☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

ELIFIN ANLATIMIYLA..​

"Tamam. Bu bir kamera şakası falan mı? Resmen hiçbirimizin telefonu çalışmıyor ve burada kaldık!" Dedi Yaren.

Canım Yarenimin telefonu da çekmediği için hiçkimseye haber veremiyorduk. Yağmur hala yağıyordu. Ben ise içimden hayata sövüyordum.

"O kadar dedikoduya dalarsak olucağı bu" dedi iç sesim..

abi kadın doğru söylüyor.

Dedikodu yüzünden yaşamadığım kalmadı be..

"Bence biraz yürüyelim..belki Yarenin telefonu bir yerde çeker" dedi Lara. Açıkçası aklımıza gelen en mantıklı fikir büyük bir ihtimalle buydu.

"Bu yağmurda yürüyecek miyiz?" Dedi Yaren. Yağmur tüm hızıyla yağıyordu ve acayip rüzgar vardı. Ama bence bizi pek zorlayacak bir Yağmur değildi.

"Kanka şeker değiliz ya. Erimeyiz" dedi Lara.

"Bence Lara haklı. Burada korkuluk gibi dikeleceğimize en azından çeken bir yer bulabiliriz" dedim. Bunu dememle Yarende onayladı. Böylece üçümüzde yürümeye başladık..

Yemin ediyorum başıma bir bu gelmediği kalmıştı. Cidden söylüyorum. Kafama meteor falan düşerse lütfen şaşırmayın.

"Vay başıma gelenler.." dedi iç sesim. Ah iç ses ah...

Üçümüzde gariban bir şekilde yürürken acayip üşüyordum ve aklımda binbir türlü düşünce vardı. Telefonum otobüste kalmıştı. Acaba biri beni aramış mıydı? Yada Koray uyanmış mıydı?

Ben bunları düşünürken Lara birden Üstündeki ceketi çıkardı ve bana uzattı. Ben anlamaz bakışlarla ona bakarken

"Al..üşüteceksin" dedi Lara.

"Saçmalama Lara. Gerek yok. Üşümüyorum ben" dedim.

Aslında götüm donuyordu..

Lara tabii bu dediğime inanmamıştı. Yalan değil. Bende inanmazdım.

"O yüzden mi burada 80'lerden kalma makine gibi titriyorsun. Al işte Elif. Giy şunu." Dedi Lara ceketi daha fazla bana yaklaştırarak.

Laranın ceketinin içinde giydiği bir sweatshirti vardı. O yüzden ceketini çıkarsa bile üşümezdi. Ama yine de benim yüzümden hasta olup, üşüsun istemiyordum. Sonuçta havanın sağı-solu belli değildi.

En sonunda dayanamayarak ceketi aldım ve giydim. Ceketi giymem ile içime en azından biraz sıcaklık girmişti.

"Çok şükür.. Kabul etmeseydin buz kalıbı falan olucaktık herhalde" dedi İç sesim.

Biz hala yürürken Yaren ise telefonunu çekiyor mu diye sürekli kontrol ediyordu.

"Yok.hala çekmiyor" dedi Yaren sitem ederek.

"Eminimki bir yerde çeker" dedim. Lara bu dediğimi onayladı. Ben ise devam ettim.

"Acaba bizimkiler bizi farketti mi?" Dedim.

"Abim en son camış gibi uyuyordu. Uyandı mı bilmiyorum." dedi Lara.

"O senin ikizin değil mi? Neden ona abi diyorsun?" Dedi Yaren.

"Bilmem..nedense öyle diyorum" dedi Lara.

"İnşallah o salaklar bizim olmadığımızı farketmişledir.." dedi Yaren.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Aradan neredeyse yarım saat geçmişti. Biz hala yuruyorduk ve Yarenin şu Lanet telefonu hala çekmiyordu ve şuan nerede olduğumuzu bile bilmiyorduk.

"Bu telefonda çekmeyecek günü buldu" Dedi Lara.

"Cidden yaa" dedi Yaren.

Biz ilerlerken yanımızda bir kamyon durdu. Üçümüzde Kamyona bakarken Kamyonun ön camı açıldı bir adam üçümüze baktı

"Merhaba kızlar. Kaybolmuş gibisiniz" dedi adam.

"Gezi otobüsümüz bizi bırakıp gitti de..bizde kaybolduk" dedim.

"Karakol buraya çok uzak. İsterseniz sizi oraya kadar bırakabilirim." Dedi adam. Aslında Karakola gitme fikri iyi bir fikirdi. Böylece bizimkiler bizi bulabilirlerdi.

belki de onlar orada bizi arıyordur..

Tabii tanımadığımız bir adama ne kadar güvencemiz gerektiğini bilmiyordum. Lara ve Yarene döndüm. Lara adama şüpheli bakışlar atarken Yaren dünden razı gibiydi.

Açıkçası üçümüzde acıkmış, susamıştık ve üşüyorduk. Yanımızda para da yoktu.

"Ne diyorsunuz?" Dedi adam. O sırada Lara bana ve Yarene baktı. Sonra bize

"Kızlar..Başka seçeneğimiz yok gibi.." dedi.

"Emin miyiz? Ya yalan söylüyorsa?" Dedim fısıldayarak.

"Bence bu dünyada hala iyiler var..o yüzden binelim" dedi Yaren.

O sırada hepimiz adama baktık Lara

"teklifiniz iç teşekkür ederiz. Zahmet olmazsa..bizi gerçekten bırakabilir misiniz?" Dedi.

Adam memnuniyetle gülümsedi.

"Merak etmeyin kızlar. Tabii ki bırakabilirim. Hadi Atlayın" dedi adam. Bunu duyunca üçümüzde Kamyona bindik..

Hadi hayırlısı..

Üçümüz kamyona binmiş öylece otururken ben ortada, Yaren ve Lara ise iki yanımda oturuyorlardı. Kimse bir sure konuşmadı. Adam ise kendi kendine şarkılar mırıldanıyor ve arabayı sürüyordu.

İçimde nedense kötü bir his vardı. Sanki bir şeyler ters gidiyor gibiydi.

umarım o his yanılıyordur..

"Şey..Karakol buradan ne kadar uzakta?" Dedim.

"Uzakta işte" dedi Adam kestirip atarak.

Adamın bunu demesi ile birşey demedim. o sırada adam

"Kek ister misiniz kızlar? Aç olmalısınız" dedi.Kurt gibi acıkmıştım.

"Vallah ben baya açım" dedi Yaren.

"Bende" Dedi Lara. Bende başımı sallarken Adam gülümsedi.

"Arkalarda paket kek kutusu olucak. Oradan istediğiniz kadar kek yiyebilirsiniz" dedi. Adam bunu acayip samimi bir sesle söylemişti.

Üçümüzde hızla Paket kek kutusuna döndük. İçinde bir sürü kek vardı. Hepimiz bir tane aldık. Ben afiyetle paketi acarken hızla keki ağzıma attım.

Benim arkamdan Yaren ve Larada Keklerini yerken hepimiz belli ki açtık..

"Siz kaçıncı sınıfsınız kızlar?" Dedi Adam.

"10. Sınıfız" dedi Lara ağzındaki kek ile. Sesi biraz boğuk çıkmıştı.

"Hmm..anladım. adlarınız neler?" Dedi.

"Ben Yaren" dedi Yaren.

"Ben Lara" dedi Lara. Sonra gözler bana döndü. İsmimi söylemek istemiyordum. Bunun nedeni hala biraz güvenmiyordum.

"Elif.." dedim sessizce ama belli ki durmuşlardı.

Hepimiz keklerimizi yemiştik..nedense başıma bir ağrı girdi. Başım acayip zonklamaya başladı. Tabii umursamayarak Laranın camından yolu izlemeye başladım..

O sırada Laranında başını tuttuğunu farkettim. Belli ki onunda başı ağrıyordu. neler oluyordu?

O sırada başımında döndüğünü hissettim. Birseyler gerçekten de ters gidiyordu.

"Kızlar benim başım dönüyor.." diye fısıldadım.

"Yalnız değilsin" dedi Lara

"Benimde dönüyor" dedi Yaren. O sırada anlamıştım..keklerden dolayı böyle olmuştu.

"Abi..keklerin içinde ne vardı?" Dedim. Adam

"Hiç birşey..sadece çikolata" dedi. Sonra pisikopatça gülerek "belki de biraz ilaç.." dedi..

siktir..

O sırada Yanımdaki Yarenin başının düstüğünü ve gözlerinin kapandığını gördüm..

"siktir.." diye mırıldandı Lara. Onunda gözleri kapanıyordu. Benim ise başım hala dönüyordu. Herşeyi anlamıştık. Kaçırılıyorduk..

Benimde gözlerim yavaş yavaş kapanmaya ve zihnim boşluğa sürüklenmeye başlamıştı..o sırada dayanamayarak Benimde başım düştü ve gözlerim karanlık ile buluştu..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆