Bir doğum, ölüme kadar yolu olur ama ölüm her zaman karşımıza çıkabilir.

Gözlerimi açtığımda büyük bir kargaşa vardı bedenim yerde sürünüyordu. Bayılmıştım. Hiç bir şey hatırlamıyordum, konuşamıyordum ve çok uykum vardı.

"Korkma ben yanındayım." Dedi Mert. Bedenimi ona bırakmıştım ve derin bir uyku beni kendine çekmişti.

(1 Hafta Sonra)

Üstümde bir gelinlik elimde bir çiçek ve başımda duvak vardı.

Mert elini uzattı ve ona uymak için yaptıklarını yapıyordum. Evleniyordum ve bu çok büyük bir adımdı benim için. Nikah masasına oturmuştum. Lale haklıydı yani evet hamileydi.

"Damla Bulur Mert Adıcam beyfendiyi eş olarak kabul ediyor musunuz?" 'Sadece gözlerini yıka öpücüklerimin izi silinmesin' Onurun her bir cümlesi içimdeydi. Sağa baktım hemen sonra sola baktım. Elime mikrofonu aldım ve bağırdım.

"Hayır!" Koşarak salondan çıktım ve arabamı aldım. Son gaz ilerliyordum. Bildiğiniz kaçak gelin olmuştum. Arabayı evime sürdüm. Evimde kalmayacaktım herkes burada olduğumu tahmin edecekti zaten.

(Yazarın Anlatımı)

Damla kaçtıktan bir kaç dakika sonra Onur ve Lale içeri girmişti.

"Herkes beni dinlesin bu kadın bu adamdan hamile!" Diye bağırdı Onur. Herkes şok içinde Onur ve Laleye bakmıştı. "Ve bunu asıl bilmesi gereken kili Damla Bulut yada Damla Adıcam." Gözleri sevdiği aşık olduğun kadını aradı.

"Onur." Dedi Burcu. "Damla kaçtı." Onur şok olmuştu. Damla düğünden kaçmıştı.

Bugün Onurun evinde kalp yarın dağ evine gitmeyi düşünüyordu eşyalarını hazırlardı ve Onurun evine gitti. Çok özlediğini hissetti. Onu, kendisini ve onları. Mutfağa gitti. Burada beraber mutlu bir şekilde kahvaltı yapmışlardı. Tam burada korku filmi izlemişlerdi. Yukarı çıktı bir anda. Bu banyoda notlarını okumuştu. Onurun odasına gitmişti en son. Burada beraber uyumuşlardı ve neredeyse hayatları bu odada geçmişti. Damla her şeyi elinden bıraktı ve o yatağa girdi. Bedeni çok yorgundu. Gözlerini kapattı, kendini derin bir uykunun kollarını saldı.

Sabah gözlerini açtığında Onuru görme hayali ile yanıp tutuşuyordu. Oysa Onuru görmedi, kimseyi görmedi. Yataktan kalktı ve bir kağıt kalem aradı. Bulduğunda yüzünde bir zafer ifadesi vardı. Kağıda bir kaç şey yazıp eşyalarını aldı.

"Elveda..." diyebildi sadece. Evden dışarı çıktı bir arka sokakta bıraktığı arabasının yanına yürürken düşünüyordu sadece.

Onu bu kadar severken onu bıraka bilecek miyim? Diye düşündü.

O yokken mutlu olabilecek miyim? Diye düşündü hemen sonra.

Acaba çocuğu ile mutlu olacak mıydı? Duygularının karma karışık olduğunu hissetti.

Aniden bir korna sesi duyuldu ve Damla gözlerini kapattı.

"Genç bir kadın 25'li yaşlarında aniden yola çıktı görmedim araba ile çarptım." Dedi adam nefes nefese.

"Adres alabilir miyim?" Adam adresi verdi ve bir kaç dakika ya ambulans geldi. Damla'nın gözleri kapalıydı başında kanama vardı.

"Sadece başında bir kanama var ama gözlerin kapalı." Dedi bir adam.

"Bilinci?"

"Açık."

"Güzel kızım beni duyuyorsan elimi sık." Dedi diğer doktor. Damla hareket edemiyordu. Bilincinin açık olduğunu biliyordu. Karnında bir acı vardı anladığı kadar arabanın camı kazada kırılmış ve Damla'nın karnına batmıştı ama kimse görmüyordu. Damla konuşma umudu ile konuşmaya çalıştı.

"Cam." Dedi sadece.

"Cam dedi hocam." Dedi bir doktor.

"Bir yerine cam batmış olabilir." Damla onu anladığı için mutlu olmuştu.

"Yada bize iyi olduğunu belli etmek için 'cam' dedi." Damla şansına bir küfür savurdu. Hastaneye geldiklerinde Damla mutlu olmuştu.

"Evet." Dedi Berrak

"İsmi belli değil 25'li yaşlarında trafik kazası başından sert bir darbe almış..."

"Damla hocam!" Berrak şok içinde kalmıştı. Cebinden telefonunu çıkardı ve Onuru aradı.

"Hocam." Dedi

"Berrak şu an müsait değilim Damla kayıp onu arıyoruz sonra." Tam telefon kapanacakken.

"Damla burada." Dedi. Onur şok içinde telefonu kapattı ve hastaneye gitti neyseki çok yakındı. Damla ameliyata alınmıştı.

"Berrak, Damla odasında mı?" Dedi Onur.

"Ameliyatta 1 numaralı ameliyatta." Dedi Onur ışık hızında ilerliyordu. Ameliyathaneye girdiğinde şok içindeydi. Damla ameliyata hazırlanmış orada yatıyordu. Yanına Berrak geldi. "Trafik kazası, başını çarpmış." Onur hemen ameliyathaneden çıktı ve üstünü değiştirdi ellerini yıkadı maskesini taktı bonesini giydi ve kendini ameliyathaneye geri attı. Hemen başına geçti.

"Biliyorum sevgilim seni çok üzdüm ama hepsi geçecek hepsi bitecek." Ameliyat bittikten sonra aniden düz çizgi görüldü.

"Kan kaybediyor bir yerden kan kaybediyor." Diye bağırdı Onur. Hemen ayağa kalktı ve karnına baktı. Cam vardı.

"Hocam durun." Dedi Berrak.

"Hemen söyle!" Dedi Onur Berrak'a.

"O camı çıkarırsanız Damla hocanın çocuğu olmayabilir!" Onurun başından aşağı kaynar sular döküldü.

"Diğer türlü de ölebilir!" Dedi ve camı çıkardı. Çok kan kaybetmişti.

"Damla hoca uyandığında sizi görmek istemeyecek." Dedi Berrak. Onur bunu biliyordu ama onun yaşaması daha önemliydi onun için.

"Bilmediğim bir şey söyle bana Berrak." Diye bağırdı Onur.

"Damla hoca sizi affederse çocuğunuz olmayabilir ve bu durumda sizi suçlu tutar!" Onur o an anladı her şeyi. Şok içindeydi. Damla'nın hayallerini biliyordu. Bir kızının bir oğlunun olmasını istiyordu. Onur onu daha fazla dinlemek istemeyip hemen önüne döndü.

"0 RH pozitif kan lazım hadi!" Kalbi hayla atmıyordu.

(1 Hafta sonra)

Onur en sonunda evine gitmişti çünkü onun kokusunu içine çekmek istiyordu. Odasında ki dolaptan bir kutu çıkardı. Damla'nın yazdığı her not buradaydı.

Çok uzun zaman oldu Onur. Hayla gözlerin kapalı oysa ben o gözlerinde kayboluyordum ama artık herkes beni görüyor. Gözlerinde kaybolamayorum ve konunla yaşayamıyorum. Bu duygunun ne olduğunu bilmiyorum ama. BEN SENSİZ YAŞAMAK İSTEMİYORUM. BEN SENİ İSTİYRUM.

Gözleri aniden bir nota çarptı. Damla kazadan önce buraya gelmiş ve ona not yazmıştı.

Seni çok seviyorum ama üzgünüm sevgilim. O bebeğin babası olmadan büyümesini istemiyorum ama bizim bebeğimiz sensiz büyüyecek. Bunu böyle öğrenmeni istemezdim sevgilim. Evet ben hamileyim bir hafta önce bundan şüphelenip test yapmıştım ve hamileyim. Bizim bir bebeğimiz olacak ama o bebeğin sensiz büyümesini istemiyorum. Bizim bebeğimiz büyüsün en azından siz ailecek mutlu olursunuz...

Onur şok içinde kala kalmıştı. Aklına o camı çektiğinde kanamanın daha fazla artığı gelmişti. Bunu anlayamadığı için kendine kırgın ve üzgündü. Çalan telefonunu açtı.

"Efendim Berrak." Dedi berbat durumda.

"Hocam... size önemli bir şey demem gerekiyor ama nasıl diyeceğimi bilmiyorum." Dedi.

"Direk söyle." Dedi Onur Berrak'a cevap olarak.

"Damla hocam... hamileymiş." Onur bunu bilmesine rağmen yere düşmüş ve ağlamaya başlamıştı. Bir bebeği olacaktı ve onu kendi elleri ile öldürmüştü. Canı çok yanıyordu. Kalbinde deli gibi bir acı vardı. O bebeği istiyordu ama onu kendi elleri ile öldürmüştü.

"Berrak koş! Damla hocanın kalbi durdu nefes alamıyor!" Onur telefonun başında duydukları yüzünden kendine deli gibi kızıyordu. Gözlerinden yaş aktı. Bir dakika dedi içinden. Kalbi mi durdu? Onur telefonu açık unutup arabaya ışınlanma derecesine geldi.

"Allahım olmuyor olmuyor kalbi atmıyor!" Dedi Berrak.

"Yaşamak istemiyor dedi asistanlardan diğeri." Ve devam etti. "Yaşamak isteseydi mücadele ederdi ama bir şey olmuş ki yaşamayı reddetiyor." Onur bunları duyunca arabası son gaz sürmeye başladı. Neyse ki yollar boştu. Gözlerini 1 hafta kapatmasına hatta 1 ay kapatmasına razıydı ama sonsuza kadar kapatmasına razı gelemezdi. Gerekirse kendide ölürdü ama Damla'nın ölmesine asla izin vermezdi. "Olmuyor, olmuyor." Diye ses geldi. "Yaşamak istemiyor!" Sessiz kalan Onur son raddeye gelmişti.

"Yaşayacak! O yaşayacak eğer ona zarar gelirse sizi bitirim!" Onur'un sesi kendinden emin çıkıyordu. Sonra bir ses. Her şeyin bittiğini söyledi o makinadan geliyordu. Damla ölmüştü sonsuza kadar gözlerini kapatmıştı.

Bazen hayatın bize ne getireceğini bilemiyorduk. Bu ölümde olabilirdi, yaşamda. Bir kişi ölür ailesi de ölür. Bir bebek doğar bir aile doğar. Biz üzgünken yanımızdaki insan mutlu olabilir ve bunu sorgulayamayız. Yanımızda ki kişi üzgün olduğunda bizde mutlu olabilirdik çünkü üzgün olduğunu çok iyi gizleyebilirdi. Ama gizlemiyorsa biz görmek istemiyoruzdur.

- - -

Kalbimde bir acı hissediyorum onun ölümü demek bir mutluluğun, bir devirin ve bir umudun ölümü demek gibi. Damla en sevdiğim karakterlerimden bir tanesiydi. Onun ölümüyle yüzleşmek zor olacak.

Sizi Çok Seviyorum

Özür Dilerim

-Görüşürüz

<~Tubanur Peker~>