Selaamm! Nasılsınız?

Ben iyiyim. Az önce bir kitabımı daha bitirdim...

Neyse. Çenem açılmadan bölüme geçeliimm

♪♪♪

Beni buradan kimsenin çekip çıkarmayacağını biliyordum. Sevilmediğimi, aksine insanların beni aklından bile zorbaladığını biliyordum.

Bu hisleri iliklerime kadar hissetmek ağırdı. Öz annemin beni sevmediği gerçeği bir hançer gibi batıyordu kalbime.

Gülümsemeye çalıştım. Evet, zordu ama uzun zamandır üstesinden gelmiştim. Yine gelebilirdim.

Bir anda Pamir, Eymen ve Hafza irkildi. Neler olduğunu öğrenebilmek için baktıkları yere döndüm.

Miraç.

Kalbim deli gibi hızlanırken öylece ona baktım. Göğsü deli gibi inip kalkıyordu.

Beni mi aramıştı? Hayır. Arayacağı kadar değer verdiği birisi değildim.

Miraç koşarak yanıma geldikten sonra ceketini bir hışımla çıkartıp bana giydirdi. Hareketlerini sorgulayamayacak kadar dilsiz, mimiklerimle ona karşı çıkamayacak kadar çaresizdim.

Sıcak ceketi bana giydirdiğinde biraz olsun ısındım. Miraç beni ayağa kaldırdıktan sonra gözlerime baktı.

"İyi misin?" Diye sordu. Bunu dudaklarından anlamıştım.

Başımla onu onayladım. Miraç Pamirlerin olduğu yere dönüp onlara bir şeyler söyledi. Pamir sırıtarak giderken Eymen ile Hafza da Pamir'den farksızdı.

Miraç'ın sözlerini umursamıyorlardı.

Dakikalardır tuttuğum gözyaşlarımı daha fazla tutamadım. Gözyaşlarım bir bir yanaklarımdan süzülürken soğuğu delip geçiyorlardı.

Miraç bana dönüp yüzümü inceledi. Hemen ardından elini yanağıma koydu.

Kalbim daha da hızlanırken ona baktım. Ne yapacaktı?

"Buz gibisin," dediğini gördüm. Demek bu yüzden elini yanağıma koymuştu.

Hemen ardından elimi sırtıma koyup beni yürütmeye başladı.

Gülümsedim. Bir şeyin farkına varmıştım.

Miraç beni önemsiyordu.

Ya da... Bana acıyordu.

♪♪♪

Kestiikk! Bölüm hakkındaki düşünceleriniz neler?

Miraç'tan bir bölüm ister misiniz?

Gelişmeleri öğrenmek için:

Instagram: cherry_luluws

WhatsApp: Zei'nin Bebikleri

(Linki biografimde var.)

Görüşmek üzere!