Kapının önünde rahmetli dedemin bana doğumgünün hediyesi olarak aldığı pikap vardı arabaya kinip kemerimi taktım elfirwnini indirip arabayı çalıştırırken dedemin bir sözü aklıma geldi dedem her zaman

"Güzelide çirkinede eşit sev yadıma ihtiyacı olan herkeze yardım et "

Derdi bu yüzden demin avukat yardımıyla bana bıraktığı üçüncü bir miras vardı bu mirası dedem ben ve avukat biliyorduk bu miras sayesinde her ay yardım yapabiliyorum geçen ay huzur evine ondan önceki ay ise yetimhaneye yardın etim bu gün ise akıl hastanesine bağış yapıcam kim bilr belki sıponsorları bile ölurum arabayı akıl hastanesinin karşı sokağına park etim hastanenin bahçesine girdiğimde her yaşta ve cinsiyete insan burda olma nedenlerini ve hikayelerini merak etmemek elde değildi merdivenden kıkarken bir hastanın yanından geçip

"Ben bir kuşum"

Diyip yere atlamasıyla bakışlarımı hastaneden çekip hastaya doğru şaşlınlıkla baktım benle aynı yaşlarda sarı saçlı ela gözlü tatlı bir kızdı hasta bakıcıları ona bakmaya gitiklerinde bende yavaşçana hastaneye girdim karşımda 50 yaşlarda gözaltı belirgin bir kadın vardı samimi bir şekilde elini uzatığında gülümseyerek elini sıktım

"Merhaba siz Alev hanım ben bu hastanenin müdürü Aynur ışık bana kısaca Aynur diyebilirsiniz "

"Aynur ben hastanenize her ay bağış yapmak istiyorum bana hastaneniz hakında bildi verebilir misinz"

"Tabiki"

Giriş katını bana göstererek

" Hastanemizde beş kat var giriş katı bukata hasta bakıcıların dinlenme alanı ve hstalara verilen ilaçlar var "

Dedi ve beraber merdivenlerle yukarı çıktık

" Bu kat hastalarımızın aktivite odası ve yemekhane var"

Tekar yukarı çıktık zayıf olduğum için pek sipor yapmazdım ve şimdi bunun cezasını arıyan bacakla çekiyorum

"Burası yeşil yatakanesi "

"Yeşil?"

Konuşarak yukarı doru çıktı

"Hastaneniz hastalarımızın telike sınırına göre ayrılır yeşiler en güvenlisi bahçeye istedikleri zaman cıkabilirler kapıları her zaman açıktır ve kapılarında hasta bakıcılar beklemez beklemez"

Dördüncü kata geldimizde Aynur yine konuşmaya başladı

"Burası sarıların yatakanesi sarıların bazen kapıları açık bazen kapalıdır ve kapılarında hasta bakıcı bekler "

Yukarı katı göstererek

"Peki ya beşinci kat"

Diye sardum ve Aynur hanımın cevabını bekledim

" Yukardakiler turuncular en tehlikelikeli onlar kendilerine ve başkalarına zarar verebilecek hastalar cam fanustan odalarda kalırlar odaları hep tilitlidir ve kapılarına durmadan güvenlik bekler bu yüzden kinse yanında yetkili biri olmadan oraya giremez"

Çok meraklanmıştım o dadayagirmeyi çok istiyordum o yüzden Aynuru ikna etmeliydim

"Aynur orayı bana gösterir misin"

Tamam ama dikali olun ordaki hastalar pek iyi huylu deildir"

Aynur öndden gidiyordu ben ise arkasından geliyordum Aynur kapıyı açarken arkasındaki cam odalar çok belirgin bir şekilde görülüyordu beraber içeri girdik yanlardaki cam odaların kapısı diyet tarafa baktığı için içlerini tek tek görüyordum fakat Gözüme bişey takıldı ve aynura sordum

"Şuradaki üç oda niye baş"

Dediğim sözler karşısında aynurun gözleri fal taşı gibi açilmıştı bir adalara bir bana bakıyordu ki Aynur

"Türunculardan beş tane akıl hastası kaçmış çabuk her yerde onları arayın"

Cümleleri beni ne kadar korkutsada beraber odasına inip bağışımı yaptım hastaneden dışarı çıkıtım ve hastanenin karşısındaki sokakta bıraktığım arabamı aldın arabayı çalıştırıp ailemin varlığını bile unutüğü deniz kenarındaki yazlımıza doru sürdüm arabadan indim ve tam yazlın içine girecekken arabanın arkasından bir ses gekdi

​​​l