Leyal
"Gerçekten mi?" İkra başını salladı. "Abimin fark etmeden seni bu kadar incittiğine inanamıyorum..." Diye mırıldandım.

O gün ben Seyran'a sinir olduğumda İkra Deniz'i yani abimi kovalamıştı. Bundan sonra olanlar ise hem iyi hemde kötüydü.

Abim onu görmek için bahane bulmaya çalıştığını söylemişti ve hemen ardından İkra onu öpmeyi planlamıştı.

Evet, ilk öpücüğünü ona bahşetmeyi bile düşünmüştü fakat hemen ardından bir kahkaha sesi ve "Şaka yaptım kızım, korkma." cümlesini duyduktan sonra ağlamasını bastıramayıp oradan uzaklaşmıştı.

Abimi gerçekten anlamıyordum. Birisinin duygularından bihaber olabilirdi fakat bilmeden bir insanı bu kadar kırması akıl alır gibi değildi.

"Bana bu şekilde davranıyor ama flörtleşmekten de gocunmuyor. Ne yaptığını asla anlayamıyorum. Kararsızım. Sanki bir karadeliğe düşmüş gibi hissediyorum. Bazı davranışları yüzünden duygularımı açmaya meyilli olsam da bir anda tüm büyüyü bozup şaka yaptığını söylüyor."

Genellikle ilk âşık eden ben olduğumdan İkra'nın nasıl hissettiğini empati kurarak dâhi doğru düzgün anlamıyordum.

Bir anda aklıma gelen fikirle birlikte İkra'ya baktım.

"Bir mektup yaz ve ona olan hislerinden bahset. Kendinden bir özelliği koy ve seni bulmasını iste. Eğer bulabilirse de seni öpmesini söyle."

İkra'dan anında cevap geldi.

"Ya yanlış kişiyi gözlerimin önünde öperse?"

Evet, bu da bir olasılıktı.

"Başka ne olabilir ki?" Dedim kendi kendime. Omuz silkti ve pes edercesine arkasına yaslandı.

"En iyisi duygularımı kendi içimde yaşamak."

İkra'nın söylediği bu kelimeleri çocukken yaşadığımdan bir nebze de olsa onu anlıyordum.