Gözlerimi açtığımda ilk Savaşı görmüştüm. Burdaydı yanımda beni bekliyordu.

"S-Savaş burdamısın?"

"Burdayım Yağmur hep burdayım." benim yanımda olması beni en mutlu eden şeydi benim yanımda olması. Kapı çaldı ve içeri Nehir ve Güneş girdi.

"Gire biliriz değilmi?" diye sordu Nehir

"Zaten girdiniz çıkın diyemem." dedim

"Kardeşim iyimisin?" diye sordu Güneş

"Güneş görüyorsun niye soruyorsun?"

"Kızım ne bilim normalde insanlar soruyor iyimisin diye insanlarda iyiyim diye yalan söylüyorlar ya bende onu yapmak istedim." Savaş bana doğru eyildi ve bana soru sormaya başladı.

"Yağmur Güneş hep böylemi?"

"Evet, bir kersinde yere düşmüştü dedikki 'kızım gel seni hastaneye götürelim belki kırılmıştır' dedik bize verdiği cevap şu 'evde doktor var' o gün annesi hastaneye götürdü bileğini burkmuş"

"Ne konuşuyorsunz toplum içinde kulaktan kulağa konuşulmaz."

"Güneş kardaşim senin ateşin mi çıktı?"

"Yoooo normal." Bu kız tam akıl hastası.

"Yağmur biz seni yormayalım sen Savaşla kal zaten ders işlenmicekmiş."

"Tamam kardeşim, Nehir bu arada Güneşi yalnız bırakma."

"Merak etme bende." bana göz kırptı bende ona göz kırptım bu bizim konuşma şeklimizdi bana şöyle dedi 'Ben bunun canını okucam.' dedi bende ona 'Tamam dikkat edin' dedim.

"Yağmur."

"Efendim."

" Nehir sana niye göz kırptı?"

"Bu bizim konuşma şeklimiz bana dediki 'Ben bunun canını okucam.' bende ona 'Tamam dikkat edin' dedim bu kadar.

" Tamam sen biraz uyu ben babama ve senin babana bakim tamam mı? "

" Tamam, Savaş teşekkür ederim. " yataktan kalktım ve Savaşa sarıldım. Savaşa o kadar çok ihitiyacım var. O bana sarıldıkça uyuyordum ve uykuya dalmak üzreyken Savaş beni kucana aldı ve yata yatırdı.

" Uyu güzelim uyu. " sonrası tamien karanlık gözlerimi açtığımda yanımda kimse yoktu yataktan kalktım ve kapıya doğru ilerledim. Okul karanlıktı ışık yoktu. Uzaktan bir ışık geldi.

"Yağmur niye odadan çıktın?" benle öfkeli bir şekilde konuştu.

(Savaş'ın anlatımıyla)

Yağmurun yanından çıktım. Nehir ve Güneşle karşılaştım bereber kantine indik.

"Savaş" dedi Güneş ama ben onların yanında yoktum hayla şoktaydım. Yağmur bana sarıldı bana güvendi.

"Savaş Savaş"

"He efendim"

"Sen Yağmurumu seviyorsun?"

"Neden soruyorsunuz?"

"Şey ya canımız sıkıldı soralım dedik iyi yaptık mı?" Benle dalga geçiyorlardı.

"Doğru söylemek gerekirse evet Ben onu seviyorum" kızlara dedim ama Yağmura diyemedim. Kantinden çıktım Yağmurun yanına giderken odanın kapısının önünde Yağmur'u gördüm ve çok sinirlendim

"Yağmur niye odandan çıktın?"

"Unuttun galiba ben evimde değilim okuldayım okulda benim odam yok sınıfım var."

"Neden babandan oda istemedin kendine iki tane oda var tekini sana tekini bana oda olarak tasarlasak olmaz mı?"

"Burası benim okulum değil babamın okulu. Burayı babam kendine göre düzenledi kendi odasını ve senin babanın odası olarak tasarladı." İkinci kez elimi uzattım ve elini tutum ve babasının odasına önüne götürdüm ve kapyı çaldım

"Ahmet amca."

"Efendim Savaş oğlum."

"Bu okulda iki tane boş oda varya o odaları Yağmur ve bana oda olarak yapabilirmiyiz?"

"Çok iyi bir fikir ben bunu Yağmura en az yüz kere söyledim ama cevabı hep hayırdı aferin oğlum."

"Önemli değil Ahmet amca."

"Oldu sevindin mi?"

"Yağmur baban var senle kavga etmek istemiyorum."

"Edelim ne olucak okul senin okulun müdür yardımcısının oğlusun."

"Sende müdürün kızısın."

"Savaş odadan çıkalım."

"Tamam." Odadan çıktık

"Sen kimsin ya benim adıma konışuyorsun biz kızlarla eskiden kendimizi düşünürdük orada bayılma nedenim okul için korkmam buradaki bütün öğrenciler beni tanıyor beni seviyor ve ben onları koruyamıyorum."

"Bırak herkes i sen biraz kendini düşün kendini düşünmüyorsun kendini bir hiç sayıyorsun sen bu değilsin Yağmur onlar seni öncedesindede tanıyordu bende onlar benden sonra tanıdı seni. Kendini sevmiyorsan onları ve beni düşün bizim için yaşa ne olur."

"Yaşıcam Savaş sonuna kadar yaşıcam sizin için yaşıcam."

"Aferin."

"Anlamadım sen müdürün kızına aferin mi diyorsun çok ayıp. Unutma babamın odasının önündeyiz seni bu okuldan atarım."

"Sen mi beni bu okuldan atçaksın."

"Evet sana güzel bir şey diyim mi?"

"De bakalım."

"Bu okul açılmadan babam bana yüzde yirmi beş hisse verdi."

"Diğer yirmi beşide bende yalnız sende yirmi beş,bende yirmi beş,babamda yirmi beş ve babanda yirmi beş hepimiz aynıyız unutma!"

"Seni babama diyicem." Gülüyordu ilk defa gülüyordu onun gülüşüne aşık olmayan olamaz

"Çocukmusun sen?"

"Sence?"

"Değilsin."

"Değilim."

"Değilsin."

"Değili..."

"Gençler nasılsınız? Bu daha demin bayılmadımı?"

"Evet Güneş."

"Baksana Nehir ayakta geziyor kızım okul karantina altında belki bize bulaşmış olabilir belki ölücez sen niye ayaktasın yat uyu dinlen. Nehir kardeşim niye öyle bakıyorsun korkuyorum ben şeyi çarın ambulansı,polisi, itfayeyi,jandarmayı ay yanlış söyledim doktoru çağrın!"

"Güneş çok zekisin kardeşim polisi çağıralım kızı hapise atsınlar dimi."

"Ay ne güzel olur gereksizden kurtulmuş oluruz."

"Güneş canını seviyorsan kaç kızım." Güneş kaçıyor Nehir kovalıyor bizde Yağmurla onlara gülüyoruz.

"Son duanı et Güneş."

"Allahım ailemi çok seviyorum onlara zarar gelmesin Nehirinde belasını ver."

"Bence senin belanı verdi." İki dakkika sonra durdular ve birbirine sarıldılar

"Kardeşim" dedi Güneş

"Efendim Kardeşim."

"Ben sizi çok seviyorum."

"Bizde seni Güneş, Nehir Savaş ve Güneş sınıfa gidelim biraz uyuyun."

"Kızım sen uyumucan mı?"

"Kızım ne uykusu uyudum ben daha uyumam beni biliyorsun."

"Tamam hangi sınıfa giriyoruz?"

"Bizim sınıfa gidiyoruz."

"Offffff hep Yağmurmu bize emir verecek biz niye Yağmura emir vermiyoruz."

"Kızım sen tururmadın mı Yağmur gurubun başkanı olsun diye Nehirde mecburen tamam dedi."

"Aaaaa doğru ya."

"Aaaaa dolu ya."

"Kızım ben öylemi konuşuyorum."

"Evet öyle konuşuyorsun."

"Yalancı."

"Güneş Nehir kızım tamam kavga etmeyin artık bıktım sizin kavgalarınızdan." O arada Yağmurun telefonu çaldı.

"Yağmur kim arıyor."

"Annem."

"Neeeeeeee!"

"Neeeeee! Yağmur açıcakmısın."

"Niye açmasın ki annesi merak etmiştir."

"Savaş bu öyle bir şey değil ben annemle küsüm annemle konuşursam babam da benle küser."

"Neden ki?"

"Sonra anlatırım."

"Yağmur açıcakmısın."

"Bilmiyorum açımmi?"

"Aç."

"Aç."

"Aç."

"Tamam o zaman açıyorum." Telefonu açtı birkaç dakkika sesiz kaldı. Sonunda konuşmaya başladı

"Efendim."

"İyiyim."

"Okuldayım karantina altında."

"Tamam anne sakin ol yok bir şeyim."

"Bayılmadım merak etme." Yalan söylüyordu

"Yalan söylemiyorum."

"Biliyorum beni arıyacağını."

"Görüşürüz anne." Telefonu kapattı ve bize döndü.

"Kimse anneme bakıldığını söylemicek söz mü?"

"Söz."

"Söz."

"Söz."Yağmurun yanında ki duvarda kırmızı bir şey gördüm bir anda

"Yağmur."

"Efendim."

"O ne arkandaki kırmızı şey."

"Savaş o şey galiba kan."

- - -

Acaba o kan kimin kanı? Acaba Yağmur niye annesiyle konuşamıyor? Acaba niye Yağmur annesine bayıldığını söylemedi? Bunların hepsini deli gibi merak ediyorsunuz biliyorum bende merak ediyorum mshekesnmdksk aslında merak etmiyorum çünkü biliyorum Savaşda aşkını kızlara söyledi ama bunu Yağmur bilmiyor ola bildiğince 4. Bölümü hızlı yazmak istiyorum. Bide arkadaşlar evde kalın bakın Yağmur Savaş Nehir ve Güneş okulda kalıyor sizde evde kalın biliyorum evde çanınız sıkılıyor benimde sıkılıyor ben kitap okuyorum ilk masal ı yazıyorum arkadaşlarımla mesajlaşıyoruz ama evde kalıyoruz bu süreç bitene kadar Yağmur Savaş Nehir ve Güneş de karantina altında kalır diye düşündüm ama olmaz evde canınız sıkılıyor dışarı çıkamıyorsunuz bare onlar çıksın bu karantina aslında iyi oldu ailelerimizle vakit geçiriyoruz neyse bende sizi sıktım ya düşünüyorum Keremle Güneşi sevgili yapalımmı yapmamı istiyorsanız yazın aslında Nehire de bir erkek bulsak onuda yazın nasıl olur şimdi ben ilk masal diye İnstagram hesabı açıyorum @ilk_masalimiz adı