesef ki yanında bulunamayacağım."

Bana son bir bakış attıktan sonra kapının kilidini açıp hızlıca odadan çıktı. Öylece kapıya bakıp gülümsedim.

Evet, erkendi. Hatta çok erkendi.

Ayrıca onun da dediği gibi, aramızda bir çekim vardı.

İkimizin de bu çekime karşı koyamadığımızın farkındaydı, farkındaydım.

Yine de... Bir umut beslemiştim. O bizim aramızdaki çekimden söz ederken "Acaba?" diye düşünmekten kendimi alıkoyamamıştım.

Daha küçüktük. Ben daha on yedi yaşımdaydım, yeni yeni on sekiz olacaktım.

Önümüzde kocaman bir üniversite hayatı vardı.

Aslında... Farklı bir şey ima ediyor da olabilirdi.

Bizden olmaz, umudunu kes, diyor olabilirdi.

Sunduğu tüm cümleler bu kelimelerin bir işareti olabilirdi.

Belki de bizden olmazdı.

***

Bu bölüm kısa oldu ama geçiş bölümü işte, anlarsınız yaa