Babamın odasından çıkalı on dakika oldu ama şokum hayla geçmedi. Acaba ne kadar zamandır tanıyorlar bir birini. Bir yıl varmıdır. Arkamda Savaş, önde ben ve beni bekleyen Nehir ve Güneş. Savaşla sınıfa girdiğimde yanlış bir şey anlarlarsa ben biterim. Bütün sınıf beni dedikodu malzemesi yapar yani Savaşla beni sevgili yaparlar...

"Biraz gerginsin galiba ne oldu?" Aferin Yağmur bu kadar çok gerilirsen tabikide anlar.

"Yok bir şey. Aslında var." Napıyorum ben?

"İstersen söyleye bilirsin." Söylesem mi?

"Bizim sınıf biraz dedikoducu. Biraz dediğime bakma baya dedikoducu. Seninle sınıfa beraber girersek bizi şey sana bilirler." Kafası karışmış gibi duruyor.

"Ney sana bilirler?"

"Şey işte,sevgili." Şu an o kadar şoka girdiki beni bile şoka soka bilir.

"Sevgili olsak güzel olmazmı?" dedi bana. Biz sevgili olabilirmiyiz ki. Bence olamayız.

"Sana göre güzel ama bana göre kötü çünkü daha bir birimizi tanımıyoruz." Haklıyım o beni tanımıyor.

"Ben Savaş Akış 18 yaşındayım. On altı şubatta doğdum, en sevdiğim renk mavi kova burcuyum şu ana kadar o kadar kız peşimden koştu ama hiç birini sevmedim."

"Ben Yağmur Atay 18 yaşındayım. İki şubatta doğdum, en sevdiğim renk mor kova burcuyum şu ana kadar hangi okula gittiysem okulun bütün erkeleri peşimdeydi. Sevdiğim biri var ama en son bebekken gördüm."

Sınıfa gidik gözüm Nahir ve Güneşi arıyor. Telefonuma baktım dersin başlamasına iki dakkika var. Savaş gidip sıra seçerken benim sırama oturduğunu gördüm en arkada cam kenarında sondan iki sıra benim ve kızların sırası. Kızlar benim bir önümde oturuyor ben en arkada tek oturuyordum ama artık Savaş yanımda.

"Yağmur geldin mi kardeşim?" Çok saçma bir soru sordu bana Güneş.

"Yok kardeşim ben evdeyim telefonla takılıyorum. Nehir bunun ateşimi var kerdeşim."

"Keremi gördü o yüzden."

"Anlamak lazımdı. Güneş hiç öyle bakma aşıksın çocuğa o da sana aşık belli."

"Öylemi diyorsunuz?"

"Evet"

"Evet ama hoca gelecek Güneş ve Nehir hanım."

Sıralara giderken aklıma Savaş geldi onla beraber oturcaktım. Savaşın yanına oturdum ve hemen konuşmaya başladı.

"Bakıyorumda benim yanıma geldin." evet çattık

"Ben şey yani ben aslında burada oturuyordum sen benim yanıma oturdun." o sırada kızlar arkasını döndü ve Savaşı gördüler.

"Kardeşim yanındaki kim?" diye sordu Nehir

"Ben Savaş Akış okul müdürünün oğlu siz?"

"Ben Nehir buda arkadaşım Güneş." Güneş yokmuş gibi davranıyordu Keremde onun sevdiği çocuk okuldaki bütün kızlar aşık. Ama artık o ikinci sıraya giriyor ondan önce Savaş var. Savaşa karşı bir şeyler hisediyormuyum aslında evet biraz hissediyorum ama bu hissim aşk değil arkadaşlık hissi. Şu an o kadar garip bir şey yaşıyoruz ki matematik hocamız gelmedi. Matematik hocamız bir keresinde hasta olmuş ateşi vardı ama okula gelmişti. Bu yüzden bu kadar çok garipsedim...

"Yağmur Atay Savaş Akış müdür bey sizi çağrıyor." babam şimdi bizi niye çağrıyor ki? Babamın odasına girdik ve babam harap olmuş bir şekilde bize bakıyordu.

"Çocuklar size her şeyi anlatıcaz ama ilk önce bebekliğinizden başlayalım Yağmur Savaş siz önceden bir birinizi tanıyordunuz siz bebeklik arkadaşıydınız. Ve gelelim esas konuya okulumuzu karantina altına alıyoruz korana virisü bir arkadaşınıza bulaşmış bunu ilk size söylemek istedik. Birazdan herkesi konferans solonuna alıcaz ve konuşmayı siz yapacaksınız. " ben sadece Savaşla bebeklik arkadaşı olduğumuzu anladım daha hiç bir şey anlamadım.

" Ahmet amca bu nasıl olur biz Yağmurla bebekken bir birimizi tanıyormuyduk peki korana? "

" Tamam çocuklar sizin işiniz herkesi sakin tutmak o yüzden sizi seçtim. "

" Tamam Ahmet amca ama senden tek bir şey istiyorum Yağmur benle çıkmasın yüzü bem beyaz oldu orada bayılır onu zar zor tutarım. "

" Hayır bende gelicem seni yanlız bırakmam Savaş. "

" Yağmur iyi değilsin. Bunu kendinede banada yapma ne olur. "

" Savaş sana söz veriyorum bana bir şey olmicak söz. "

" Tamam o zaman söz verdin ona göre. " Babamın odasından çıktık ve Savaş kolumu tutu.

" İyi olucağına eminsin değilmi? Sana bir şey olmasını istemiyorum. " Aslında iyi değilim ama iyiyim demek zorundayım pes edemem.

" iyiyim Savaş iyiyim. " Elimi Savaşın eline uzattım ve Savaşın elini tutum.

"Yağmur iyi olduğuna eminsin değilmi?"

"Savaş sana doğruları söylicem. Ben... Gerçekten iyiyim." Her şeyi demeye çalıştım ama diyemedim.

"Yağmur yüzün bem beyaz sen gerçekten iyi değilsin istersen babana söylim onlar bu durumu açıklasın ben yanında kalim ne?"

"Hayır Savaş buna izin vermiyorum oraya beraber çıkıcaz ve beraber konuşucaz." Her seferinde dediği dedik bir kızdım ve kimse kararımı değiştiremezdi.

"Tamam Yağmur sen ne istersen öyle olsun." Sınıfa girdiğimizde sınıf çok mutluydu biz bu mutluluğu bozucaz gözümden bir damla yaş aktı yaşı Savaş görmesindiye hemen sildim ama beceremedim.

"Yağmur ağlama ne olur sınıf fark edecek yapma." O surada içeri Sude girdi.

"Arkadaşlar biraz sesiz olurmusunuz Yağmur hanım babanız sizi çağırıyor bide Savaş diye bir çocuğu." O ara kaşlarımı çattım ve Savaşa baktım sinirlenme ihtimali çok fazlaydı. Ama tam tersi çok sakindi. Sınıftan çıkar çıkmaz konuşmaya başladı.

"Yağmur sinirlenmedim merak etme."

"Ben sana o yüzden baktığımı nasıl anladın."

"Yağmur ben senin her bakışını ezbere biliyorum."

"Tamam Savaş sen beni benden daha iyi tanıyorsun." babamın odasının önüne gelene kadar sustuk.

"Baba ne oldu?"

"Hazırlanın başlıyorsunuz." odadan çıktık ve ben çok kötü titriyordum. Savaş elini uzattı ve elimi tuttu ve beni durdurdu.

"Tamam artık sakin ol benim yanımda ve güvendesin. Yağmur sen çok güçlü bir kızsın sana bu haller yakışmıyor." sessizdim. Konferans solonuna geldiğimizde peşimizden bütün okul geliyordu. Herkes yerine oturdu ve Savaş konuşmaya başladı.

"Arkadaşlar biraz sessiz şimdi soranlar olucak ben kimim? Ben Savaş Akış müdür yardımcısının oğluyum. Ve bu gün okulda çok kötü bir şey oldu. Bir arkadaşımızın ateşi çıkmış ve revire gitmiş ve arkadaşımızda korona virüsü çıkmış bu yüzden okulumuz karantina altına alındı... "ben artık hiç bir şey duyamaz hale geldim ne olduğunu hatırlamıyorum. Gözümü açtığımda revirdeydim.

(Savaş'ın anlatımıyla)

Konuşmam yarım kala Yağmur bayıldı bir saniye kala tuttum o güzel gözleri kapalıydı.

"Yağmur ne olur gözünü aç ne olur. Yardım edin polisi arayın itfayeyi arayın ambulansı arayın doktoru arayın. Ne duruyorsunuz hadi." Onun bu halini görmek beni deli etti aklım yerinde değil. Seviyorumuyum onu? Evet deli gibi seviyorum ama imkansız bir aşk, imkansız bir sevgi. Çünkü o beni sevmiyor.

" Yağmur kızım ne olur bir şey de gözlerini aç ne olur bir şey yap hadi güzel kızım." Ahmet amca çok yıprandı hemen yanına gittim.

"Tamam Ahmet amca sen otur ben onun yanındayım."

"Tamam oğulum ona bir şey olmasına izin verme."

"Söz veriyorum ona bir şey olmicak." İlk defa kendimden emin konuştum. Yağmurun yanına gittim ama böyle olucağını biliyordum hiç iyi değildi hepsi benim suçum.

"S-Savaş burdamısın?"

"Burdayım Yağmur hep burdayım." onun için çok endişe ediyorum ama bildiğim bir şey var o çok güçlü.

---

Bunu şu an burada yazıyorum, Wattpad kapandı hepimiz biliyoruz malesef. O yüzden tüm kitaplarımı buraya geçirmeye başlamış bulunmaktayım. Dilerim ki Wattpad'imiz yeniden açılsın çünkü hiç bir plartform onun gibi olamaz...

Sizi Seviyorum

~Tubanur PEKER