Selam.

Uzun zamandır hikaye yazsamda herhangi bir yerde paylaşmıyordum. Şuan ilk defa paylaşıyorum.

Umarım beğenirsiniz bir tık acemiyim.

Yanlışım varsa kusura bakmayın. Yanlış görürseniz lütfen yorumlara yazın.

İyi okumalar 🤍

---

"Abi o top öyle atılır mı ya!" Abim bana doğru bakıp tek kaşını kaldırdı.

"Nasıl atılır küçük hanım?" Elimi ileri doğru uzatıp nasıl manşet atılacağını gösterdim ve kıs kıs güldüm. Onu sinir etmek acayip hoşuma gidiyordu. Güldüğümü görünce hafifçe tebessüm etti.

"Sen yeter ki hep gül meleğim." Tebessüm ettim. Tam top oynamaya devam edecekken arka bahçeye giren hemşireyi gördüm beni görünce gülümsedi.

"Asi, Demir Bey seni bekliyor 2 dakikaya odasında olsun dedi."
"Tamam abla" Hemşire uzaklaşınca topu kenara bıraktım yanıma gelen abim kolunu omzuma attı.

"Gelişme mi var acaba?" Gözleri umutla dolmuştu. Yaklaşık 2 aydır kanserdim ve bu sıralar hastanede kalmaya başlamıştım. Çok ağır bir kanser geçirmiyor olsamda yinede önemliydi. Arada abimin doktorumdan izin almasıyla 4-5 günlüğüne abimle dışarıda vakit geçirebiliyorum.

Böyle düşünürken odamın kapısının önüne gelmiştik. İçeri girip kapıyı kapattık. Abim beni yatağa oturtup tam karşımdaki koltuğa oturdu. Az sonrada Demir abi geldi. Demir abi benim doktorumdu 2 aydır benimle uğraşıyordu bu 2 ayda da konuşa konuşa onunla samimi olmuştuk. Kapıyı kapatıp yanımıza adımladı abimin yanına oturup konuşmaya başladı.

"Umarım iyisindir asi kız. " Gülümsedim
"İyi gibiyim Demir abi." Gülümsedi

"Direkt konuya gireyim. Tedaviye başlamamız lazımdı biliyorsunuz ve Yekta'dan örnek almıştık. Örnek hiçbir şekilde uymuyor. Ayrıca sizin aileden birkaç kişiden de örnek aldık onlarla da uymuyor ve bu durum benim bir şeylerden şüphelenmeme yol açtı." İkimizde dikkatle Demir abiyi dinliyorduk.

"Geçen gün ablamların evine bir mektup geldi. Deren sizin kızınız değil diye."

"Asi yeğenlerime çok fazla benziyorsun ve ben bundan nedensizce çok şüphelendim. İzin verirseniz eğer ablamları buraya çağırıp DNA testi yapmak istiyoruz." Abim ve ben dona kalmış bir şekilde Demir abiye bakıyorduk.

En sonunda abime gözlerimi çevirdim bana bakıyordu. Hemde gözleri dolmuş bir şekilde. Demir abi ayağa kalktı ve kapıya doğru giderken konuştu. "Sizin konuşacaklarınız vardır konuşun. Asi sende akşama kadar düşün olur mu?"

Yavaşça kafamı salladım oda odadan çıktı. Çıkmasıyla beraber direkt abime doğru baktım ve yatakta elimi yanıma pat pat yapıp gelmesini söyledim. Ayağa kalkıp yanıma oturdu. Beline sıkıca sarılıp başımı göğsüne koydum. Kendimi tutamayıp göz yaşlarımı döktüm. Abim ıslaklığı hissetmiş olacak ki başını bana doğru eğdi.

"Ağlama meleğim."
"Sen asıl kendine bak seninde gözlerin dolu dolu." Gülme sesini duydum ve birden sessizlik oldu. Derince nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Konuya pat diye gireceğim ama olsun. Eğer onlar senin ailense onlara bir şans vermeni istiyorum. Nede olsa yıllardır evlat hasreti çekmiş kişiler. Hem belki seninde yüzün güler onların yanında mutlu olursun." Burnumu çekip yaslandığım göğsünden kalktım.

"Korkuyorum abi... Ya onlar gibiyseler." Gülümseyip başımın üstünü öptü. Yatağa doğru uzanıp benide yanına çekip göğsüne yaslandırdı ve belime sarıldı.

"Korktuğunu biliyorum güzelim. Evet illaki korkacaksın bunu ikimizde biliyoruz ama dediğim gibi onlara bir şans ver ama benide unutma." Gülmeye başladım.

"Unutabileceğimi düşünüyor musun?" Sırıttı.
"Tabii ki unutamazsın." Gülümseyip gözlerimi kapattım.
"Akşam beni uyandırır mısın?"
"Tamamdır güzelim."

🥷🏻🏍

"Güzelliğim uyan hadi, birazdan Demir abi gelecek." Abimin sesiyle gözlerimi açtım. Hala abimin göğsündeydim. Başımı kaldırıp abime baktım.

"Sonunda be güzelim." Kaşlarımı çatıp ona baktım. O ise gülerek alnımı öptü.
"Birazdan Demir abi gelecek DNA testini kabul etmişsindir diye düşünüyorum o kadar konuşmadan sonra. Bu yüzden hazırlan meleğim." Başımı sallayıp odadaki lavaboya girdim. İşlerimi halledip çıktım.

Abim odada değildi büyük ihtimal rahat giyineyim diye çıkmıştı. Hızlıca küçük dolabı açıp koyu yeşil eşofman takımımı giydim. Saçlarımı tarayıp mandal tokayla topladığımda hazırdım.

Tam o sırada da kapı çalındı. Gel dediğimde abim ve demir abi içeri girdi. "Abin kabul ettiğini söyledi asi kız emin ol doğru olanı yaptın." Gülümsedim. Oda gülümseyip tekrar konuştu.
"Ablamlarda geldiler cümbür cemaat gelmişler. Hatta sizinde anne ve babanızı çağırdık büyük ihtimal odadalar gelin bizde gidelim."

Hep beraber odadan çıkıp bir alt katta sağdaki 2. odaya girdik içerisi dopdoluydu anne ve baba demeye cesaret edemediğim şahıslar bir tarafta, diğer taraftada bana çok fazla benzeyen kadın ve adam vardı. Onların arkasında da bir sürü insan hepsi bana bakıyordu ve gözlerinde anlamdıramadığım bir bakışları vardı.

Boş olan bir yer olmadığı için abim ben ve Demir abi ayakta kalmıştık. Az sonra doktor konuşmaya başladı.

"Evet burda oluşumuzun nedenini biliyorsunuzdur. Bu yüzden uzatmayarak ilk önce babalardan kan alalım." O adam ve baba demeye bin şahit adam arka taraftaki perdeli kısma gittiler. Arkalarından da bir hemşire girdi. Yaklaşık 5 dakika sonra çıktılar.

"Bu seferde kızlar girsin içeri onlardan da alalım." Üzerimde olan bakışlarla arka taraftaki perdeli alana girdim. Arkamdan da karşıdaki kız girdi. Hemşire ilk kızdan kan almaya başladı. Zor bela en sonunda kanı alıp iğneyi değiştirdi ve benim tarafıma doğru geldi.

Hemşireyi tanıyordum. 1-2 kere kan alma durumunda kanımı almıştı. Oda beni tanıyor olacak ki küçük bir şekilde tebessüm edip iğne iziyle dolu olan kolumdan kan aldı.

Perdeli alandan çıkıp abim ve Demir abinin yanına ilerledim. Başım dönüyordu. Umarım bir şey olmaz.

"Demir beyin isteği üzerine testleri 3 saate çıkarırız. 3 saat sonra burda olun lütfen." Aile demeye bin şait kişiler ve karşı taraftaki kız ne ara kaynaştılar ise odadan çıktılar.

Karşı taraftaki aile, Demir abi, ben ve abim kalmıştık. Ne yani şimdi test pozitif çıkarsa Demir abi benim dayım mı olacak? Oha! Karşı taraftaki adamın konuşmasıyla hepimiz oraya döndük.

"İsterseniz kafetaryaya inelim bir konuşalım tanışalım." Abime bakmamla abimde bana döndü. Gözleriyle onay vermesiyle başımı onlara çevirip onaylayan bir şekilde salladım. Kadın kocaman gülümsedi. Gülüşü çok güzeldi.

"Hadi o zaman." Abimin kolunu omzuma atmasıyla Demir abinin peşine takıldık. Kafetaryaya girip büyük boş bir masaya oturduk. Bir yanımda abim diğer yanımda Demir abi oturuyordu. Tam karşımda bana fazlasıyla benzeyen biri oturuyordu. Benzerliğimiz beni şok etmişti. Erkek halim gibiydi resmen. Çaprazımdaki kadının konuşmasıyla ona baktım.

"Biz kendimizi tanıtalım isterseniz. Ben Duru eğer test pozitif çıkarsa -ki bence çıkacak benzerliğimiz ortada- annen oluyorum."

Yanındaki adam söze girdi "Bende Ayhan Duru'nun dediği gibi pozitif olursa babanım." Gözlerimi kırpıştırarak onları dinliyordum.

Daha sonra Ayhan beyin yanındaki adam konuştu.
"Adal ben 2. abin oluyorum."

Onun yanındaki renkli gözlü olanın konuşmasıyla ona baktım.
"Ben Alaz 3. abin oluyorum."

Alaz'ın yanındaki yine kumral olan konuştu.
"Bende Aral 4. abinim." Ne kadar fazlalardı.
"Ben Ayaz en küçük abinim." Hepsine küçük bir tebessüm edip başımı salladım.

Bu sefer karşımdaki bana benzeyen çocuk konuştu.
"Bende Asil ikizin daha doğrusu üçüzün oluyorum." O nasıl oluyor lan?

"Nasıl yani?" Merakıma tebessüm etti.
"Biraz karışık olaylar ben sana anlatırım daha sonra."

Anladığımı belirten mırıltılar çıkarttım. Yanındaki benden biraz küçük duran çocuk konuştu.
"Bende Atlas kardeşinim."
"Memnun oldum hepinizle."

Şuan aşırı stres olmuştum ve istemsizce bacağımı titretmeye başladım. Herkes kendi arasında daha çok abime benim hakkımda sordukları sorularıyla sohbet ediyorlardı.

Birden dizimde büyük bir el hissettim. Kafamı çevirdiğimde Demir abi dizimi tutmuş ve titremesini durdurmaya çalışıyordu, aynı zamanda da sohbet ediyordu.

Dizimin titremesinin yavaşça durduğunu hissettim. Demir abi ona baktığımı hissetmiş olacak ki bana doğru baktı ve daha sonra dizime baktı. Titremesinin durduğunu görünce başını kaldırıp gülümsedi ve elini çekti. Gerçekten yeğeniymişim gibi davranıyordu.

Yaklaşık 3 saat Ayhan beylerin benimle konuşmasıyla ve abime soru sormalarıyla geçmişti. Doktorun Demir abiyi aramasıyla odaya geri dönmüştük.

Başımın dönmesi hala devam ediyordu. Asil bunu hissetmiş gibi kolumu tutup geniş koltukta az önce kendisinin oturduğu yere oturtdu. Herkes gelince doktor konuşmaya başladı.

"Evet test sonucu açıklandı, bekletmeden açıklıyorum. Asi Savaş %99 Ayhan Korhan'ın kızıdır..." Gerisini dinlememiştim.

Bunu bekliyordum ama böyle diyince garip olmuştu. Gözlerimin dolduğunu farketmeden abime doğru baktım, oda bana bakıyordu.

Bana doğru yaklaşıp yanıma oturdu ve sıkıca sarılıp yüzünü boynuma gömdü. Fısıltıyla konuşmaya başladı.

"Öz olmasak bile yinede senin abin olacağımı, asla peşini bırakmayacağımı ve iyileşmeni görmeden gitmek istemediğimi biliyorsun değil mi?" Ellerimi sırtına sıkıca sarıp sarılışına karşılık verdim.

"Biliyorum abi. İyiki de bu zamana kadar benim abim oldun. Seni çok seviyorum diğer kıza fazla ısınamadım yaklaşma ona olur mu?" Kıkırdadı.

"Peki abim." Boynuma küçük bir öpücük kondurup yüzünü boynumdan kaldırdı. Elleriyle gözyaşlarını silip benimde göz yaşlarımı sildi. O kadın ve adam kızı alıp odadan çıkmışlardı bile.

Gözlerim diğer aileye değdi. Gözleri dolu bir şekilde hepsi bize doğru bakıyordu. Abim elimi tutup kendiyle beraber beni ayağa kaldırdı. Herkes birbirine bakarken en son ben konuşma ihtiyacı hissederek konuşmaya başladım.

"Ben yaklaşık 2 aydır hastanede kalıyorum, dışarı çok nadir çıkabiliyorum bu sizin için sorun olur mu?" Gözlerimi sırayla hepsinde gezdirdim. Hepsinin gözünde şefkat vardı. Ayhan beyin konuşmasıyla ona baktım.

"Sorun falan değil kızım. Biz bunu sorun edecek insanlar değiliz. Olmadı Demir'i sıkıştırıp zorla izin alırım eve geçebilmen için."

Demir abi Ayhan beye doğru baktı. "Yalnız bende burdayım enişte." Herkes gülmeye başladı.

"1 hafta izin verebilirim size alışması icin daha sonra yine hastaneye gelmesi daha iyi olur. Hafif bile olsa riskli bir durum." Hepsi onaylarcasına başını salladı. Demir abi, abim ve bana doğru döndü.

"Gelin izin işlerini halledelim geri geliriz." Daha sonra Duru hanımlara doğru döndü. "Siz benim odaya geçin bizde oraya geliriz." Demir abi, ben ve abim beraber odadan çıktık. Demir abinin tek kolunu omzuma atmasıyla ona baktım.

"Artık yeğenimsin ha?" Utançla gülümseyip önüme döndüm. Güldüğünü duydum. Abimde bir elimi tutmuş yanımdan ilerliyordu. Bir aşağı kata gelip danışmaya
geçtik. İzin işlemlerini halledip Demir abinin odasına doğru yol aldık. Ayhan beylerin nasıl biri olduklarını merak etmiştim bu yüzden Demir abiye doğru baktım.

"Demir ab-" Demir abinin beni susturmasıyla tek kaşımı kaldırıp ona baktım.

"Artık abi değil dayı."
"Peki dayı. " Dayı dememle gözleri parlamıştı.

"Ayhan beyler yani benim ailem nasıl biri?" bir yandan hala abimin elini tutuyordum. "Eniştemler samimi insanlardır, diğer ailen gibi değiller yani." Dayıma diğer aileyi anlatmıştım. İlk geldiğim zaman o adamın attığı lafların psikolojime etki etmesi yüzünden fazla belli etmiştim ve bunu farketmişti. Bende ilk başlarda anlatmamıştım ama zaman geçtikçe ona alıştığımda anlatmaya başladım.

O Ayhan beylerle alakalı şeyleri bana anlatmaya devam etti taki odaya gelene kadar. Odaya geldiğimizde kapıyı açıp içeri girdik. Demir abi kendi koltuğuna geçti, abimde boş olan tek yere geçince bende kol yaslama yerine oturmak için rastgele bir koltuğun yanına oturdum.

Dibimde Alaz oturuyordu. Bunlara da isimleriyle hitap etmek bir garipti, neyse artık alışınca işler değişecek.

"Çıkış işlemlerini yaptık 1 veya 1 buçuk hafta izinli, sizinle kalabilir ama kötü olduğu durumda beklemeden direkt hastaneye getirin. Zaten bende çoğu zaman eve gelir durumuna bakarım."

Ayhan bey ve Duru hanımdan onaylayan mırıltılar çıktı. Bir kaç şey daha konuşup gündelik şeyleri konuşmaya başladılar. Yaklaşık 1 saat sonra Ayhan beyin artık eve gidelim demesiyle ayaklandık. Dayımında mesaisi bittiği için oda hastaneden çıkacaktı.

Hastaneden cümbür cemaat çıkıp arabaların yanına geldik. Abim bana yaklaşıp sıkıca sarıldı hemen kollarımı sırtına sardım.

"Onlara alış abim onlar kötü biri değil. 1-2 gün sonra görmeye gelirim seni tamam mı?" Gülümsedim.
"Tamam abi." Oda gülümseyip saçımı öptü. Ayrıldıktan sonra yanağımıda sertçe öperek diğerlerine dönüp vedalaştı.

Abimin gitmesiyle bizde büyük arabaya bindik. Bir yanımda Adal diğer yanımda Ayaz vardı. Araba çok sessizdi, büyük ihtimal herkes bugün olanları düşünüyordu, benim gibi.

---

Bölüm sonu.

Nasıldı? Umarım güzeldir.

Yorumlarda lütfen fikirlerinizi belirtin, neresi daha iyi olabilirdi vs.

Müsait oldukça bölüm yazmayı düşünüyorum. Şuanda taslakta 2 3 bölüm var bile.

O zaman diğer bölümlerde görüşmek üzere.

Seviliyorsunuz 🤍