☆☆☆☆☆☆☆☆

bir dakika lan? Bunu kim örtmüştü?

Tamam. Hangi ara uyuduğumu hatırlamasam bile üstüme bir battaniye almadığımı veya uzanarak uyumadığımı hatırlıyordum.

"Belkide hırsız girmiştir?" Dedi iç sesim. Tabii canım. Hırsızda zaten evimi soymak yerine gelip üstümü örtecekti.

Açıkçası uyku sersemiyken üstüme battaniye almış olup, hatırlamıyor olabilirdim. Bu gayet normaldi.

Daha çok bu konuyu düşünmeyerek ayağa kalktım. Acaba kaç saattir uyuyordum? Hızlıca duvardaki saate baktım.

Saat: 19.30

Tam tamına 2.30 saat falan uyuyordum.

Midem artık açlıktan Horon teptiği için hızlıca mutfağa yöneldim ve buz dolabını açtım. İçinde pekde bir şey yoktu. O yüzden diğer erzak dolabımdan kakao, kabartma tozu ve süt çıkardım. Ama Yumurta ve Şeker eksikti..

Mutfağın içinde sanki hazine ararmış gibi şeker ve yumurta ararken maalesef ki yoktu..

tek bir çare vardı..

Yan komşum Koraydan isteyecektim..

Atalarımız boşuna 'komşu komşunun külüne muhtaçtır' Dememiş.

komşu komşunun yumurta ve şekerine muhtaçtır...

Hızlıca Korayın evine gitmek için mutfaktan çıkıp kapıya yöneldim. Kapıyı açıp binanın koridoruna çıktım. Koray hemen yan dairemde oturduğu için hızlıca oraya gidip kapısını açtım.

Deniz hanım açar mısınız kapıyı?

O sırada kapi açıldı. Açıldı ama benim gözlerimde fal taşı gibi açıldı.

Esteuzubillah...

Acunun bir sözü vardır bilir misiniz? Hoy Maşallah..

Koray üstü çıplak, altında gri bir eşofman ile karşımda duruyordu. Saçları ıslaktı. Belli ki banyo yapmıştı. Kasları baya belli oluyordu.

"sanırım ölüyorum.." dedi iç sesim. Bende.

normalde asla kızarmayan ben bu sefer kıpkırmızı olmuştum. Kurban olduğum mü'min kardesim. İnsan insanin karşısına böyle çıkar mı?

Koray bana bakarken hafifce gülümsedi. "Uyanmışsın.." dedi.

bir dakika. Uyuduğumu nereden biliyor?

"Uyuduğumu nereden biliyorsun?"

"Kurstan dönerken kapını açık gördüm. Sen ise içeride uyuyordun"

siktir..

"Demekki kapıyı açık unutmuşuz..o zaman..bizi yatırıp üstümüzü örtende Koraydı.." dedi iç sesim. Evet. Sanırım öyleydi.

Neden bu hoşuma gitmişti?

"Ah..anladım..teşekkürler" diyebildim sadece.

"Önemli değil.. şimdi. Neden geldin?"

gelelim zurnanın zurt dediği yere.

"Atalarımız ne demiş?" Dedim.

"Ne demiş?"

" 'komşu komşunun yumurta ve şekerine muhtaçtır' demiş" dedim. O ise hafifçe güldü.

" 'külü' olmasın o"

"Maksat aynı şey"

"Yanii yumurta ve şekerin yok?" Dediğinde onayladım.

"Evet. Eğer sende varsa biraz verir misin?" Dedim. Sırıtırken onayladı.

"Veririm komşucum. Bekle" Dedi. Sonra Bana şeker ve yumurta getirmek için içeri gitti.

Ben kapının önünde sakince onu beklerken yukarı kattan gelen sesler geliyordu. Kafamı yukarı çevirip dinlemeye başladım.

Bir adam bir kadına bağırıyordu. Hızlıca Korayın kapısının önünden ayrılıp yukarı kata çıktım. Yukarı kata çıktığımda bir adam kadına vuruyordu.

"Bıktım lan senden!!" Diye bağırıyordu adam. Kadın ise ağlarken

"Vallah özür dilerim.." diyordu. Hızlıca müdahale etmek için aralarına girip adamı sertçe ittim.

"Napıyorsun lan sen!?" Dedim sinirle

"Sanane lan sürtük!!" Dedi adam.

sürtük mü? Ben o kelimeyi sana sokmaz mıyım?

"Doğru konuş lan benimle!" Dedim.

"Sen kimsin lan?! İstediğim gi-" derken adamın suratına sertçe yumruk attım.

Adam yüzünü tutarak geriye doğru savruldu. Bana öfkeyle bakarak bakarak saçımı tuttu.

"Seni sürtük. Şimdi ben seni-" derken bir ses duyuldu

"Eğer o eli onun saçından çekmekten o elini senin bir yerlerine sokarım." Dedi..Bu Koraydi..sesinde sertlik, tehdid vardı..

Adam saçımı hala tutarken Koray adama yaklaşıp adamın suratına sertçe bir yumruk geçirdi. Adam daha kendini toparlayamamışken adamın yakasından tutup onu sertçe duvara yapıştırdı.

Aslında Korayın o adamı güzelce dövmesini isterdim ama sanırım araya girmem gerekiyordu. Hızlıca Korayı sakinleştirmek için konuştum.

"Koray. Tamam..bırak o adamı" dedim. Koray ise beni duymazdan geldi. Adamı daha sıkı duvara yapıştırdı. Adam acıyla inlerken konuştu.

"Eğer birdaha..senin Ona veya başka birine vurduğunu görürsem.. o zaman senin için iyi olmaz..duydun mu la beni!?" Dedi Koray. Adam hızlıca onayladı.

Adam onaylayınca Koray adamı bıraktı. Bana döndü.

"Başını belaya sokmadan iki dakika bile duramıyor musun sen?!" Dedi sertçe. Adam ise hızlıca aşağı inip gözden kayboldu.

"Ne varmıs be?" Dedim. O ise derin bir nefes verdi. Sonra daha sakin bir sesle

"Iyi misin? O adam sana vurdu mu?" Dedi. Başımı hayır anlamında salladım.

"Sadece saçımı çekti.. " dedim. O ise öfkeyle nefes verdi. Ben ise o sırada kadına döndüm.

"Siz..iyi misiniz?" Dedim. Kadın hala biraz titresede hafifçe gülümsedi.

"İyiyim.. çok teşekkür ederim gerçekten.. kocam bazen öyle olabiliyor.." dedi.

Nedense kadının gülümsemesi ile içimde şefkat oluştu.

"Önemli değil...bence..tabii karışmak bana düşmez ama bence boşanın.." dedim.

" bebeğim var..Onu babasından ayrı büyütemem.." dedi. İşte o an içim acıdı..acaba o adam kaç kere kadına bunları yaşatmıştı?.

Bir şey diyemedim..Kadın ise gülümseyerek

"O zaman size iyi günler.. tekrardan teşekkür ederim.." dedi. Sonra evine girip kapısını kapattı.

Kadın kapısını kapatınca Koray "hadi bizde artık gidelim.." dedi. Onayladım. İkimizde aşağı kata gitmeye başladık.

"Yanii Elif. Beş dakika seni yalnız bırakıyorum. Onda bile başını belaya sokmayı başarıyorsun.." diye söylendi Koray. Ofladım...

​​Allah kimseyi Korayın çenesine düşürmesin. Amin.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Aradan bir gün geçmişti. Matematik hocası her hafta yaptığı gibi bizi sınav yapıyordu..Tabii sorular o kadar zordu ki. Atomu parçalamak bile bana daha kolay gelirdi.

Açıkçası matematik dersi ile aram hiç iyi olmamıştı. Olacak gibi de değildi. Matematik çalışkan insanların işiydi. Ben ise süper tembel ve üşengeç biriydim.

Ulan Hayat..

"Hocam ben daha iki ile ikinin çarpımını hatırlamıyorum bu sorular ne?" Diye söylendi Ufuk kağıdına bakarken.

"Matematik dersi neden bu kadar zor?" Diye söylendi Ece.

"Matematiğin tadı ilkokuldaydı. Ne güzel. Tek öğrendiğimiz çarpma ve bölmeydi" dedi Ufuk. O sırada Araya Matematik hocası girdi.

"Eğer konuşmaya devam edersen ben sana tadı vericem Ufukçum.." dedi Matematik Hocası tehdid edici ve sert bir sesle. Hoca bunu diyince çoğu kişi kıkırdadı.

Neler geçiyor aklımdan... Tövbe tövbe...

"Tövbe diyin Hocam." Dedi Ufuk..

Hepimiz bir süre kağıda odaklanmışken Umut yanımda oturan Egeye seslendi.

"Şşt Ege!" Diye fısıldadı Umut. Ege ona döndü.

"Ne var lan?" Dedi Ege.

"6. Sorunun cevabı ne?" Dedi Umut

"Nereden bileyim oğlum? Bende sallıyorum." Dedi Ege.

"Bende vallah sallaya sallaya sayısal lotoya çevirdim kağıdı. Neyse Eloya sorsana" dedi. Ege bana döndü.

"Eli 6. Sorunun cevabı ne?" Dedi. Açıkçası bende bilmiyordum. Sabahtan beri tek yaptığım boş kağıda bakmaktı. Boş kağıdı ona gösterdim. Umut bunu görmüştü.

"Lan kimse mi bilmiyor 6. Sorunun cevabını!?" Dedi Umut.

"Ya konuşmayın! Odaklanamıyorum!" Diye Araya girdi Duru o cırtlak sesi ile.

Birde bayıl Feriha..

O sırada hiç beklemediğim bir şey oldu. Kaan birden kağıdı buruşturup ağzına attı.

"Kağıdı mı yedi lan o?" Dedi iç sesim..sanırım evet iç ses. Kağıdı yemişti..

" Oğlum naptın?! Aç olduğunu söyleseydin sana tost alırdik." Dedi Matematik hocası sınıftan bazıları gülerken

"Hocam arkadaş açlığa dayanamadı galiba." Dedi Ömer.

" Hocam tek yaptığım kağıda bakmaktı zaten..en azından artık midemde işe yarar" dedi Kaan.

"Oğlum senin miden belediye çöplüğü mü? Niye her bulduğunu yiyorsun?" Dedi Matematik hocası..

Gerçekten tuhaf bir sınıfa sahiptim..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆