Selamlar.

Dün bölüm atamadım sanırım uygulamada sorun vardı anlamadım pek.

Atamadığım için üzgünüm, bu bölüm telafi bölümü olsun.

Biraz kısa kusura bakmayın.

Yarın herhangi bir sorun çıkmazsa yine akşam 9 veya 10 gibi bölüm gelebilir.

Satır aralarına yorumlarınızı yazar mısınız? Fikirleriniz benim için çok önemli 🥹

Yanlışlarım varsa lütfen onlarıda yazın ki düzeltebileyim.

Bölüm sonunda görüşmek üzere.

---

"Anne! Asi yok, nerede?" Hemen yan tarafımdan bir bağırma sesi geldi.
"Abi benim odamdayız!"

Adım sesleri yavaşca odaya yaklaştı ve kapı sesiyle odaya girdiklerini anladım. Hala hafiften uykum vardı bu yüzden gözlerimi açamıyordum.

"Ay Ayhan çok tatlı değiller mi?"
"Tiplere gel nasıl uyumuşlar."
"PUAHHAHA ASİL'E BAKIN!"

Gelen kahkaha sesiyle gözlerimi açtım. Gülen kişi Ayaz'dı. Ona baktığımı görüp göz kırptı ve konuştu.

"Günaydın güzellik." Gülümseyip uykulu bir şekilde karşılık verdim.
"Günaydın." Gülümsememle oda gülümsedi ve yanıma gelip yanağımdan makas aldı.
"Hadi kalkın kahvaltı yapıcaz." Üçümüzden de aynı anda onaylayan mırıltılar çıktı.

Uykuyla karışık bir şekilde sendeleyerek ayağa kalktım.
"Nereye?" Soruyu soran Asil'e baktım.
"Üzerimi değiştirip geleceğim."
"Tamam aşağıda bekleriz seni." Kafamı sallayarak onayladım ve odadan çıktım.

Hemen yan odaya geçip giyinme odasına girdim. Dolaptan rastgele gri bir eşofman takımını üzerime geçirdim.

Telefonumu cebime atıp odadan çıktım. Çıkmamla birisinin göğsüne çarpmam bir oldu. Çarptığım kişi kolumdan tutup düşmemi engelledi. Kafamı kaldırıp çarptığım kişiye baktım. Alaz'dı.

"İyi misin abicim?" Yavaşça kafamı salladım.
"Özür dilerim burada olduğunu görmedim."
"Özüre gerek yok. Gel kahvaltıya inelim."

Kolunu omzuma atıp yürümeye başladı. Merdivenleri inip yemek odasına girdiğimizde herkes masadaydı. Alaz yan yana 2 tane boş olan sandalyelere ilerledi ve yan yana oturduk. Diğer tarafımda da Atlas vardı.

"Günaydın abla." Abla demesiyle ufak bir şok yaşasamda gülümseyip ona döndüm.
"Günaydın."
Diğerlerinin günaydın demesi ve Ayhan beyin afiyet olsun demesi ile kahvaltıya başladık.

🥷🏻🏍

Kahvaltıdan sonra herkes oturma odasına geçti. Tabi bende peşlerinden. Bu arada duyduğuma görede benim 1 hafta burada kalmaya iznim olduğu için herkes iş yerlerinden vs. izin almış. Duyduğumda baya şaşırdım.

Oturma odasına geçtiğimizde herkes boş bulduğu yerlere oturdu. Duru hanımın bana doğru dönemsiyle bir şey diyeceğini anladım ve bende ona baktım.

"Kızım aslında senin 1 abin daha var zaten anlamışsındır. Şuan görevde asker olduğu için. Ne zaman döneceğini bizde bilmiyoruz. Sana söylemek istedim öğrenmek seninde hakkın sende bu ailenin bir üyesisin."

Gülümseyip cevap verdim.
"Teşekkür ederim banada söylediğiniz için. Umarım alışabilirim size." Oda gülümsedi. Hatırladığım şeyle hep aklımda dönen o soruyu hafif sessiz bir şekilde utana sıkıla sordum.

"Ama bir şey sormak istiyorum. Acaba 8 yani benimle beraber 9 çocuğu nasıl doğurdunuz?"

Duru hanım duyduğu soruyla gülmeye başladı. Ben ona utançla bakarken, farklı şeylerle uğraşan diğer aile üyeleri çıkan sesle bize doğru baktılar. Ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı.

"Ay bu nasıl soru kızım güldürdün beni." Bunu derken hala gülüyordu.

"Bilmem hep aklımda dolaşıp duruyordu. Birde bu fizikle nasıl bu kadar çocuk doğurduğunuza şaşırdım." Verdiğim cevaba tebessüm etti. Elini uzatıp elimi tuttu.

"Daha önce bu soruyu bana soran hiç kimse olmadı. Bu yüzden ne cevap vereceğimi bilmiyorum. Allah vergisi diyelim."

Sonda dediği şeyle ikimiz beraber gülmeye başladık. Ayhan beyin sesiyle ona doğru döndük.

"Ne kıkırdaşıyorsunuz öyle bakalım anne-kız" Anne-kız demesiyle kısa bir duraksama yaşasamda, gereksiz kişileri aklımdan silerek geri eski halime döndüm.

Açıklama yapması için Duru hanıma baktım. Anlamış gibi tebessüm etti ve Ayhan beye döndü.
"Kızımızın sorduğu soruya gülüyorduk anne-kız. Kıskan, çatla ve patla."

Herkes duyduğu konuşmayla kahkaha atmaya başladı. Bir süre sonra gülmemi durdurdum ve kahkaha atan aileme baktım. İlk defa mutlu bir aile ortamındaydım. Eski ailem doğru düzgün evde bile olmazdı. Abimle bana hiçbir şekilde aile olmamıştılar.

Onlar bize aile olmamıştı ama biz abimle birbirimizin ailesi olmuştuk. Şimdiyse bir ailem vardı ve abimde kesinlikle bu ailenin içerisindeydi. Kanımdan olmasa bile o benim özbeöz abimdi, sırdaşımdı ve canımdı.

---

Tekrar benn.

Lütfen satır aralarında yorumlarınız olsun. Yorumlarınızı gördükçe ve okudukça çok mutlu oluyorum 🥹

Oy vermeyide unutmayın parmaklarınız lütfen yıldıza da dokunsun ⭐️

Sizleri seviyorum 🤍