Bu hayatda insanları sorgulamayı sevmem ve ya neden diye çok soru sormam,eğer soruyorsam bunu çoğu zaman isteyerek sormamışımdır.

Bu hayatın ne kadar acımasız olduğunu çocuk yaşımdan öğrendim.Bazen insanlar nasıl bu kadar akıllı ve ya yaşımdan çabuk büyüdüğümü soruyorlar bense sorularını cevapsız bırakıyorum.

Hayat işte ne olucağı bilinmez bir yerde yaşıyoruz.

Ben Aya Gündoğan aslen Azerbaycanlıyım yaşım 17 burcum yay.Herkes benim ne kadar güçlü olduğumu söyler durur ama içden-içe bu güçlülüyümü cevapsız bırakıyorum.

Herşey çocukken başladı.1 sene sonra okula gidicekdim ve çokda sevindiğim söylenemez. Çünkü oldum olası okullardan nefret etmişimdir.

Okula 1 sene kalmış,büyükbabam vefat etdi.Bu hayatda en çok sevdiğim ve güvendiğim şahs büyükbabam olmuşdur.

Daha küçük yaşımdan hep beni sevmiş,ne kadar kötü çocuk olsamda yinede beni hatasız görmüşdü.Annem hep beni döverken, büyük babam beni onun elinden alırdı.

Hep pazardan geldiğinde kalp şeklinde lolipop alır,beni sevindirirdi.ama bu çok uzun sürmedi ve büyükbabam kanser hastalığına yakalandı ve vefat etti.

Benim karanlığımsa bundan sonra mutsuzluğum, kötü biri olarak suçlanmam kaderimin bana oyun oynaması başladı.

Çocuk yaşımdan her hatamda beni azarlamaları,sonrada küfürler yağdırmaları ve benim kötü çocuk olduğumu söylemeleri önceler kinimin olmasına sebep oldu.Biraz zaman geçtikten sonra annemin kendi öz anne,babana kin beslememen gerektiğini söyledi.Bense bundan sonra kin beslemedim,ama en çokda kalbimin acıdığını,kemiklerimin iliğine kadar hiss etdim.

Bu olanların bir gün geçiceğini düşünerek yaşadım,çocuk yaşımda aklım çok büyüdü.

Annemle,babam küçük yaştan 3 yaşınıza kadar çocuk olunuyor sonraysa bir çocuk olmadığımızı söylerlerdi.

Bu yüzden yaşadıklarım bu söylentiler beni çabuk büyütdü.Aslen Azerbaycanın köyündeniz ama Baküde doğdum ve burada yaşıyorum.Kızların sokağa bile çıkmalarına izin verilmiyor, bazıları kızlarını okutuyor, bazılarıysa el mecbur öyle yetiştirildikleri için 16,17 yaşlarından görücü

üsuluyla evlendiriliyorlar.

Onlara baktığımda iyiki şehirde yaşıyorum diye binlerce kes şükür ediyorum.BenseBu hayatda insanları sorgulamayı sevmem ve ya neden diye çok soru sormam,eğer soruyorsam bunu çoğu zaman isteyerek sormamışımdır.Yalnız Türkiyedemi namus ve ya büyük bir sülalenin olduğunu düşünüyorsunuz,hayır tabikide bu köydede,Mardinde olduğu gibi namus davası,kan davası oluyor yanlış duymadınız.

İnsanlar burada kısa giyinen insanların kötü yolda olduğunu söylüyor ve bir erkekle,kız gördüklerinde ayıplıyorlar.Herşey köyde çabuk yayılır,dedikodular yapılır.

Sonraysa kızın yaptığına namussuzluk deniyor.Erkeklerinse yaptığına erkek o istediğini yapar,dışarı çıkar gezer,tozar nede olsa o bir erkek diyerek üstünü örterler.Bu hayatın ne kadar acımasız olduğunu çocuk yaşımdan öğrendim.Bazen insanlar nasıl bu kadar akıllı ve ya yaşımdan çabuk büyüdüğümü soruyorlar bense sorularını cevapsız bırakıyorum.

Ama ben bunları hiç önemsemiyorum.Dediğim gibi insanlar için kendimi değişmem hiç bir zaman.

Babamla kavgalarımız çok oluyor hatda giyim konusundada oluyor, önceler dışarı yalnız çıkmama bile izin vermezdi şimdi çıkıyorum çünkü ben ismimin hakkın veren biriyim.

Bu gün kitabın ilk tanıtımı olduğu için kısa yazıyorum her hafta yeni bölümle tabiki sizlerle olucam.Okuyan ve beğenecek herkese şimdiden teşekkür ederim.

Kitap Wattpad Okumak isteyen okuyucularımızı orada gele bilir.