Leyal

Yeni bir çocuğa dört aydır hamileydim ve bugün, cinsiyetini öğrenmeye gidecektik.

"Göbeğim neden bu kadar büyük?" Diye mırıldandım boydan aynanın karşısında.

Kuzey güldü.

"Belki de çok fazla yediğinden çocuğumuz kocaman olmuştur." Gözlerim kocaman açıldı.

"Bundan sonra yememi azaltmam lazım. Doğumda canım çıksın istemiyorum!"

Kuzey büyük bir kahkahayı patlatarak bana baktığında buz mavisi gözlerini görüp gülümsedim.

"Sezaryen doğum?" Dedi. Sırıttım.

"Her çığlığımda kriz geçirdiğini geçen seferden öğrendiğim için normal doğum yapacağım." Gülüşü soldu.

"Bir gün elimde kalacaksın ama haydi hayırlısı." Pis pis sırıttım.

"Elinde değil altında kalmayı tercih ederim."

Kuzey evrim geçirirken yüzümdeki sırıtışı silmeden Kuzey'e doğru ilerlemeye başladım.

"Karnımdaki çocuğumuz doğduktan sonra seni rahat bırakacağımı sanıyorsan yanılıyorsun."

Hiç beklemediğim bir şekilde Kuzey de bana doğru ilerlemeye başladı.

"İstediğin gibi peşimde gezebilirsin, ya da..." Gözleriyle yatağı işaret etti.

"Orada bana eşlik edebilirsin."

Kuzey'e bir haller oldu galiba.

Normalde o böyle değildi.

Elimle ona öpücük attıktan sonra beşiğinde yatarak bizi izleyen Liva'ya baktım. Babasından aldığı buz mavisi gözleri ve benden aldığı siyah, kıvırcık saçları ile çok tatlı bir bebekti.

Saçları fazla kıvırcık değildi fakat onda çok hoş duruyordu.

Anneciğim, inşallah benim gibi her sabah fön çekip en sonunda o güzelim saçlarını batırmazsın yavrucuğum.

Kuzey gardolaba ilerleyip mavi kelebekli bir elbise çıkarttı.

Elbise fazlasıyla bol ve hoştu.

Elbiseyi elinden alıp giyinme odasına gideceğim esnada kolumdan beni yakalayıp durdurdu.

"Sanki hiç görmemişim gibi nereye kaçıyorsun sen?" Sırıttım.

"Emin ol daha fazla göreceksin ama bizi pür dikkat izleyen kızımız varken bunu yapamam." Kuzey ofladı.

"Bir ara anneme bırakalım." Cıkladım.

"Yapmamız gereken daha önemli bir iş var, Kuzey." Dedim ciddileşerek. Kaşları çatıldı.

"İkra ile Deniz'in arasını yapmamız lazım. İkra Deniz'i özlüyor, Deniz'de İkra'yı. Ama ikisi de birbirlerini kırdıklarını düşünüp ileriye doğru bir adım atmıyorlar."

Gözlerime bakıp gülümsedi.

"Senin kalbini yerim." Gözlerimi kaçırdım.

"En başından İkra'yı riske atmamalıydım, abimin şakalardan nefret ettiğini bile bile bunu yaptım ve... Şakalara olan bakış açısını hiçbir şeyin değiştirmeyeceğini çoktan öğrenmem lazımdı."

Liva'nın gözlerinin kapalı olduğunu gören Kuzey dudağıma bir tane öpücük kondurup sırıttı.

"Liva'yı annemlere gönderip diğer çocuğumuzu da yatırdıktan sonra şu işi halledelim." Dedi. Ters ters baktım.

"Utangaç hallerin daha tatlı oluyordu."

Söylene söylene penguen gibi yürüdüğüm esnada Kuzey'in gülme sesini duyup gülümsedim.

Fark etmeden her gün ona daha da tutuluyordum.