Bazen hatalarımızın dönüşü olmuyordu, olamıyordu. Her hata yaptığımızda düşüyorduk ama düşmemiz bizi kalkmanın ne olduğunu öğretiyordu. Düşmek küçüklük değil insanı insan yapan şeydir.

Gözlerimi yorucu bir sabaha açmıştım. Onur beni şımartmaya başlamıştı bile. Odaya elinde bir tepsiyle girdi ve tepsiyi koyup, saçlarıma bir buse kondurdu.

"Günaydın kadınım." Dedi gülümseyerek.

"Günaydın sevgilim." Dedim aşk dolu bakışlarımla. Hayatımda aldığım en güzel kahvaltı buydu.

"Biz bir yerlere gideceğiz siz kınada olduğunuz sürede. Sonra veda için sizle buluşup salona geçeceğiz, kabul mü?"

"Kız olmayacak dimi eğlencenizin içinde?" Diye sordum sinirli bakışlarla.

"Damla her şeyi geçtim de baba olmam yakın, ne kızı bebeğim?" Dedi işte o an gülümsedim.

"Tamam o zaman istediğin yere gidebilirsin." Dedim mutlulukla.

"Teşekkür ederim komutanım." İkimiz de gülüşmeye başladık.

Kahvaltımı yaptıktan sonra hazırlanıp evden çıktım. Saat 18'den 22'ye kadar kına da olacaktık sonra ise veda gecesine gidecektik. Kızlarla kuaföre gelmiştik, saçıma yaptırmak istediğim görseli gösterirken kızlar çoktan saçlarını yaptırmaya başlamışlardı. Saçımın yarısında Onur beni aradı, telefonu elime aldım ve açıp hoparlöre aldım.

"Siz salona nasıl gideceksiniz Damla?" Soruya bak.

"Ben arabayı alacağım gelinlikle kullanacağım, nasıl fikir?" Derin bir nefes aldı, verdi.

"Dalga geçmenin zamanı mı Damla?" Diye sordu.

"Onur sorduğun soru aşırı saçma! Siz bizi alırsınız gideriz işte ciddi ciddi ben kullanacak değilim. Kızlarda kullanamaz onlarda o elbiselerle kullanamazlar." Dedim.

"Yani olay yine bize kaldı he?" Dedi.

"Evet!" Dedim.

"Enişte bizi almayacaksanız neden sevgilimiz oluyorsunuz ki?"

"Bizi kullanmak için mi sevgiliniz yaptınız?" Onur'un şok dolu sesine gülerek cevap verdim.

"Tam öyle değil enişte, ucundan." Dedi Berrak. Hepimiz aynı anda güldük, kızlar olarak.

"Komik değil. Neyse, çıkmadan önce arayın biz gelelim veya birimiz gelir diğerleri organizasyona yardım eder, yapacak başka bir şey yok." Dedi Onur.

"Hadi bir kerelik kabul edelim." Dedik ve telefonu kapattık.

"Acaba biraz daha mı ısrar etseydik?" Diye sordu Berrak.

"Kızım Damla evleniyor üstüne bide hamile onu Onur bırakmaz ama Şahin ve Ali bizi bırakabilir." Dedi Betül.

"Ağlayabilirsiniz izin veriyorum." Dedim ve gülmeye başladım.

"Damla hanım lütfen hareket etmeyin." Dedi saçımı yapan kadın. Dikleştim ve sabit kalmaya çalıştım.

"Balayına nereye gideceksiniz?" Diye sordu Berrak.

"Bu gidişle gidemeyeceğiz." Diye cevap verdim.

"Neden?" Diye sordu ikisi bir arada.

"Bu küçüklük babasını çok korkutuyor da ondan." Dedim.

"Ay o da bir baba olacağını öğrendi seni bunaltıyor. Normalde böyle şeyler yapar mı, yok yapmaz! Bebekleri her şeyden herkesten değerli oluyor bunlarında." Diyerek isyan etti Betül.

"Dün bir doğuma girdi de adam karısından önce bebeğine koştu, o yüzden bu kadar sinirli." Diye açıkladı Berrak.

"Erkekler işte." Diyerek göz devirdim.

Hazır olduktan sonra Onur bizi almaya gelmişti. Kızlar, erkeklere trip atıyordu ben ise Onur'un beynini yakıyordum.

"Sus komşu kızı sus!" Diye isyan etti en son.

"Sen benden bıkmaya mı başladın Onur?" Diye sorduğumda sorumu cevapsız bıraktı, çünkü salona gelmiştik.

"Hadi gidin benim çok işim var." Diyerek bizi arabadan kovdu.

"Bu gece eve gelmiyorum Onur arkadaşlarına sarılır uyursun. Ha bide bundan sonra hiç bir gece o eve gelmiyorum!" Dedim ve kapıyı vurup salona girdim. Onur'un arkamdan adımı söylemesini takmadan içeri girdim. Kına hemen başlamıştı, aklımda sadece Onur vardı. Neden bana böyle davranmıştı ki? Ben ona ne yapmıştım? Kafam o kadar karışıktı ki ne ara kına yakıldı ne ara öyle boş boş etrafa bakmaya başladım bilmiyordum. Ayşe annem yanıma geldi ve elimi tuttu.

"Onur mu bozdu moralini?" Dedi.

"Evet." Diyebildim sadece başımı yere eğerek.

"Onur hep böyle bir çocuktu onu sevenleri kıran bir çocuktu, seni de çok kırdı güzel kızım sende haklısın." Diyerek bana sarıldı.

"Teşekkür ederim yanıma gelip benle dertleştiğiniz için." Dedim.

"Damlam." Diyerek araya girdi annem.

"Efendim anneciğim." Dedim yorgun bir sesle.

"İyi misin?" Diye sordu. Bekledim, kendime sordum cidden iyi miydim? Yalandan mı iyiyim yoksa gerçekten mi iyiydim bilmiyordum ama bildiğim bir şey vardı iyiydim.

"İyiyim annem." Dedim tek düz sesle.

"Bade biz gençleri bırakalım aralarında ki sorunu illa ki çözerler Damla zaten hamile, bu kadar yolu da el ele yürüdüler bundan sonrada el ele olurlar." Dedi Ayşe annem.

"Haklısın Ayşe bırakalım onları biz eğlenelim hadi." Dedi annem ve kol kola girip eğlenmeye gittiler.

Zaman geçtikçe daha da deliriyordum, burada o kadar sıkılmıştım ki neyse ki sonunda bitmişti ve Berkay babam annemleri Şahin de bizi almaya gelmişti.

"Dikkat et kızım kendine, torunumu da öyle hoplatıp zıplatma fazla." Dedi annem ve sarıldı.

"Merak etme anne o şu an en güvenli yerde." Dedim ve güldüm.

"Kızım dikkat edin ve Onuru lütfen suçlama o da böyle olmasını istemezdi emin ol." Dedi Ayşe annem.

"Biliyorum anne ama hormonlar artık bırakmıyor." Dedim gözlerim dolu bir şekilde.

"Yavaş yavaş aşermelerin de artacak tam büyüme çağında küçüğümüz." Dedi Betül.

"Kızım uzun zamandır konuşamadık bir gün gelin de hep beraber kahvaltı yapalım." Dedi Berkay babam.

"Tamam babam Onur'a derim bir gün geliriz şu olaylar bir bitsin de." Dedim ve hepsiyle tek tek sarılıp Şahin'in arabasına bindim.

"Damla, Onur seni isteyerek kırmadı ve bizim yanımızda da bir kere bile gülmedi. Yanına gittiğimizde onu dinle alttan almaya çalış lütfen." Dedi Şahin

"Şahin burada hamile olan biri var kusura bakmasın ama onun beni alttan alması gereken yerde neden ben onu alttan alıyorum?" Dedim ve sustum.

"Damla biliyorum senin de hakkın alttan alınmak ama Onur da böyle, onu bile bile çocuk yaptın ikinci kez." Dedi.

"Evet ilkinin ölümüne sebep olmuştu." Herkes verdiğim cevap üzerine susmuştu bende sadece yola bakıyordum. Zar zor arabadan inmiştim ve bir kuaföre girdik ilk başta saçımı çözüp yıkadılar sonra elbiseme göre bir model yaptı. Elbisem kırmızı ve yırtmaçlı bir elbiseydi doğum yaptıktan sonra giyemeyeceğimi adım gibi biliyordum. Yarım saate hepimiz hazırdık ve parasını verip arabaya geri bindik. Çok uzun zamandır tek başıma arabaya binemiyordum.

"Eğer seni üzdüysem..." Şahin'in sözünü kestim.

"Şahin ben onu hiç bir zaman unutamıyorum o benim her zaman aklımda o yüzden değişen hiç bir şey yok." Dedim ve yola devam ettik. Bar gibi bir yere giriş yaptığımızda Onur'un sarhoş olduğunu gördüm. Duramadım onu böyle görmek istemiyordum.

"Bu ne? Sen bizim çocuğumuza içerek mi baba olacaksın. Onur yarın kocam olacaksın ona göre davran artık bizim çocuğumuz olacak ona iyi bir baba olmazsan ikimizi de unut!" Herkes şok içinde bana baktı.

"Böyle güzel bir geceyi sarhoş olarak ve beni böyle kırarak kapattığın için teşekkür ederim Onur." Dedim ve ağlayarak bardan çıktım. Hiç bir şey diyememişti çünkü biliyordu, haklıydım bebeğimi koruma iç güdüsünde olacağımı biliyordu.

"Evet abi kızla kavga ettiler artık Onur Sayar'ın ölüm zamanı gelmiştir. Tamam abi ilk karısı." Dedi biri. Hayır bu bizi ayırmak için oyundu ama bunlar kimdi? Hayat bir taş atıyordu onu geçtiğinizde daha büyüğünü atıyordu taşların altında kalmak yerine o taşları geçmemiz gerekiyordu. Her bir sonun, yeniden başlangıcı vardır bunu bilip görmek gerekir.

- - -

Merhabaaaaa, dedim ki Tuba sen çok fazla mutlu bölümler yazdın biraz aksiyon ekle dedim. Biliyorum evleniyorlar ama ben biraz daha bu enerjiye getirmek istedim çünkü 20. Bölümde kötü bir sürpriz ile karşı karşıya kalacağız. O yüzden burada biraz konuşmak istiyorum. En sonda da dediğim gibi 'Her bir sonun, yeniden başlangıcı vardır bunu bilip görmek gerekir.' Aslında burada 20. Bölümde olacaklar için hazırlık yaptım. Bunu bu yüzden yazmış diyeceğiniz bir şey olacak. Keşke böyle olmasaydı ama kadermiş neyse hayat devam eder.

-Tubanur Peker-