Final bölümü ile karşınızdayım...

Bu kitabı okuyup bana bir şans verdiğiniz için teşekkür ederim. 🤍

***

Ece

Eflin telefonu elime verirken titreyen ellerimle benim hesabımdan paylaşılan posta baktım.

Daha doğrusu, videoya.

Videoda ben ve Doruk vardı. Birlikte çekilen bütün videolarımızdan birkaç saniyelik kesitler birleştirilmişti. Arkaya da bizim Doruk ile çocukken dinlediğimiz şarkı yerleştirilmişti.

Gözlerimden yaşlar akarken gülümseyip gözyaşlarımı sildim. Şu anda olanlara inanamıyordum.

Video bir süre devam etti. Hemen ardından bir yazı belirdi.

Benimle evlenir misin, Ece Karahan?

Kalbim deli gibi atarken sanki o buradaymış gibi başımı salladım. Eflin sevinçten çığlık atmamak için yumruğunu dişlerken bana baktı.

İkimiz de sırıtmamak için büyük bir mücadele veriyorduk.

Bu sefer kapı çaldı. Eflin koşarak kapıyı açmaya gittiğinde, bende hızlıca ayağa kalkıp gözyaşlarımı sildim.

Doruk oradaydı.

Takım elbisesi ve elinde kırmızı gülleri ile buradaydı.

İçeri gülümseyerek girdikten sonra gözlerime baktı. Bende onun gözlerine baktım. İşte o an, aramızda bir bağ kurduk.

Yutkundum. Gülümseyerek yanıma geldi. Aramızda bir metreden daha az mesafe vardı.

"Orada sordum ama bir kez daha canlı canlı sorayım: Benimle evlenir misin, Ece Karahan?"

Hiç düşünmeden başımla onayladım onu.

"Evet!"

Ve ayağa kalkıp bana sıkıca sarıldı.

SON.