Sonunda eve gelmiştik. Ev denirse tabi devasa bir villaydı. Eve gelirken kısaca bir göz gezdirdim. Kapıyı açan benim yaşlarımda bir kız açtı. Sahte bir gülümse takınıp hoşgeldin yaptı. İçeriye girdiğimde 4 tane taş görmemle dondum kaldım. Hepsinin boyu uzundu. Hepsi bana nefret edercesine bakıyordu. Ya da ben nefret dışında bir şey bilmediğimden artık hep öyle sanıyordum.

Sena hanım beni salonda bir klotuğa oturmamı sağladı. "Sırayla abilerin Yaman polis 28 yaşında, Mert 20 yaşında tarih öğreteniliği okuyor. Orkun doktor 27 yaşında ,Emre iç mimar 26 yaşında " dedi.

"Sen kendinden bahset" "Siz sorun ben cevaplayım" dedim. Sonra ordan Orkun gözlerime bakarak "Herhangi bir hastalığın var mı dedi. " "Astım, uyurgezerlik ve panik atağım var." Tam birşey diyecekken

Yaman " Aman yatarken kapınızı kapatında uyuyorum ayağına size zarar vermesin."

Gözlerim doldu. "Ben isteyerek yapmıyorum özür dilerim." dedim. Bişi diyecekken daha fazla tahammülüm olmadığı için odama çıkmak istedim.

Sena hanıma dönerek "Yatmak istiyorum da örtü var mı" diye sordum. Anlamayarak baktı. "Örtüyü ne yapacaksın" dedi. "Yani şurda bir köşe buldum kendime bahçede yatıcam" dedim. Bana oda verecek değillerdi.

"Bahçede üşürsün odanda yat istersen " demesiyle şaşırdım. "Nasıl yani odam mı var benim" diye sordum. "Neye bu kadar şaşırdın pardon" diyen emre ye bişi diyemedim. Benim bunca yıldır hiç odam olmamıştı. Evin bir köşesinde bazen bodrumda bazen bahçede yatardım. Ama bunu onların bilmesine gerek yoktu. Acımalarını istemedim. Emre bana dönüp "Yürü odanı ben yaptım" dedi. Kafamı eyip arkasında yeni ve ilk odama doğru yürüdüm. odaya girdiğimde mutluluktan ağlıcaktım.

Benim bu evde kimseyi rahatsız etmeye hakkım yoktu o yüzden emre ye dönüp "Odanın anahtarı var mı " diye sordum. "Neden" dedi.

"Uyurgezerliğimle kimse uğraşmak zorunda değil gece gece kimseyi rahatsız etmek istemiyorum kapıyı kilitlersem kimse rahatsız olmaz"dedim. "Bu evde kalıyorsan buna alışıcaz kapın kilitliyken başına bir şey gelirse bizden bilirler öyle düşünmek yasak" diyerek biraz bağırdı. Bağırınca refleks olarak elim kulaklarıma gitti. Babam yüzünden en ufak bağırmada kötü oluyordum. Bana değişik bir şekilde baktı ve "Yeterli bu kadar git uyu" dedi. Korkarak yattım. Akşam bir şey olmaması umuduyla gözlerimi kapattım.

Uyurgezerliği hakkında ne düşünüyorsunuz ?

Abiler nasıl

Hangi abiyle samimi olsun sizce

Bölümü devamı için yıldızlayıp yorum atmayı unutmayın

Sınır 10 oy 2 yorum