GEORGİNA

Sabah 7 gibi uyanmıştım, çok erkendi artık geceleri uyku uyuyamıyordum sadece Grace'i düşünüyordum. Kafamı dağıtmak icin öncelikle kıyafetlerimi değiştirdim, yüz bakımımı yaptım sonra da kahvaltı için hazırlıklara başladım. Özellikle Grace'in sevdiklerini yapmaya özen gösteriyordum. Dıştan ne kadar sevindiğini görsem de içinin yandığı gözlerinden okunuyordu. Sonunda Grace uyandı ve ona aşağı inmesini söyledim. Aşağı geldi ve hazırladığım sofrayı görünce sevindi. Kahvaltımızı ederken bir anda yüzü düştü ve "Gergina seninle bir şey konuşmalıyım." dedi. Açıkçası söyliyeceği şeylerden korkmuyo değildim çünkü ne zaman bu surat ifadesine bürünse altından çok da iyi şeyler çıkmıyordu. "Anlat seni dinliyorum." dedim. "Ben Sky'ın katillerinin peşine düşmeliyim onları bulup cezalarını kendi ellerimle vermeliyim. Bu dünyadan acısız bir şekilde yok olup gitmelerine izin veremem. Ne pahasına olursa olsun onları bulup gereken şeyi yapıcam. Normalde bunu sana söylemiyicektim fakat birbirimizden bir şey gizlemeyiz ve zaten eğer bir şey yaparsam sen bunu illaki öğrenirsin bu yüzden en başından söylemek en mantıklısı diye düşündüm ama lütfen hiçbir şeye engel olma." dediği anda beynimden aşağı kaynar sular döküldü resmen. Onca yıl en azından sakince yaşarken şuan bu söyledikleri o kadar mantıksız geliyordu ki başını belaya sokabilirdi bunun farkındaydı ama beyninin tamamını Sky için kullanıyordu resmen. Ona tabiki de izin veremezdim ama bunu direk ona söylersem daha çok inat edip daha kötü şeyler yapabilirdi bu yüzden çok da belli etmeden bu işten onu caydırmalıydım. Grace'e "Seni anlıyorum fakat biraz fazla tehlikeli değil mi? Boyundan büyük işlerle uğraşmak çokta mantıklı değil. Hem sana nasıl yardım edicem bilemiyorum." dedim. Dediklerimi çok umursamamış olmalı ki sofradan kalkıp "Seni bu işe bulaştırmıyıcam zaten merak etme ben odama çıkıyorum." diyip çekti ve gitti. Ne yapacağımı bilemiyorum nasıl engel olabilirim bilemiyorum gözü intikam aşkıyla dolup taşıyor onu engelliyebilecek biri var mı onu bile bilemiyorum...