Leyal

Ondan hoşlandığımı ve hatta ona âşık olduğumu onun ağzından duymak beni çok daha farklı hissettirmişti.

"Senin bu kadar iyi rol yapabildiğine inanmıyorum." Dedim, konuşurken dudaklarım onunkilere çarpsa da ondan uzaklaşmadım.

Çapkınca göz kırptı.

Zaten yeterince hızlı olan kalbim iyice delirince ona susması için bağırma seviyesine gelmiştim.

"Şurada özel birşey konuşuyoruz!" İçimden kalbime bağırdığım esnada Kuzey'in bakışlarının hangi ara dudaklarıma düştüğünü bilmiyordum bile.

Boştaki elini kalbime yerleştirdi. Hızla atan kalbim onu gülümsetirken ister istemez bende gülümsedim.

"Demekki haklıymışım." Pozisyonumuzu bozup beni yatağına oturttuktan sonra bir anda yatağına geri uzandı.

"Kuzey?" Diye dürttüm onu.

"Hm?" Diye karşılık verdi.

Başa mı dönmüştük?

"Bir anda neden yatmaya başladın?" Kısık sesli gülüşü kulaklarıma doldu.

"Bilmem. Bu itiraf bana fazla geldi, azıcık utanıyorum." Yanaklarının kızardığını görünce ufak bir kahkaha attım.

"Cidden mi?" O da güldü.

"Halbuki aynada bu sözleri defalarca düşünüp ezberlemiştim." Diye mırıldandı.

Bu sefer büyük bir kahkaha attığımda o da güldü.

"Gülme!" İster istemez tekrar gülmeye başladım.

"Sende gülüyorsun ama!" Kahkahalarımın ardından güçlükle konuştuğumda yumuşak bir şekilde omzuma vurdu.

"Ben utancımdan gülüyorum!"

(Yn: Kuzey bu kadar tatlı olmak zorunda mı yiceemmm)