☆☆☆☆☆☆

Ama eğlenceliydi..

☆☆☆☆☆☆☆☆

Aradan bir gün geçmişti. Bizim okulda bir sistem vardı. Okuldaki her öğrenci sırayla yemekhanede görev alıyor, diğer öğrencilerin tabaklarına yemek dolduruyordu. Maalesef ki okuldaki her öğrenci olmak zorundaydı..

Bugünde sıra bendeydi...hemde yetmemiş gibi sadece 4 saat uyumuştum.

​"uyansana Lan İzmarit.." yine çalan alarmım üzerine uyandım. Ama tabiiki hala uykum vardı. Özellikle bugün okula gitmeyi gram istemiyordum.

inşallah okula giderken münasip bir yerlerime tır girer..amin.

Gözlerimi ovuştururken bugünün neden geldiğini düşünüyordum. Yemekhanede görevli olmayı çoğu öğrenci gibi bende sevmiyordum. Çünkü bence aşırı sıkıcıydı.

Oflayarak, puflayarak şükürki yataktan kalkmayı becerdim.

Hayat üstüne üstüne geliyor kardeş..

hızlıca banyoya yöneldiğimde aynada kendime baktım. Yüzüm ve yeşil gözlerim çapaklı, saçlarım dağılmış bir haldeydim. Hızlıca yüzümü yıkadım sonra diş fırçamı elime alıp diş macununu sürdüm.

Arada bir ayakta uykuya dalmama rağmen hazırlanıp evden çıkmayı başardım. Evden çıkarken onu gördüm.

Koray'ı..

İnsanlık yaparak "Günaydın" dedim ama Ayı Herif insanlıktan anlamadığı için bana ters ters

"Sanada." Dedi.

​​​​" yine ayılığını konuşturuyor" dedi iç sesim. Herzamanki gibi..

İkimiz birlikte ilerlemeye başladık. Konu açmak için.

"Bugün yemekhanede görevliyim.." dedim.

"Bu beni ilgilendirmiyor" dedi ters ters.

"Ay tamam be. Seninle de konuşulmuyor. Ayı!" Dedim.

"Ayı mı?"

"Evet. Hakta biliyor musun Koray. Geçenlerde bir ayı belgeseli izledim ve senin o ayılara benzerliğine hayran kaldım doğrusu.." Koray bu dediğime güldü.

"Nerem benziyormuş o ayılara?"

"Herşeyin..ama en çokta kükremen. Ne dersem diyeyim sürekli 'hırrr' ne ters birisin sen be? Anlamıyorum. Anan seni ters mi doğurdu da bu kadar terssin?" Dedim. Onun ise gülümsemesi büyüdü. Ama bir şey demedi.

İkimiz bir süre sessizce yürümeye devam ettik. Sonunda Otobüse gelmiştik. Bu sefer kartımı unutmamıştım

Aferin bana..

☆☆☆☆☆☆☆☆

Sonunda okula gelmiştik. Koray sınıfa doğru giderken ben Müdür yardımcısının yanına gitmeye başladım.

Müdür yardımcısı her sabah yaptığı gibi görevli öğrenciyi karşılamak için Yemekhanenin orda duruyordu. Yanlarına gittim. Müdür yardımcısı ban bakarken konuştu.

"Bugünün görevlisi sen misin?" Dedi. Onayladım.

"İyi.. bugün yemekhanecilerden biri hasta o yuzden gelemedi. O yüzden sende aynı zamanda diğer görevliye yardım edeceksin"

Hay şansımın taa..

imparatorumuz niye böyle şeylerle uğraşıyor?.

yemekhanede çalısan iki görevli vardı. Bunlardan biri kadın. Diğeri ise erkekti. Benim şansıma ise Kadın olanı hasta olmuştu. Yanii bende yemek yapacaktım.

"Bu uykusuz halinle birde yemek mi yapacaksın?" Dedi iç sesim. Evet iç ses..Tam olarak öyle olucaktı.

Öncelikle mükemmel bir aşçı değildim. Bazen kendi yaptığım yemekleri bile beğenmiyordum. Şimdi ise koskoca okula yemek yapıcaktım.

*SAYİN OKUL ÜYELERI. ZEHIRLENMEYE HAZIR OLUNUZ. LÜTFEN YEMEDEN ÖNCE MIDE KORUYUCU HAPI İÇINIZ*

bu yılki şansımın içine lütfen hep birlikte tükürelim.

Ne kadar yemek yapmayı beceremesemde kabuk etmek zorundaydım. Bu görev bana verilmişti.

Bu görev hayat göreviydi..

Tamam..yine abarttım.

Müdür yardımcısına sanki bu görevden çok memnunmuşum gibi başımı sallayıp onayladım. Müdür yardımcısı bana "yemekleri yaparken dikkatli ol..zaten senin yapabileceğine inanıyorum..hadi kızım..kolay gelsin." Dedi ve yanımızdan ayrıldı.

"umarım yemek yaparken uyuyakalmazsın" dedi iç sesim. İnşallah.

Müdür yardımcısı gidince ben görevli abi ile birlikte mutfağa gittik. Abi bana bakarak

"Şimdi kızım.. buz dolabı şu tarafta" Diyerek sanki Mala anlatıyormuş gibi bana buz dolabını gösterdi. Sonra ise çekmeceleri göstererek "buralarda ise plastik tabaklar ve tabaklar var." Dedi.

Hay amca. Anladık.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Aradan saatler geçmişti..gözlerim artık resmen onları kapatmam için bana yalvarıyorlardı. öğlen arası geliyordu. O yüzden bende yemek yapmaya başlamalıydım.

Sanki 'Master Chef" birincisiymiş gibi tezgahın önüne geçerek kollarımı sıvadım.

Bugünün menüsünde "patates kızartması, sosis" ve bazı şeyler vardı.

Hızlıca tavayı çıkarıp ocağı yaktım. Sonra yağı tavaya koydum. Yağ tavada kızarirken hemen tavanın yanına oturup başımı dolaba yaslayarak beklemeye başladım..

32 dakika Sonra..

yanı başımda gelen kızgın yağ kokusu ve sesi ile gözlerimi açtım.

Siktir..uyuyakalmıştım..

vakit daralıyordu. O yuzden hızlıca dolaptan dondurulmuş patatesi cıkardım. Bir elim ile tavanın sapını tutarken uyku sersemi ile Patatesi Yağa attığımda birden tava elimde alev almaya başladı.

Siktir. Tava yanıyor...

"İşte artık açılmış olduk.." dedi iç ses.

Tava elimde alev alırken korkuyla bağırdım

"Hay ananı sikim!!"

Tava elimde yanarken diğer görevli ortalıkta yoktu. Tava çok sıcaktı. Ellerim yanıyor ve acıyordu.

"Uyumak yerine Tava ile ilgilenseydin bu olmazdı." Dedi iç sesim. Sus be sende..

Ben korkuyla ne yapacağımı bilemezken canım acayip acıyordu..

"Hey! Neler oluyor orada!?" Bu Koraydı..onun burada ne işi vardı? Onu bile bilmiyordum.

çok şükürki biri gelmişti..çünkü artık canım yanıyordu.

Koray beni görünce hızlıca bana doğru koştu ben ne yapacağımı bilmezken anlık bir acıyla tavayı yere attım. Tava yerde yanarken korkudan titriyordum.

Koray Tavayı umursamamış bir şekilde titreyen bileklerimi tuttu.

"Hey..iyi misin?' Cevap veremiyordum. Kelimeler ağzımdan çıkmıyordu. O bileklerimi kavrarken hızlıca ellerimi lavaboya götürdü ve ellerimi soğuk suya soktu. Ben ise artık ağlayacaktım.

böyle günün içine etsinler..

Koray ellerimi suya sokarken ellerim hala acıyordu ve titriyordum.

"Sakın ol Elif..Lütfen sakin ol Tamam mı? Geçti.." Koray bir yandan beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Ama bu pekte mümkün değildi..

Ortalık savaş alanı gibiydi..

Yanda Tava yanarken en sonunda görevli diğer abi gelmişti. Elindeki yangın tüpü ile tavayı söndürdü. Yanında ise müdür yardımcısı vardı.

"İşte şimdi daha çok bittik.." dedi iç sesim. Haklıydı. Müdür yardımcısı net bir ceza verecekti..

Müdür yardımcısı gelince Korayda bende ona döndük. Müdür yardımcısı öfkeyle "Neler olmuş burada!!? Kim yaptı bunu!?" Dedi.

Ben tam konuşacakken araya Koray girdi. "Ben yaptım.."

Anlamadım Yurdagül?

"O az önce suçumu üstüne aldı? Neden yaptı bunu?" Dedi iç sesim. İnan bana iç ses. Bende bilmiyordum.

ne olmuştu şimdi ona? Daha yumuşaktı..

acaba buraya gelmeden önce kafasına darbe mi aldı?

"Belkide bize ısınmaya başlamıştır.." dedi iç sesim. Bu şekilde mi?

Müdür yardımcısı "biri bana burada neler olduğunu derhal açıklasın!!" Diye kükredi. Ben yine konuşacakken araya yine Koray girdi.

"Arkadaşa bir taktik vermiştim de..Onu denerken Tava yandı..ama tamamen benim suçum..Ben zorladım.." dedi.

Kıyamet falan mı kopacak? Daha sabah bana benimle ilgili şeye "beni ilgilendirmiyor" diyen çocuk şimdi neden suçumu üstleniyor?

"bence bu Koray değil.." dedi iç sesim. Saçmalama iç ses. Bu o.

Müdür yardımcısı öfkeyle "bu konuyu sonra konuşacağız!" Dedi. Sonra bana bakarak "Seninde görevin iptal!"

insan bir 'iyi misin?" Diye sorar ama..

Bir şey demedim. Sadece başımı salladım. Müdür yardımcısı yanımızdan ayrılırken Koray bana döndü "iyi misin?" Dedi.

"demekki Ayı değilmiş.." dedi iç sesim.

Sonunda yutmuş olduğum dilim ile konuşmaya başladım.

"İyiyim.. ama suçu üstlenmene gerek yoktu.." dedi.

"Zaten yeterince korktun..birde ceza ile uğraşmanı istemedim.."

düşünceli Ayı..

Nedense bu sözleri ona karşı biraz ısınmama neden olmuştu..

"Teşekkür ederim Koray.."

"Etme Elif.." dedi.

Bugün hayatımın en aksiyonlu günü olabilirdi. Yemin ederim ki kendimi 'hızlı ve öfkeli' filminde gibi hissediyordum.

bu arada bir daha patates yersem banada Elif demesinler..

" Bu arada..sen.."

"Ders boştu. O yüzden kafamıza göre koridorda dolaşabiliyorduk. Bende dolaşırken seni gördüm işte.. neyse ne..elin iyi mi? Acıyor mu?"

Açıkçası elimin acısı hafiflemişti. O kadarda yanmıyordu.

"daha iyi.."

"neyseki o kadar ciddi bir yanık değil.." dedi. Sonra "başına bela almayı çok seviyorsun değil mi?" Dedi.

"ne alaka be?"

"Sürekli başıni belaya sokuyorsun."

Aslında ben başımı belaya sokmuyordum. Maalesef ki bela bana bulaşıyordu...

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆