☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Adam suratıma öyle bir vurdu ki. Sanırım burnum falan içine çöktü"

"Dikkat etde etrafta Voldemort gibi gezme"

"Ay en rahatı benim. Neredeyse hiç dayak yemedim"

"Adamın tepesine Kuala gibi yapıştığın için olabilir mi Canım Nurullahım?"

Adamlarla ettiğimiz kavga binanın diğer sahiplerinin ayırması ile bitmişti. Ama tabii bizde bitmiştik. Laranın burnu neredeyse yarım saattir kanıyordu. Sinemin kaşı patlamışken benim ise dudağım patlamıştı. Yarene ise hiç birşey olmamıştı.

Adamın kafasına kuala gibi yapışırsa tabii olmaz.

Şuan hepimiz mutfaktaki masada oturmuş. Yaralarımıza pansuman yapıyorduk. Tabii ki en kötümüz Laraydı. Adam kızın burnuna öyle bir vurmuştu ki. Benim bile canım acımıştı

"​​Sonra Lara onu topuklu ayakkabı ile iyi dövdü ama" dedi iç sesim. Evet..suratına yumruk yiyince Yarenin annesinin topuklu ayakkabısı ile Adamı dövmüştü.

Zaten bir günümde normal geçse camdan falan atlarım herhalde..

"Onu bunu bırakın. Bize bu yaraları sorarlarsa ne diyeceğiz? Vallah ben anneme 'adamlarla kavga ettim' desem yemin ederim beni tavanda sallandırır" dedi Lara. Burnuna peçete tutarken.

Siktir..benimde Annem evdeydi..

Ulan Hayat...

Lara haklıydı. Açıkcası benim canım anneciğim benim dudağımı böyle görürse ya aklından fesatça şeyler geçirip beni döver. Yada kavgaya bulaştığım için beni döver.

Mine Sultanın öyle iyi kalpli olmasına bakmayın..terliği acıtıyor..

"'Dans ederken vurdum' falan deriz" dedi Yaren.

"He kanka benim annemde yiyecekti zaten. Asla inanmaz" dedi Lara

Abi kadın doğru söylüyor..

"Vallah benimkide inanmaz" dedim.

"Vallah kızlar. Uydurucaz götümüzden bir şeyler" dedi Sinem. Onayladım.

Onu bunu bırakın..inşallah annem daha farklı şeyler anlamazdı..

"Neyse kızlar. Ben artık gideyim. Bana müsaade" dedim ayağa kalkarken.

"Kız biraz daha dursaydın ya. Gece daha bitmemişti" dedi Yaren.

"Hangi gece Yaren? Bu kız gecesinden çok 'savaş gecesi' oldu" dedi Sinem.

"Katılıyorum" dedi Lara.

"Neyse..Ben gideyim artık kızlar..Yarın okulda görüşürüz.." dedim. Kızlar onayladı. Sonra ben kapıya yönelip çıktım..

Gerçekten bu hayattaki en şanssız ve en belayı çeken kız olabilirim. Ciddiyim. Ne zaman mutlu olsam evren benimle şey geçiyordu.

siz ne istiyorsunuz Abi?

Ben Yarenin oturduğu binadan çıkarken hızla yolda ilerledim. Hava kararmıştı ve Yol biraz ıssızdı. Yağmur yağıyordu. Sessizlik içerisinde ilerlerken birden BMW, siyah bir motor önümde drift atarmış bir şekilde frenledi.

Ama Oha ya! Babaannesi ya!

Ben bir anlık panikle gerilerken içimden sürücüye sövüyordum. Sürücü genç birine benziyordu. Kafasında kask olduğu için yüzü gözukmezken kaskı çıkardı..

Siktir..

Tüm sövüşlerimi geri alıyorum..

Bu Koraydı..

Koray kaskını çıkarıp bana şerefsizce gülümseyip göz kırptı.

"naber güzellik?" Dedi çekici bir sekilde.

"Koray?" Dedim. Hala ona anlamaz bakışlar atarken Koray motordan inerek bana yaklaştı.

"Ta kendisi" dedi. Bana iyice yaklaştığında yağmur ikimizide ıslatıyordu.

"Senin ne işin var burada?" Dedim

"Asıl aynı soruyu sana sormam lazım"

"Yarenlerdeydim." Dedim kısaca. O yüzüme bakarken birden sağ baş parmağını dudağıma getirdi. Dudağımdaki kavgada oluşan yarayı parmağı ile okşarken konuştu.

"Bunu kim yaptı? Yaren mi?"

İşte şimdi sıçtık

aslında Koraya gerçekleri söylesem bir sorun olmazdı. Hakta söylemezsem belki daha yanlış anlaşılabilirdi.

Hay dudağıma vuran abi..senin ben..Başka yer mi bulamadın vuracak?

"Yarenlerdeyken Sinem ve Larada vardı...biz kız kıza eğlenirken birkaç adam zili falan çalıp kapıya geldi.." dedim.

"sonra?"

"Sonra adamlar bizi tehdid edince kavga ettik. Kavgada bir tanesi yüzüme vurup dudağımı patlattı." dediğimde sıkıntılı bir nefes verdi.

"Anlaşılan yine belayı üstüne çekmişsin" dedi. Tepki vermedim.

O sırada Koray tekrar konuştu "o suratına vuran adamı görsen tanır mısın?" Dedi.

Anlamıştım..kavga edicekti..

"Saçmalama Koray. Olan oldu. Tekrar kavgaya gerek yok" dedim.

"Senin içinse gerek var.." dedi.

"Hayır yok." Dedim. "Hem ayrıca hangi dairedeler onu bile bilmiyorum. Tek tek tüm daireleri gezemeyiz ya" dedim.

Aslında yalandı. Biliyordum. Ama yinede Korayın tekrar kavga etmesini istemiyordum.

Koray sıkıntılı bir nefes daha verdi. Sonra birden Dudağımdaki yaraya küçük bir öpücük kondurdu. Bu hareketi ile dona kalmıştım.

"Yinede bu yara beni rahatsız etti" dedi Koray.

*Sayın beyin. Kalp isimli organımız yerinden çıkmıştır. Lütfen tekrar takınız*

Yağan yağmur ikimizi iyice ıslatırken gözlerimiz birbirine bakıyordu. Ben az önceki olan şeyin hissi yüzünden maalesefki konuşamıyordum.

Koray tekrar dudağımdaki yaraya bakarken hiç memnun olmayan bir ifade vardı yüzünde. Yaramı sevmemişti. O sırada dudağımı tekrar öptü..

"Siktir..Bu yara gerçekten canımı sıkıyor" dedi Koray.

"Yaramı neden öpüyorsun ki?" Dedim.

Evet sayın seyirciler. Dünya'nın en salakça sorusunu Elif Akel sormuş durumda. Lütfen alkışlayın!

"Annem ölmeden önce..Bana yaraların Öperek geçeceğini söylerdi.." dedi Koray..Bu sözu ile içim bir tuhaf oldu.

Annesi ölmüş müydü?

"Annen..öldü mü?"

"yok Elif. Ölmemiş." Dedi iç sesim.Tamam..haklı.

Koray onayladı. Ama nedense yüzünde hüzün yoktu. O sırada ben kendimi kötü hissettim..acaba üzülmüş müydü?

"Şey..ben..üzgünum..özur dilerim.." dediğimde Koray hafifce gülümsedi. Yüzüme yaklaştı.

"Özür dileme Elif..ben üzgün değilim..sende üzülme.." dedi. O sırada içimdeki baskıya dayanamayarak birden Koraya sarıldım. Aileden birinin ölmesinin nasıl bir duygu olduğunu biliyordum.

Koray bu haraketimi belli ki beklemiyordu. Ama sonra oda bana sarıldı. Yağan yağmur hala durmazken ikimizde birbirilerimize sarılıyorduk..

İkimizde birbirimize uzun uzun sarıldık..kelimeler çıkmıyordu dudaklarımızdan. Sadece sarılıyorduk..

İkimizde birbirimize öylece sarılırken ayrıldık. Birbirimizin yüzüne bakıyorduk..

"Artık gidelim.." dedi.

"Evet..geç oldu.." dedim onu onaylayarak.

"Seni ben bırakacağım.." dedi Koray

"Gerek yok Koray. Kendim giderim."

"Hayır Elif. Yine üsteleme. Ben bırakacağım."

Açıkçası Koray ile bunun tartışmasını yapmak istemiyordum. O yüzden onayladım. Çünkü onda da bende de keçi inadı vardı.

Ben onaylayınca elimi tuttu. Beni Motorun önüne getirirken Kendi kaskını kafama geçirdi. Nazikçe kaskı taktı. Kafamdaki kask yüzünden ben her yeri Siyah görürken o ise bana bakarak gülümsedi.

"Yakıştı.." dedi. Bu sözü yüzümde bir gülümseme oluşmasına neden oldu.

Sonra Koray Motorda önüme oturdu. Hafifçe Motorun direksiyonuna doğru eğilirken direksiyonu kavradı. Sonra Bana dönerek.

"belime sarıl. Çünkü hızlı olucak" dedi.

Koray bunu dediğinde Motor giderken yere düşmemek için Korayın beline sımsıkı sarıldım. O sırada birden Motor hızla gitmeye başladı..

Motor Yağan yağmurun ve esen rüzgarın eşliğinde giderken yüzümde tekrar bir gülümseme oluştu..kendimi bir kuş gibi hissediyordum..Koraya sımsıkı sarılırken Koray ise hızla Motoru sürüyordu...

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Aradan bir süre geçmişti..İkimiz sonunda eve gelmiş hakta motordan inip binaya bile girmiştik.

İkimizde dairelerimizin önüne geldiğimizde ikimizde içeri girmeden birbirilerimize baktık.

"İyi geceler Koray.." dedim.

"Sanada Elif.." dedi ve hafifçe gülümseyerek kapıyı açtı. Bende kapıyı açarak içeri girdim. Kapıyı arkamdan tekrar kapatırken artık eve gelmiştim.

Rahat bir nefes alarak esnerken etraf Karanlıktı.

"Anne?" Diye seslenip ışığı açtığımda birden yerimden fırladım.

Esteeuzibillah..

Annem elindeki terliğini diğer eline hafifçe vururken bana 'şimdi bittin sen' der gibi bakıyordu.

tekrar siktir...

"Anne?"

"Nerdesin sen kaç saattir!?" Dedi annem. O sırada saate baktım.

Oha..Oha saat birdi..

"Kızlarlaydım anne" dedim. Annem kaşlarını havaya kaldırırken bana yaklaştı Dudağımdaki kavgada oluşan yarayı görünce gözleri daha çok büyüdü.

Bunu görünce beynim alarm verdi. Boş boşuna dayak yiyecektim.

"Anne..göründüğü gibi değil" dedim açıklamak ister gibi. Annem ise terlikle popoma bir tane yapıştırdı.

Koy elini vicdanına..Hakkettiysem eyvallah..

"Bu yara ne?! Yoksa.." dedi.

Ha bide bu eksikti...annem beni biriyle öpüştüğüm için bu yara oldu sanıyordu..

"Anne ne alaka ya!? Ben öyle birşey yapar mıyım? Kızlarla Waffle yaparken bıçaktaki çikolatayı yalayacaktım ki dudağım çizildi!" Dedim.

yalan becerim gerçektende gelişmiş..

Annem popom tekrar vururken. Terliği tekrar ayağına geri geçirdi. Benim yalan söylemeyi beceremediğimi bildiği için hemen inanmıştı.

"onu bunu bırak..bugun iki kere dayak yedik" dedi iç sesim. Evet iç ses. Gelen geçen dövüyor bizi..

"Aferin annecim..zaten biliyordum ben senin böyle birşey yapmayacağını" dedi Annem ve saçımı okşadı.

O zaman neden az önce canıma okudun amk.

"o zaman az önce dövdün Anne beni?"

"Sus. Ben anneyim. Hem döverim hem severim. Ayrıca abartma. Gören seni tavana astım sanar" dedi..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆