Ben Yağmur Atay 12.sınıf öğrencisiyim. Okul müdürü benim babam ve bu yüzden herkes bana saygı gösteriyor, ama ben istemiyorum. Nedeni de sanki babam müdür değil de ben müdürüm. Bunu babama söyledim ama beni hiç takmadı. Birazdan okula gideceğim ve müdür yardımcısının çocuğu bizim okula gelecekmiş bu zamana kadar Antalya'daymış. Ayağı kalktım çantamı aldım sırtıma taktım ve telefonumun şarjına baktım %100 yazıyordu ve bu benim mutluluğumdu. Okulun içine girdim ve okul ilk defa bu kadar sessizdi. Telefonumu çıkarttım saate baktım saat 12.30'du dersin başlamasına daha on dakika vardı. Kafamda bir ton soru vardı. Bu okul neden bu kadar sessizdi? Herkes neredeydi? Aniden arkamda bir ayak sesi duydum ve bu ses o kadar yakındı ki korkum çok fazla artmıştı, bir anda bir el omzuma dokundu.

"Merak etme seni öldürmem." Dedi. Korkumu yenemiyordum ama güçlü kalmak daha mantıklıydı

"İstiyorsan öldür ama öldüremesin çünkü bu okul benim." kızım iyi misi? Bu ben değildim, aniden neden böyle biri olmuştum?

"Kusura bakma ama benim." Ne demekti şimdi bu? Büyük bir hırsla arkamı döndüm simsiyah gözlerinin içinde sakladığı bir şey vardı sanki. Saçları da aynı gözleri gibiydi, boyu ise baya uzundu, yanında yer cücesi gibi kalıyordum. Yakışıklılık mı? Çok yakışıklıydı, hatta ben bu çocuğa yürümek bile istemiştim.

"Niye bakıyorsun okul benim dedim sana, o yüzden mi? Neyse müdür yardımcısının odası nerede?" beni acaba okulda çalışan biri filan mı sandı?

"Sen beni ne sanıyorsun, okulda çalışan biri mi?" çok sinirlenmiştim bir anda kalkıp boğasım gelmişti.

"Ben Savaş Akış okul müdür yardımcısının oğlu. Bu arada müdürün kızı varmış onla aynı sınıftaymışım, ona soracakmışım acaba hangi sınıfta?" ne Savaş denen bu çocukla aynı sınıfta mıyım?

"Buyur benim bu arada bende Yağmur Atay okul müdürünün kızı Ahmet Atayın kızıyım." N'apıyorum ben?

"Güldürme beni sen ve okul müdürünün kızı olmak." O orada kahkaha atarken ben surat asıyordum neden beni bu kadar küçümsedi?

"Buyur müdürün odasına gidelim." Dedim küçümseyici bakışla.

"Tabii ki de, senin yalancı olduğunu görmek bana güzel gelecek." Asıl o yalancı. Biraz yürüdükten sonra merdivenlere gelmiştik. Merdivenlerden yukarı çıkıp sağ tarafta ki ilk odanın önünde durdum. Kapıya vurdum ve içeriden gel sesini duyup içeri girdim.

"Güzel kızım sen mi geldin? Ah doğru okulda sana kızım demeyecektim." Beni bu kadar iyi tanıması garipsememe neden olmuştu

"Beni tanıyorsun baba." Dedim gülerek.

"Tanıyorum Yağmur Atay." Dedi babam ve o ara içeri Savaş girdi.

"Merhaba Ahmet amaca." Savaşla babamın birbirini tanımasına az da olsa şaşırmıştım ama fazla da geripsemedim, çünkü babam okulun müdürü Savaş ise müdür yardımcısının oğluydu.

"Bizim iş noldu Savaş?" Dedi babam. Bedenim şokla donup kalmıştı, ne işiydi ki bu? Babam ve Savaşın alakası neydi?

Bazen güzel şeyler olur gülersin, bazen kötü şeyler olur ağlarsın ama ben şu an ikisinide yaşamıyorum.

---

İlk bölüm böyleydi ama Yağmuru gerçekten sevdim hiç bir şekilde hava atmıyor. Aşağı şarkı koyuyorum bu şarkı Yağmur Atay ve Savaş Akışın şarkısı olsun. Ve biliyorum biraz kısa oldu ama söz severseniz 2. Bölümde hem 2yi hem 3ü atıcam. Şimdi yorumlarınızı bekliyorum