☆☆☆☆☆☆☆

"Gezi mi? Yine mi?" Dedim.

"Vallah bize de şimdi söylediler Elo." Dedi Ufuk.

Ertesi gün olmuştu. Okula geldiğimde hiç beklemediğim bir haberle karşılaşmıştım. Bugün yine gezi vardı. Üstelik bu sefer bize hiç söylememişlerdi.

Hepimiz okulun bahçesinde müdur yardımcısının "bugün geziniz var. Birazdan otobüsle gideceksiniz" demesi ile otobüs bekliyorduk.

"Matematik dersi de gitti ha" dedi Umut gülerek. Buna sevinmişti. Yalan değil. Bende sevinmiştim.

"Gezi sayesinde tüm derslere girmicez!" Dedi Ömer sevinçle.

"Hemde 3 ders matematik vardı bugün!" Dedi Umut Ömer ile sevinçle tokatlaşırken.

"Gezi otobüsünde de ders çalışabilirim!" Dedi Tuğrul sevinçle. Tuğrulun bunu demesi ile herkes Tuğrula döndü.

"Yok bu çocuk olmamış" dedi Ufuk.

"Ay bu otobüs nerede kaldı? Dondum burada" Dedi Lara başka konu açarak. Hava soğuktu.

"Bende dondum yaa" dedi Sinem.

O sırada omzumda bir el hissettim. Arkamı dönüp elin sahibine bakarken Korayı gördüm. O yeni gelmişti.

"Selam" dedim gülümseme ile

"Günaydın güzelim. Neler oluyor?" Dedi.

"Gezi varmış bugün"

"Ne gezisi?"

"İnan bana..bende bilmiyorum"

O sırada çok şükürki otobüs gelmişti. Otobüsün gelmesi ile hepimiz otobüse bindik.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Hepimiz otobüse binmiş, yerlerimize oturmuştuk. Yolculuğa başlamamız üzerine tam tamına 5 saat geçmişti.

"Bizi ülkeden kaçırıyorlar herhalde. Neden bu yolculuk bu kadar uzun sürdü?" dedi iç sesim. Haklıydı. Oturmaktan kalçam şekil almıştı.

Ben camdan dışarıyı izlerken Koray ise yanımda derin bir şekilde uyuyordu. Başı benim omzuma yaslıydı ve bir eli ile elimi tutuyordu. Sanırım oda benim gibi arabada uyumayı çok seviyordu.

her yolculukta uyuduğuna göre..evet. seviyor..

Yolculuk sessizce ilerlerken Birden bir ses duydum.

"Evet gençler. Mola zamanı. Mola süresi 20 dakikadır. Gecikmeyin" dedi Otobüs şoförü.

Hay şükür..

Bunu duyunca çoğu kişi otobüsten çıkarken ben Koraya baktım..acaba onu uyandırsa mıydım?

Korayın uyuyan, huzurlu yüzüne bakınca birden gülümsedim..sanırım bu huzuru bozmasam daha iyi olurdu..

Ben Korayın huzurlu yüzünü incelerken tekrar bir ses duydum

"Eli" bu benim canım 'Nurullahım' Yarendi. Ona döndüm. Bakışlarımla 'ne var' derken o tekrar konuştu.

"Lavaboya makyajımı tazelemek için gidicem. Sende Gelsene. Ben tek gidemem" dedi.

Yarenle biz hep böyleydik. Birbirimizi böyle durumlarda yalnız bırakmazdık. Bu yüzden onayladım ve Korayın yanından yavaşça kalktım. Koray rahat uyusun diye onun başını rahat bir yere yasladım.

"Tamam. Hadi gidelim." Dedim. Sesim fısıltıdan yüksekti.

İkimizde otobüsten indik. Hava rüzgarlıydı ve yağmur yağacak gibiydi. Rüzgar saçlarımızı dağıtırken biz ise Mola yerimiz olan Lokantanın Lavabosuna doğru ilerlemeye başladık.

Lokanta yol üstünde olduğu için pek dolu değildi. Genelde hep yolculukta mola yapanlar vardı. Biz Yarenle kızlar Lavabosuna girdiğimizde Lavabo boştu..

Bir kişi hariç..Lara..

Lara da Lavaboda Makyajını yaparken bizi farketmişti. Aynada eyelinerini çekerken konuştu

"Naber kızlar?" Dedi Lara.

"Seni burada beklemiyorduk" dedi Yaren sonra Laranin yanındaki aynaya geçti. Oda makyaj çantasını çıkarırken ben ise geniş, sanki tezgah gibi olan Lavabonun kenarına oturdum. Makyaj yapmadığım için düzelteceğim birşey yoktu.

"Alperden ayrılmışsın" dedi Lara Yarene

"Ooo günaydın" dedim araya girerek.

"Evet. Aldatmış beni şerefsiz." Dedi Yaren.

"Sen bide o Habeş maymunu için ağladın!" Dedim. Benim bunu dememle Lara şaşırmıştı.

"Ne? Yaren cidden seni ağlatan biri için ağladın mı?" Dedi.

"Napayım?.o anki duygu..çok kötüydü.." dedi Yaren

"Ama zaten belliydi." Dedim ve devam ettim "çocuk seni sürekli üzüyordu"

"Bu hayatta..Rujunu bozanla olacaksın.. maskaranı değil.." dedi Lara bir yandan maskarasını sürerken sonra "Eğer bir erkek maskaranı bozuyorsa..Onu baştan eleyeceksin" dedi Lara.

"Vallah haklısın Şekerim. Bendeki de aptallık işte" dedi Yaren. Bir yandan Rujunu sürüyordu. Ben ise imalı imalı gülümseyerek Laranın omzuna hafif vurarak.

"Senin sevgilin var mı?" Dedim. Benim hafif vurmam ile biraz sarsıldı. Ama neyseki maskarası bozulmamıştı.

"Ben ikizim dışında erkek düşmanıyım. Onlara da ihtiyacım yok" dedi.

"Neyse ya. Tamam. Şimdi size ne anlatıcam" dedi Yaren.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

1 saat sonra..

"Vay ebesini!"

"Oha ama!"

"Vallah banada bir arkadaşım söyledi"

Hepimiz lavaboda hala sohbet ederken biraz fazla sohbete dalmıştık. Ama yalan değil. Dedikodu cidden sarıyordu.

Hepimiz sohbet ederken birden kafama birşey dank etti..

Siktir...

"Kızlar saat kaç?" Dedim. Lara kolundaki saatten saate bakınca gözleri şok ile açıldı.

Mola 20 dakikaydı ve biz...

1 saattir Buradaydık..

"Siktir otobüs gitti!" Dedi Yaren

"Kızlar koşun" dedi Lara. Lara bunu diyince hepimiz koşmaya başladık.

"Bir bu eksikti" dedi iç sesim. Sus iç ses.

Üçümüzde sanki arkamızdan at kovalıyormuş gibi koşarken Lokantadan çıktık ve Gezi Otobüslerinin park edildiği yere gelmiştik. Dışarısı acayip soğumuştu ve yağmur vardı..

Bende tam kısa kollu giyecek günü bulmuşum..kazak giyseydim hava bu kadar soğuk olmazdı..

Fakat bir sorun vardı.. otobüsler tahmin ettiğim gibi gitmişlerdi..

"Otobüsler gitmiş.." dedi Lara.

"Şimdi napıcaz?" Dedi Yaren.

"Beklesek..belki geri gelirler." Dedim.

"Bence bizi farketmezler" dedi Lara.

Hayat zaten bana hep böyleydi. Nedense her sevindiğim ve kendimi kaptırdığım anlarda böyle başım boka giriyordu.

"40 dakika falan geçmiş..bence o kadarda uzakta değillerdir. " dedi Yaren.

"Hee kanka, hakta hemen yan sokaktalardır. Saçmalama Yaren. Uzaktalardır." Dedi Lara. O sırada aklıma bir fikir geldi..Telefonlar.

Hızla cebimden telefonumu ararken birden ağzım açık kaldı..

Telefonumu unutmuştum..

"Aferin salak Elif.." dedi iç sesim..

"kızlar telefonlarınız yanınızda mı?" Dedim. Ben diyince ikiside çantalarına bakarken Lara telefonunu çıkardı

"benim Şarjım bir" dedi Lara. O sirada Yaren

"Benim şarjım var!" Dedi. Hepimiz heyecanla Yarenin yanına gittik. Telefonlar sayesinde diğerlerine ulaşabilirdik ama bir sorun vardı..

Çekmıyordu...

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Korayın anlatımıyla..

Yağmurun güzel sesi ve yolda giderken ki oluşan o titreşim uykumu iyice bastırıyordu..uyumak gerçektende çok güzeldi..özellikle sevdiğin insanla..

Gözlerim kapalı bir şekilde uyuyordum..Fakat nedense birşeyler ters gibi geliyordu..Yanımda sanki bir boşluk vardı..yanımda demişken..Elifin sesi neden gelmiyordu?

Uyumama Rağmen yağmurun sesi kulaklarımı dolduruyordu ama Elifin sesi yoktu..oda mı uyuyordu?

O sırada bir telefon çalma sesi kulaklarımı doldurdu. Bu Elifin telefonuydu..eminimki Elif birazdan açardı.

Telefon bir süre çaldı..Elif nedense telefonu açmıyordu..neler oluyordu? Elifi tanıyorsam o uyusa bile uyanıp Telefonu açardı. Bu işte bir terslik vardı..

Gözlerimi açtığımda gördüğüm manzara karşısında dona kaldım. Yanımda Elif yoktu.

Ben afallamış bir şekilde etrafa bakarken İçimde bir panik oluştu..şimdi Elif nereye kaybolmuştu?

Başını bir kerede belaya sokmasan şaşarım Elif..

Elifin telefonu hala çalıyordu. Elif neredeyse belli ki telefonunu unutmuştu. Elifin telefonunu elime aldığımda yazan isme gözlerimi gezdirdim..

Elifin annesi arıyordu..

Elifin annesi araması ile biran düşünceler arasında kaldım. Açmalı mıydım?

Dayanamayarak telefonu açtım.

"Alo" dedim kısa bir boğazımı temizledikten sonra

"Alo. Elif sen neden telefonu açmıyorsun? Sana on kere demedim mi o telefonu tek seferde aç diye! Kalp krizi geçirdim burada!" Evet. Bu Elifin annesiydi.

" şey.. merhaba..Ben Koray"

"Koray mı?" Dedi kadın telefonda. Belli ki şaşırmıştı "Elifin şu bana anlattığı sevgilisi mi?" Dedi.

Beni annesine mi anlatmıştı? Bu hoşuma gitmişti..

"Evet." Dedim hafif gururla. "Kızınızın sevgilisiyim." Dedim.

"Elif nerede?" Dedi Kadın. Bende bilmiyordum.

"Kızınız.. şuan uyuyor..geziye daha varamadık ama..uykusu vardı." Dedim.

"O zaten arabada uyumaya bayılıyor" dedi Kadın. Inanmıştı. Açıkçası bende arabada uyumaya bayılıyordum.

"Ben uyanınca söylerim. O sizi tekrar arar" dediğimde kadın "Tamam tamam. Şey Koray oğlum" dedi. Sanki birsey ister gibi.

"Buyrun?"

"Kızıma iyi bak. Önce Allah'a, sonra sana Emanet. Hadi görüşürüz" diyip telefonu kapattı. Açıkçası tek sorun vardı. Elif yoktu.

Aklıma bir fikir getirmeye çalışırken önümüzdeki koltukta oturan Ufuk ve Egeye seslendim.

"Lan Ufuk! Ege!" Dedim. Tabii benim ilk başta duymadılar. Tekrar seslendim. Ve tekrar duymadılar. O sırada dayanamayarak Ufukun ensesine okkalı bir silke vurdum. Ufuk acı içinde bağırdı

"Ah! Yetişin dostlar! Adam vuruyorlar!" Dedi Ufuk ensesini tutarken alayla. Yine beyinsizliğini konuşturuyordu.

"Benim lan benim!" Dedim. Ben bunu diyince ikiside bana döndü.

" Lan sen uyumuyor muydun?" Dedi Ege.

"Hangi ara uyandın lan?" Dedi Ufuk. "Ayrıca yavaş. Acıttı." Dedi.

"Elif nerede?" Dedim. O sırada ikiside birbirine baktılar.

"Senin yanında değil miydi?" Dedi Ege.

"Vallah Onu moladan sonra hiç görmedim." Dedi Ufuk..

Moladan sonra mı?..anlamıştım...

Yine başını belaya sokmuştu..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆