Anneler günü defne daha 7 yaşında. Elinde çiçek amcasını ve teyzesini bekliyordu. Güven salona girdi." Defnem hadi gidelim." Defne amcasının yanına koşarak gitti. Birlikte arabaya bindiler mezarın yanına geldiler.

Nefes Karaca

Defne annesinin mezar taşını okşadı. " Annecim ben geldim. Özledin mi beni?" Tebessüm edip çiçekleri mezara koydu. " Anne babam neden beni sevmiyor?" Diye sordu. Güven bakışlarını kaçırdı, Kübra göz yaşını sildi.

" Okulda benle çok dalga geçiyorlar biliyor musun?" Bilmiyormuş gibi hissetti. Ama güven ona hep anneler hisseder diyordu." Gerçi güven amcam hep bana anneler hisseder diyor. Hissediyor musun anne?" Tebessüm etti." Anneler günün kutlu olsun annecim." Güven defneye baktı. " Koş hadi arabaya teyzenle annenle konuşucam bende." Defne hızlıca arabaya koştu.

" Nefesim." Gözleri çoktan dolmaya başlamıştı." Ben geldum da!" Sitemle demişti bunu." Keşke daha önce gelseydum. Gelemedum, yapamadum. Ben özür dilerim. Senden de defneden de. Daha küçücüktün teca-" diyemedi sustu. " Anneler günün kutlu olsun küçük kızım." Toprağını öpüp arabaya bindi ve defneyi eve bıraktı.

Kenan Karaca dört gözle kızını bekliyordu. Defne mutlulukla eve girdi. " Baba bugün noldu biliyor musun?" Kenan diz çöküp defnenin yüzüne baktı." Noldu?" Defne gözlerini kaçırdı." Anneme gittik. Çiçek koydum sonra toprağını suladıık." Kenan sinirle baktı." Ne demek annene gittin?" Birden defnenin kollarını sıktı.

" Baba kolum acıyor bıraksana!" Daha çok sıktı." Annene gitmiceksin demedim mi ben sana?!" Defnenin gözleri dolmaya başladı. " Ama ben annemi görmek istedim." Gözünden yaş düştü. " Görmiceksin defne görmiceksin!" Sinirle defnenin yanağına tokat attı. Defnenin dudağından kan tadı geldi. Kenan anında pişman olup yanına geldi. " Defne özür dilerim defne. Gerçekten özür dilerim kızım."

"Bana... Vurdun." Birden sarıldı Kenan defneye." Bırak! Nefret ediyorum senden nefret!" Hızlıca odasına gidip saatlerce ağladı.

*******

Bugün anneler günü. Anneler günün de ne olur? Annene kahvaltı hazırlarsın. Yanağını öpüp eline çiçek verirsin. Hediye alırsın. Ama bunların hiçbirini yapamadım. Çünkü ben annemi hiç görmedim. Küçükken kenana annem nerde diye sorunca ' çok uzaklarda baş başa kaldık bu dünyada. Sen ve ben ikimiziz. Annen hiçbir zaman gelemicek kadar uzakta.' derdi.

Gelebilirdi ama senin yüzünden diyemedim. Çünkü benim babam dayımdı aynı zamanda. Ve ne yazık ki annemin katiliydi. Çok isterdim annemi öpüp anneler günün kutlu olsun demeyi. Ben anneler günün de mezarlıktaydım. O çiçekleri ben mezara koydum amcam ve teyzemle beraber.

" Günaydın arkadaşlar!"

" Günaydın amirim!" Hepsi birden bağırdı." Geriye dön!" Bütün özel harekat polisleri ve benim özel harekat polis ekibim geriye döndü.

" Hepiniz bu ülke için canı pahasına mücadele ediyorsunuz! Yemiyorsunuz. İçmiyorsunuz! Uyumuyorsunuz. Bu güzel günde, ananızdan babanızdan uzak vatana hizmet ediyorsunuz! Sizinle gurur duyuyorum! İnanın bana analarınız ve babalarınız da sizinle gurur duyuyolardır." Tebessüm edip baktım hepsine.

" Yada isterseniz kendiniz görün. Geriye dön!" Hepsi birden karşılarında annelerini gördü. " İleri adım marş! Sev,kokla, sarıl atış serbest!" Hepsi annelerine sarılmaya başladı.

" Ay anam gelmuş anaam!" Şahin annesini kucağına aldı." Oğlum bi dur ula!" Gözlerim doldu. Onları yalnız bırakıp arka bahçede banka oturdum. Elime sigara alıp içmeye başladım.

Benim annem yoktu. Hiçbir zaman da olmamıştı. Resimlerdekilerle yetişmiştim hep. Annem benim gibiydi. Kahverengi saçları vardı. Mavi gözlüydü ama ona çekmemişim. Baba varlığına çekmiştim.

" Defne abla." Kafamı kaldırınca Eylül'ün gördüm eymenin ikiziydi. Tatlı tatlı bakıyordu bana. " Senin annen nerde? Gelmedi mi yoksa ama anneler yalnız bırakmaz ki çocuklarını." Elini yanağıma götürdü. " Ağlama." O demese ağladığımın farkında bile varmazdım.

" Çok uzakta annem." Üzgün bir şekilde baktı bana." Nerde peki?" Tebessüm ettim." Şehit oldu." Böyle demek daha güzel hissettiriyordu. Çünkü kenanın vatan haini olduğu kanıtlanınca annemin mezarına şehit yazmışlardı.

" Üzülme ama sen defne abla." Sustu sonra arkasına baktı " hem annem sana anne olur kiii. Dimi anne olursun." Sude abla yanıma gelip elimi tuttu." Olurum tabi olmam mı?" Tebessüm edip kalktım. Hızlı adımlarla karakoldan çıktım. Arkamdan ismimin seslenmesini duysam da umursamadım.

***​​​​

Şehit Nefes karaca

Tebessüm edip ilerledim şehitliğe doğru. Elimde ki eftalya çiçeklerini mezara koydum. Mezarla bir süre bakıştım.

" Anne ben geldim." Taşa oturup mezara bakmaya devam ettim. " Küçükken hep soruyordum. Annem nerde baba diye. Dayım olduğunu bilmiyordum. Özür dilerim güzelim." Bu benim için söylemesi güç birşeydi.

" Seni hiç tanımadım. Ama tanımak çok isterdim. Amcam senin için hep sessiz bir kızdı derdi. Bana da öyle diyorlar biliyor musun?" Ayağa kalkıp bir tur döndüm." Yakışmış mı üniforma bana peki? Gurur duydun mu benle?" Gözümden yaş düştü. " İstediğin gibi bir kız olabildim mi anne?" Utançla kafamı eğdim. Ben o adamın yüzünden yaşıyordum.

" En son geldiğimde buraya tokat yemiştim. Belki hissetmişsindir bilmiyorum. Ama umarım hissetmemişsindir." Bir duraksadım" anne kalbim çok acıyor." Gözümde ki yaşlar art arda geliyordu. Ama ben umursamadım. Kendimle yada belki de annem için içimdekileri dökmem gerekiyordu.

" Bana buzlar kraliçesi diyor Alp biliyor musun?" Hafif kızgınlıkla" tabii biliyorsun benim ki de soru işte." Dedim. " Senin kızınmışım meğer anne." Sustum ne diyiceğimi bilemedim." En sevdiğin çiçek eftalya çiçeğiydi. Bunu teyzemden öğrendim. Sonra benim en sevdiğim çiçek eftalya çiçeği oldu. Polis olmak istedin senin yerine ben polis oldum. Ama içim soğumuyor anne." Dedim itiraf ettim. " İçim soğumuyor soğumıcak da intikamını alıcam ondan merak etme." Tebessüm ettim." Hem doğum günün hem de anneler günün kutlu olsun güzelim." Yere oturup mezarı izlemeye başladım.

*******

Kaç saat geçti bilmiyordum. Herkes arıyordu ama açmadım en son telefonu komple kapatmıştım.

" Sonunda!" Alp ve tolganın geleceğini biliyordum. Halsizleşmeye başlamıştım ama umursamadım. " Defnem." Alpe baktım. " Yaşasaydı 40 yaşında olcaktı." Elimde ki kavanozu alıp toprağından kavonaza koydum, kapağını kapattım. Çiçekleri bir güzel ekip suladım. Tolga omzuma elini koydu. " Hadi güzel kızım gidelim." Kafamı salladım ayağa kalktım.

Arabaya bindik Tolga arabayı kullanıyordu. Bir kaç dakikaya lojmana gelmiştik. Kapıyı açıp indim kavonaza sarılı bir şekilde. Beni gören Selim abi hızlıca gelip bana sarıldı. Gözümden yaş düştü. Sude abla gözü dolu şekilde bize bakıyordu. Selim abi ellerini yanağıma koydu." İyi misin güzelim?" Kafamı salladım." Yalnız kalmak istiyorum."

Sinirle gözlerini yumdu." Olmaz daha şarkı söyliceksin aaa." Tebessüm ettim. Beraber benim eve geçtik. Batur gitarı getirdi o gitar çalcaktı. Gitarı alıp tellere elini değdirdi.

Rastlarsan gözleri yaşlı yavruna

Suçuna bağışla sarıl boynuna

Biz bize yaşarken geldik oyuna

Eller kadir kıymet bilmiyor Annem

Senin kadar kimse sevmiyor Annem

Girişe başlamıştım. Anne ben seni tanımıyorum ama beni severdin heralde. Çünkü ben seni tanımasam da seviyorum.

Bir yar için seni terkedip gittim

Vicdanıma bir sor ne acı çektim

Kendimi ben sana emanet ettim

Eller kadir kıymet bilmiyor Annem

Senin kadar kimse sevmiyor Annem

Alpin annesi sevinç teyze bana tebessümle bakıyordu. Gözümden yaş düştü.

Ne sevgiler geldi geçti kalbimden

Kimse anlamadı garip halimden

Senin hasretini duydum derinden

Eller kadir kıymet bilmiyor Annem

Senin kadar kimse sevmiyor Annem

Rastlarsan gözleri yaşlı yavruna

Suçuna bağışla sarıl boynuna

Biz bize yaşarken geldik oyuna

Eller kadir kıymet bilmiyor Annem

Senin kadar kimse sevmiyor Annem

Şarkı bitince bütün gözler üstümdeydi. Salonda alkış sesi ve ıslak sesi yükseldi. Hafif tebessüm edip baktım. Batur bana bakıyordu ara sıra bende ona kaçamak bakışlar atıyordum. Ama olmaz ben aşka inanmıyordum,inanmam bir kere kalbim kırıldı eskisi gibi olamam.

Amcam hep şey derdi. ' annene çok benziyorsun oda senin gibi karşısında ki düşmanı ilk önce tanır sonra cümlelerini seçip vurur. Aynı annen gibisin.' seni tanımak çok isterdim anne.

" Sesin çok güzel kızım." Gözüm birden Kutay amire değdi. Bana kızım demişti, kızım...

Beni Kenan bile kızı olarak görmedi. Sen niye görüyorsun Kutay amirim? Neden yani neden?

" İzninizle." Kendimi balkona attım. Gökyüzüne baktım. Annemin bana bıraktığı bir mektubun cümlesinde şey diyordu.' ben yoksam gökyüzüne bak. Seni ordan hep izliyor olucağım güzel kızım. Unutma ki ben senin kalbindeyim.' bunu diyordu.

Hiçbir zaman cesaret edemedim. Kenanla yüzleşemedim. Amcamla yüzleşemedim. Teyzemle yüzleşemedim. Ağırlaştırılmış müebbet yediler ama ben cesaret edemedim.

Gerçeklerden korkuyorum belki de. Gerçekler acıdır ama ben yüzleşemedim. Bu zamana kadar herkes beni bıraktı. Önce annem sonra da ailem dediğim insanlar.

"Ceylan gözlüm." Kafamı kaldırmadan gökyüzüne bakıyordum. Kokusundan tanıyordum baturu. Gözleri aynı gökyüzü mavisi. Saçları ise güneş sarısı.Silah tutmaktan nasırlaşmış ellerimiz vardı. Balkonun demirlerinden tuttukça nasırları hissedebiliyorduk.

" Konuşmıcak mısın?" Sustum konuşsam ne fayda edicekti ki?

" Bana bak. gözlerime bak lütfen...." Sesi yalvarır gibi çıkıyordu. Yapma batır yapma. Kanamam, yapamam. Tekrardan üzülemem. Yapamam Batur.

" Batur git." Kafasını iki yana salladı. " Gidemem yapamam ceylan gözlüm." Gözümü ona diktim. "Çünkü." Sustu. " Çünkü?" Dedim sorgular gibi." Gözler başkomiserim gözler de mi yalan söyler oldu bunca zaman?" Anlamaz şekilde baktım." Dilinle git desende gözlerin kal diyor başkomiserim." Sustum gözlerimi kaçırdım.

" Yapma." Dedim yalvarır gibi. " Neyi yapmıyım?" Dolu gözlerle baktım. " Kendine bunu yapma. Boşu boşuna uğraşıyorsun. Bizden olmıcak Batur. Sadece kendini kandırıyorsun. Boşa ümit.. ben yapamam Batur yapamam. 7 sene oldu farkındayım ama yapamam ben." Derin nefes alıp gözlerini gözlerime dikti.

" Bitti mi?" Alayla güldü bana bakmaya devam etti. " Sen sevgiyi gelip geçici birşey mi sanıyorsun defne?" Susmaya devam ettim." Gitmemi mi istiyorsun?" Kafamı salladım." Peki nasıl istersen öyle olsun. Zaten hep böyle olmadı mı? Sen hep git dedin bir kere bile gel demedin bana." Son kez bana bakıp çıktı.

*****

Herkes gitmişti. Odama gidip annemin fotoğrafını elime aldım. Gözlerinden öptüm. Fotoğrafı kendime çekip sarıldım. Gözümden bir yaş düştü. Masanın üstünde ki kavonozu aldım. Kavonozu kapağını açtım.Elime bir avuç toprak döküp koklamaya başladım.

Aklıma gelen şeyle mırıldanmaya başladım.

Uykudan uyanmış

Gülermiş, bakarmış

Annesi onu çok öpermiş, severmiş

Okula gidermiş, yazarmış, çizermiş

Annemi tanımadım.

Babası onu çok öpermiş, severmiş

Annesi onu çok

Babası onu çok

Herkesler onu çok severmiş, severmiş

Babam aynı zamanda dayımdı. Beni dövdü. Sevmedi,öpmedi. Bana Tokat attı, beni boğazladı.

Uykudan uyanmış

Gülermiş, bakarmış

Annesi onu çok öpermiş, severmiş

Okula gidermiş, yazarmış, çizermiş

Babası onu çok severmiş, öpermiş

Annesi onu çok

Babası onu çok

Herkesler onu çok severmiş, severmiş

Annesinin yavrusu

Kuzusu, pamuğu

Annesi ninni söyler

Can kuşu dinlermiş

Benim hiç annem olmadı. Babam da Kapının çalma sesiyle irkildim. Yavaş adımlarla kapıya gidip açtım. " Defne karaca?"

" Benim." Elinde ki zarfı uzattı." Size gelmiş şuraya bir imza alabilir miyim?" Kafamı sallayıp gösterdiği yere imza attım. " İyi günler." Diyip kapıyı kapattım.

Zarfın üstünde kendi ismim yazıyordu. Gönderen de Güven Karaca. Ellerim titremeye başladı. Yapışkan tarafını açıp kağıdı çıkardım.

Güzel yiğenim, Ay parçam. Bu mektup eline geçtiyse bir felaketle baş başayız demektir. Seni ben bırakmadım güzelim, mecbur kaldım. Yoksa ben böyle birşey yapar mıyım? Seni ben büyüttüm. Sana ben baktım. O baban olcak şerefsiz dayın ve teyzenden korumam lazımdı seni.

Ne diyor lan bu?

Korkusuz benim güzel kızım.

Korkusuz lakabını o takmıştı.

Benim hiçbir şeyden korkmayan güzel kızım. Beni affet. Ama olucakları dinlerken de sakin olmaya çalış. Kenan senin peşinde. Defne karşına çıkıcak. Bugün anneler günü evine paket gelirse açma. Beni dinliyorsun değil mi güzel kızım? O paketi asla açma. İçinde bomba olabilir veya başka bişi bilemiyorum şu an. Ama onu açma. Defne sen nefesimin emanetisin bana. Dediğimi yap.

Seni seven Amcan Güven Karaca

Şok içinde yazılanları tane tane okuyup sindirmeye çalışıyordum. Nasıl yani Kenan beni mi öldürmek istiyordu? Ben vatanım için savaşan MİT komiseri Defne Karaca diğer adıyla korkusuz. Andım olsun seni yaşatmıcam Kenan Karaca andım olsun.

Tekrar kapı çaldı. Yavaşça kapıya baktım. Bir kargo gelmişti. 'paketi açma defne' dedi iç sesim. Ve ona kulak vermeye kararlıydım. " Şuraya bir imza alabilir miyim?" Kafamla onaylayıp imzalayıp eve aldım.

Hayırsızlar

Siz: Operasyon korkusuz.

Tolgi: geliyoruz defne başkan.

Alpi: gelirken ne alalım edavat?

Çaylak: arkadaşlar imhacı benim sakin mi olsanız?

Siz: gelin hemen!

Telefonu bir köşeye fırlatıp beklemeye başladım. Kapı çalınca açtım. " Operasyon ne hadi cevap ver!" Tolgaya göz devirip hepsine kutuyu işaret ettim. " Bomba bu." Dedi emir. ' ciddi olamazsın' bakışı attık. Alp derin nefes aldı." Plan ne başkan?" Birbirimize bakıp düşünmeye başladık.

Güvenin gönderdiği mektup?

Bomba?

Defnenin şarkı söylemesi?