İkra

Umudum tamamen tükenirken nefeslerim hızlandı. Kalbim kasılırken acıyla yutkundum.

Bitmişti.

Buraya kadardı.

Son umudumun kırıntıları da beni terk ederken gözyaşlarımın akmasına izin verdim.

"Teşekkür ederim..." Diye mırıldandıktan sonra tamamen çökmüş bir şekilde havalimanından çıkıp öylece yürümeye başladım.

Berbat hissediyordum.

"Yarım saat önce gelseydim herşey çok farklı olabilirdi." Fısıltı gibi çıkan sesimle birlikte yağan yağmuru umursamayarak yürümeye başladım.

Deniz'in beni öptüğü gün, ilişkimizi ailemize açıklamaya çalışırken gerginliğimi azaltmak için parmaklarımla oynayan Deniz, defalarca kez evlenme teklifi şakası yaptığı zamanlar...

Hepsi dün gibi aklımda olsa bile bir o kadar uzaktı da. Sanki hiç yaşanmamış gibi hissediyordum.

Bunlar sanki bir hayalmiş gibi.

Yaşanan herşey gözlerimin önünden bir beyaz bulut ile birlikte geçip gitti.

Bana iltifat ettiği ve sırf bana bağırmamak için kendisini kastığı o anlar...

Yutkundum.

Geri dönecek umuduyla etrafıma bakındım eve giderken.

Evin bulunduğu siteye girdiğimde ise umudum tamamen tükendi.

Kitaplardaki gibi olmamıştı hiçbir şey.

Deniz uçağa binmek yerine beklememişti.

Gözlerim doldu.

"O öpücük ilk ve sondu..." Dedim buruk bir gülümseme eşliğinde. "Bana bahşettiğin o gülümseme senin sonun değildi, olmayacaktı da."

Parmaklarımla dudağıma hafifçe dokundum.

"Ama benim ilk ve sonum, hemde beni bitirenim oldu."

Çoktan o uçuruma gelmiştim bile.

Oturup aşağıdaki denizi izlemeye başladım.

"Bu denizde yüzdüğüm anlar beynimde defalarca oynuyor." Diye mırıldandım.

"Beni omzuna alıp fırlattığın o an hâlâ aklımda.

Bir an içimden gelen bir dürtüyle ona baktım.

Belki o oradadır, gelir bana sarılır diye.

Ama o gelmedi.

Hemde sonsuza dek.