Bu bölüm alıntı tarzı birşey.

İkra

Kardeşinin duygularına bile sahip çıkamayan, çapkın bir erkekten ne bekliyordum ki?

Beni sevmesini mi?

Ya da duygularıma saygı duymasını mı?

En başında hayal ettiğim şeyler, yaşadıklarımla paralel bir şekilde ilerliyordu.

"Sen... Benden mi hoşlanıyordun?" Şaşkınlığının yerini inanamayan ama aynı zamanda inandığını gösteren değişik bir surat ifadesi aldı.

Cevap vermek yerine gözlerimi kaçırsam da bu onun için fazlasıyla yeterli bir cevaptı.

"İkra..." Dedi bir elini omzuma koyup.

"Bilmiyordum, özür dilerim. Salak saçma hareketlerde bulundum ve..."

Sözünü kestim.

"Kısa kes, Deniz. Beni seviyor musun yoksa sevmiyor musun?" Bir anda söylediklerime inanamadım.

Böyle sert bir cümle ağzımdan hiç çıkmamıştı fakat cevabını resmen kıvranarak bekliyordum.

Ama o, buna afallamak yerine sadece gözlerime baktı.

Sanki ne diyeceğini düşünüyor gibiydi.

Uçurumun kenarındaki tek ses denizin kayalara çarpan sesi ve bizim soluklarımızdı.

Dudaklarını birbirine bastırıp gözünü kaçırdı.

En sonunda konuşmak için dudaklarını araladığında nefesimin kesildiğini hissettim.

Her nefesim boğazıma saplanıyor; bir sonraki soluğumu almamı zorlaştırıyor gibiydi.

Gözlerini bana çevirmeden konuşmaya başladı ve onun konuşması herşeyi değiştirdi.

Duygularımı bile.