6|GEÇMİŞ

Uzun bir zaman sonra tekrar bölüm ile geldim. Bu sıralar derslerim hiç yolunda gitmiyor ve ciddi bir şekilde çalışmam gerekiyor. Bu yüzden bölüm atmak için net bir tarih veremiyorum kusura bakmayın lütfen.

Daha fazla sizi tutmak istemiyorum. Bölüme geçelim bakalım.

Bölüm tarihi: 13/02/25

☄. *. ⋆

"Ben Asir'in yaşadıklarını düşünüp ağlarken, Asil belki defalarca dinlediği şeyi tekrardan duyması yüzünden ağlıyordu. Asir ise..."

☄. *. ⋆

​​​​6. Bölüm - Geçmiş

Ayh Henry Cavill ne kadar yakışıklı adam ya maşallah- Bir dakika ne? Şuan neden karşımda Henry Cavill var? Gözlerimi iyice açarak elimle ovuşturdum. Ovuşturduğum el tutulup yüzümden indirildi. "Ovuşturma gözünü." Sesinden anladığım kadarıyla bu Asil'di.

Yataktan doğrulup ona doğru baktım. "Ne oldu?" Yüzündeki endişeli ifadeyle kolumdan tuttu ve ayağa kaldırdı yavaş aynı zamanda aceleci adımlarla beraber odadan çıktık. Çıkmamızla yan odadan sessiz, bağırmaya benzer sesler duydum. Hemen başımı Asil'e çevirdim. Bakışlarımı görmüş olacak ki konuşmaya başladı.

"Duydun değil mi? Bu ses Asir'in odasından geliyor. Kaç gecedir böyle işte. Yanına gittiğimde sakinleştirmeye çalışıyorum, sakinleşince de hemen uyuya kalıyor ne olduğunu ne gördüğünü anlamıyorum ama büyük ihtimal o kızın psikolojik olarak bıraktıklarından sadece birini yaşıyor." Derince kaşlarımı çattım. "Nasıl yani?" Burukça gülümsedi. "O kız bize hiç güzel şeyler yaşatmadı. Hele ki Asir'e yapmadığı şey kalmadı. Bu durumda Asir'in üzerinde olumsuz etki olarak kaldı."

Tam cevap vereceğim sırada seslerin artmasıyla kolumu elinden çektim ve Asir'in odasına girdim. Yatakta terden alnına yapışmış saçlarıyla titreyerek yatıyordu. Kurumuş dudaklarının arasından kısık şekilde anlaşılamayan kelimeler çıkıyordu.

Asil ile beraber yavaşça yatağa yaklaştık ve iki yanında durduk. Hemen yanına çöktüm ve bir elimi saçlarına atıp saçlarını alnından geriye aldım. Asil ise bir yandan Asir'i uyandırmaya çalışıyordu. Asir'in ağır bir şekilde gözlerini açmaya çalıştığını gördüm. Diğer elimi yanağına koyup hafifçe dokundum. Dokunmamla yüzüne sanki ateş değmiş gibi sıçrayarak uyandı. Bir elim alnında diğer elim yanağında salak gibi bakakaldım.

Hemen kendimi toparlayarak konuştum. "Özür dilerim. İyi misin?" Soruma cevap vermedi. Gözlerime dalmıştı sanki. Asil hafifçe omuzlarını sarstı. Kendine gelmiş gibi irkilerek ona baktı. "Ne oldu üçüzüm? Lütfen anlat. Kaç gecedir böylesin ve ben hiçbir şey yapamıyorum. Lütfen bu sefer anlatmaya çalış, çalış ki bizde seni anlamaya çalışalım."

Asir'in yavaşça gözleri dolmaya başladı. Bilmiyordu ki benim gözleri dolanlara karşı zaafım var. "Hey hey hey hayır. O gözler dolmasın lütfen bende ağlarım yoksa." Sözümü tamamladıktan sonra çekinerek bile olsa yavaş bir şekilde kollarımı Asir'e sardım. Küçük bir titreme geçmişti sanki içinden. Kısa bir süre sonra sırtımda ellerini hissettim. O ellerini koyar koymaz ikimize birden sarılan Asil'i kollarını hissettim.

Uzun süren bir sessizlikten ve sarılmadan sonra yavaşça hiç ayrılmak istemez gibi birbirimizden ayrıldık. Asir beni elimden tutup yatağına oturtdu ve kendiside başını dizime koydu. Bir dizimin üstünde olan elimi alıp uğraşmaya başladı. Asil sanki ne olacağını anlamış gibi burukça gülümsedi, diğer tarafıma geçip sırtını yatak başlığına dayadı ve başını omzuma koydu. Asir'in konuşmak için dudaklarını açtığını gördüm ve ona dikkat kesildim.

"Rüyamda daha doğrusu kâbusumda o kızı görüp duruyorum hemde en korktuğum zaman ki şekilde." Gözleri karşıdaki tırtıklı gri duvara dalmıştı bile ama ellerini asla avuçlarımdan çekmemişti.

˚⋆𐙚｡ 𖦹.ᡣ𐭩˚

'TinyMiny'

'07.04.2015' Asir 8 yaşındayken;

Küçük çocuğun gözleri karşısındaki üçüzünü buldu. "Yemin ederim yanlışlıkla oldu. Bilerek yapmadım." Üçüzü ona gözlerinden alev çıkararak bakmaya başladı. Alay dolu bir sesle konuştu. "Hah! Bende inandım zaten. Ben sana ne yapacağımı bilirim."

Küçük çocuğun gözleri korkuyla doldu ve gözlerinden yaş akmaya başladı. "Gerçekten bilerek yapmadım üçüzüm. Benden ne istiyorsun, neden böyle davranıyorsun?" Üçüzü alaylı bir şekilde sırıttı. "Bir! Bana üçüzüm deme ben sizin gibi ucubelerin kardeşi olamam. İki! Çünkü... Keyfim öyle istiyor canım."

Küçük çocuk korkudan sesli bir şekilde ağlamaya başladı. Karşısındaki üçüzü sinir krizine girmiş gibi birden küçük çocuğun üstüne doğru saldırdı. "Kes sesini. Sesini duymak istemiyorum. Kapa çeneni." Bir süre sustu. Çocuğun hıçkırıkları devam ediyordu. "Sana sus dedim!" Bunu demesiyle küçük çocuğa tekme attı. Çocuk acıyla çığlık attı, önündeki üçüzünü tüm gücüyle ittirdi ve koşarak odadan çıktı.

˚⋆𐙚｡ 𖦹.ᡣ𐭩˚

"Odama giderken önümdeki lego oyuncağı görmemiştim. Oyuncağa basıp kaymamla kendimi tutamayıp yere düşmüştüm. O da yanımdan geçerken elindeki ruja elim çarptığı için yere düşmüştü. Ben 8 yaşında makyaj ne demek dahi bilmiyorken o ise 8 yaşında makyaj yapıyordu. Sadece 8 yaşında ya."

Üçümüzünde gözlerinden yaş akıyordu. Ne diyeceğimi bile bilmiyordum. Bir kız nasıl bu kadar şeref yoksunu olabilirdi aklım almıyor.

Ben Asir'in yaşadıklarını düşünüp ağlarken, Asil belki defalarca dinlediği şeyi tekrardan duyması yüzünden ağlıyordu. Asir ise... Bunca zaman kendi kanından bile olmayan bir kız yüzünden yaşadığı onca şeye ağlıyordu.

Bu gece ufakta olsa bazı gerçeklerle yüzleşmiştim, belkide yüzleşmiştik ve nedense bu gerçeklerin sonu çok uzakmış gibi geliyordu.

☄. *. ⋆

Bölüm bitenziiii.

Ne kadar uzun yazmaya çalışsam da sanki duyguyu veremiyormuş gibi hissediyorum ve insanlar sıkılmadan bitireyim diye düşünüyorum. Yanlış yapıyorum biliyorum ama bırakamıyorum bu huyumu.

Sizlerde bana destek olursanız çok mutlu olurum. Aklınıza gelen senaryoları burdan yorum veya mesaj şeklinde atabilirsiniz lütfen yazmakta düşünmeyin direkt yazın.

Herhangi bir durum olduğunda sıkıntı yaşadığınızda yine bana yazabilirsiniz hiç sorun değil. Müsait oldukça cevap vermeye çalışırım.

Umarım bölümü sevmişsinizdir bir tık duygusal oldu amaa olsunn.

Sizleri seviyorum 🤍

Yıldıza basmayı unutmayın ⭐️

@tinyminybook