İyi okumalar!

<•>

Yediğim engel ile birlikte kahkahayı bastıktan sonra bir süre ekrana baktım. "Cidden engelledin mi?" Bir kahkaha da dudaklarımın arasından kaçarken kapım çalındı.

Bu saate kim gelmiş olabilirdi?

Abim?

Olabilirdi. Duvarlar son derece ince olduğundan ufak bir kahkaham yüzünden evi bile basabilirdi.

Kısa saten şortum ve kısa crobum ile birlikte kapıya doğru ilerledim. Uykum vardı fakat Evren ile biraz daha uğraşmak istiyordum.

Terliklerimi sürüye sürüye kapıya ulaştıktan sonra küçük delikten kimin geldiğine baktım.

Hayır, düşündüğüm gibi abim gelmemişti. Aksine ev arkadaşı olan Evren gelmişti.

Ondan kesinlikle nefret ediyordum.

Birincisi, sinir bozucuydu. İkincisi ise abim benim giydiklerime karışmazken o her şeyime karışıyordu.

Kapıyı açmak ile açmamak arasında kaldığım esnada Evren kapıya bir kez daha, bu sefer daha güçlü olacak şekilde vurdu.

"Ne var?" Dedim kapıyı açtığım gibi. Bıkkın bir şekilde baktı bana.

"Abin nerede?" Omuz silktim.

"Bunu benim değil senin bilmen gerekirdi, Evren." Tek kaşı alayla havaya kalktı.

"Evren? Senden dört yaş büyüğüm Erla."

Ne yapabilirdim benden dört yaş büyükse?

Sanki yaş çok birşey değiştiriyordu ya.

"O ufak beynini kullanamadığın sürece yaşının bir önemi kalmıyor, Evren Karaca." Bıkkın bir nefes aldıktan sonra gözlerini devirdi.

"Eğer beynimi kullanamasaydım savcı olmazdım, değil mi?" Bir kez daha omuz silktim.

"Ne yapabilirim?" Güldü.

Bir anda ciddileştiğinde bende omuzlarımı hafifçe yukarı kaldırdım.

"Abin nerede, Erla?" Abartılı bir şekilde nefes aldım.

"Nereden bileyim ben?" Evren birkaç adım bana doğru yaklaştı.

"Sana geleceğini söylemişti. Nerede o?" Tek parmağımı kaldırıp onu göğsünden iktirdim.

"Defol git! Nereden bileyim ben Barlas'ı? Bekçisi miyim ben onun?" Delirmiş gibi parmaklarını saçlarına daldırdı.

O eller benim ellerim olsaydı ve bir gece-

Kendine gel, Erla.

O senin abinin arkadaşı.

Onunla böyle fanteziler kuramazsın.

"Neler oluyor burada?" Diye sordu abim.

Bu nereden çıkmıştı şimdi.

Evren kollarını iki yana açtı.

"İki saattir senin yüzünden şu bücürle kavga ediyorum! Öf, konuşmaları öyle sıkıyor ki!"

Tek kaşım alayla havaya kalktı.

"Benim konuşmalarım mı sıkıyormuş? İnsanlar benim konuşmalarımda huzur buluyor be huzur! Bir psikoloğa söyleyebileceğin en saçma şeyi söyledin şuan!"

Dik dik baktı bana.

"Sen karışma."

Sen karışma, ha?

Ben karışmayayım, öyle mi?

Evren. Mezarını nasıl istersin?

Seni korkudan altına sıçacağın hâle getireceğim de.

<•>

Çok fena belim ağrıyor, bugünün son bölümü olsun bu.

İyi geceler!