GEORGINA

Gracele eve dönüyorduk aklımdan binbir türlü soru geçiyordu. ‘Grace nereye gittin sabah? Yanıma geldiğinde neden suratın o kadar karmaşık gözüküyordu? Skyla ilgili bir şey buldun mu?’ Soruların sonu gelmiyordu fakat bunları sormanın sırası değildi çünkü Grace’e en ufak bir kelime edersem patlıyacak gibi gözüküyordu, ben de şimdilik ses çıkarmamayı tercih ettim. Eve geldik, tam Grace bir şey sorucakken apar topar odasına çıktı kelimelerim ağzımda tıkılı kaldı resmen. Onu da anlıyorum ama onun da beni anlaması gerekiyor. Ben yardım etmeye çalıştıkça daha da uzaklaşıyor gibi hissediyorum ama buna izin vermiyeceğim, yanlış bir şey yapmasına da müsaade etmeyeceğim. Bu işi onun için sonlandırıcam gerekirse onun için canımı veririm onu sırf Sky için bu kadar tehlikeye göz göre göre yollıyamam. Adamlar belalı tipler belli ki zaten katiller bi de kız kardeşimi onlara kaptırtıcak göz yok ben de.

~1 saat sonra~

Grace aşağı geldi hala sinirli gözüküyordu fakat artık onunla konuşmam gerekiyordu. —Grace sen bu sabah nereye gittin haber vermeden?

—Sky’ın evine git-

—NE!? Oraya nasıl gidersin ya o deli adamlar hala bir şey peşindelerse?

Daha neyin peşinde olabilirler Allah aşkına ayrıca abartmasan mı bu kadar? Neyse gittim işte ve orda Sky’ın telefonunu buldum. Son aramalarında numaralı bi kişi vardı ben de-

—Sen de tabiki de aradın, off Grace neden bu işlere girişiyorsun anlıyorum üzgünsün ama sen de gidersen nolucak?

— Ben hiç bir yere gitmiyorum ve evet aradım o da açtı ve bir anda “ben seni öldürmemiş miydim” diye bağırdı ben de korkudan telefonu kapattım. Şuan telefon yanımda numaradan adamların izini sürebiliriz belki benim bir arkadaşım vardı o bu işlerde iyidir hemen onu aramamız lazım.

Grace heycanlı heycanlı bunları anlatıyordu ama neye kalkıştığından haberi bile yoktu ve olmıyıcaktı da bunu yapmasına ve o adamların peşine düşmesine izin veremezdim veremem de…