Selam! Nasılsınız? Ben bıdı bıdı konuşmaktan bölüm yazamadım. Ne Andromeda'ya ne de bu kitaba bölüm yazamadım resmen, şaka gibi...

Neyse. Hızlıca bölümü yazıp atıyorum!

İyi okumalar!

♪♪♪

Kırık bir kalbin kendi kendine çaldığı notaları vardı. Dudaklarından birkaç kelime de olsa dökülemiyorsa, kalbin senin sesin olurdu. Kalbin duygularını yansıtırdı.

Peki ya o kalp kırık ise ne olurdu? İşte o zaman, kırık kalbin notaları oluşurdu kendisinden bağımsız. Sen engel olamazdın buna, kalbin yazıp dururdu şiirleri, şarkıları.

Buna kilit vuracak tek kişi ise bir insandı. Kalbinin anahtarının sahibiydi.

Anahtarımın sahibini bulamamıştım henüz. Benim asıl anahtarım neydi bilmiyordum. Kalbimin kırıklarını bir bir birleştirecek kim, bilmiyordum.

İnsanlar, sesi olmayan bir insana acırlar. Sesini kaybetmiş bir insana acırcasına bakarlar.

İnsanlar, farklı yollarla ölebilirler. Ölmeden önce ölebilirler, ecelleri geldiğinde ölebilirler. Ama bir ölüm çeşidi vardır ki, kalpleri yaralar.

Ruhun ölümü.

Bir kalbi ufak bir söz kırabilir. Ufak bir dokunuş büyük bir sayıyı sıfır ile çarpmak gibidir. Her şeyi yok edebilir.

Ve kalp yok olduğunda, o kişi için hisler sona erer.

***

Miraç beni eve götürmeyi teklif ettiğinde, yutkundum. Eve gidemezdim. Islanmıştım. Sırf bu yüzden bile aç, susuz bir şekilde odaya kilitlenebilirdim.

Islanmış çantamdan kuru bir kağıt ile kalem çıkarttım.

Eve gitmek istemiyorum.

Miraç kağıttaki yazıyı okuduktan sonra anlamış bir şekilde başını salladı. "Tamam. Nereye gitmek istersin?"

Sıcak bir yere gitmek isterdim ama yazamadım. İçimden o özgüven gelmedi.

Gülümsedim.

Sen gidebilirsin. Ben biraz dolaşacağım.

Miraç bana dik dik baktı. "Asla seni böyle bırakmam. Hasta olabilirsin. Ben seni... Evime götürebilir miyim?"

Yutkundum. Onun evine gitmemi mi teklif ediyordu?

Bir şey yapmasam da elleriyle durmamı işaret etti.

"Biliyorum, yanlış anlaşılmaya çok açık. Ben sadece... Eve gidip sana sıcak yiyecekler ve kuru kıyafetler vermeyi planlıyordum." Gülümsedim.

Yanlış anlamadım, merak etme. Normalde eve neden gitmemi sormaz mıydın?

Yazdığım yazıyı okuduktan sonra burukça baktı gözlerime.

"Bir nedeninin olduğunu anladım. O evde her ne varsa gitmek istemiyorsun. Aksine oradan kaçıyorsun. Bu yüzden yanıma gelmeni teklif etmiştim."

Başımı sallayarak onu onayladım.

Tamam o zaman. Eğer rahatsız olmayacaksan bu teklifini kabul edebilirim.

Miraç'ın gözleri ışıldadı, hemen ardından gülümsedi. "Tamam o zaman. Gidelim mi?"

Bende gülümseyip başımı salladım.

Onun evine gidecektik.

Düşüncesi bile tuhaf geliyordu.

♪♪♪

Kestiikk! Bölüm nasıldı?

Diğer bölüm Miraç'tan geliyor bu aradaa

Neyse. İyi geceler. 🤍🦋