(Günümüz)

Bir ameliyat kapısının önünde bekleyen Akın, sevdiği adam için yaşamaya çalışan Yasemin. Bir kurşun mu girecekti aralarına?

Aramıza yıllar girdi, yeniden bulmuşken seni gidemezsin, izin vermem gitmene. Diye düşündü Akın. Korku dolu gözlerle etrafına baktı. Ağlayan abisi koşarak gelen yengesi ve annesini gördü. Arkadan gelen adamı görünce onun Yaseminin babası olduğunu anladı.

"Senin ne işin var lan burada?" Diye bağırdı Akın.

"Akın dur!" Diye bağırdı Mertcan.

"Bu adamın burada ne işi var?" Diye bağırdı Akın.

"Bu adam dediğin kişi senin nişanlının babası." Dedi sinirle.

"Bunun gibi baba olamaz." Diye bağırdı bu sefer Akın.

"Küçük bey efendi ol aklını almim başından!" Diye bağırdı Aykut.

"Baba burası hastane ve içerde benim kanım canım var!" Diyerek karşı çıktı Mertcan. Akın artık dayanamıyordu her yere vurup tüm duvarları delip Yasemini oradan almak istiyordu.

2011

"Aldattım seni Yasemin anlıyor musun? Ben seni aldattım Yasemin!" Küçük kızın hissettiği her şey doğruydu ama bunları canlı duymak onu öyle bir şoka sokmuştu ki. Yasemin göz yaşlarını içinde tuttu güçlü olmaya çalıştı ama saniyeler geçtikçe buna engel oluyor ve Yasemin artık dayanamıyordu.

"Neden?" Diye sorabildi sadece.

"Sende beni aldattın! Sen benim duygularım ile oynayıp beni duygusuz bir insan yaptın ve gelip o insana neden mi diyorsun Yasemin!" Yasemin artık dayanamıyordu.

"Ben seni çok seviyorum Akın, ben seni aldatmadım anla artık lütfen." Akın Yasemin'i dinlemedi bile. Telefon Yasemin'in yüzüne kapandı ve Yasemin kendini göz yaşları içinde buldu. Aşk bu muydu sen sevince seni aldatır mıydı aşk?

Günler geçti ve Yasemin son kez Akın'ı aramaya karar verdi. Telefonu eline aldı Akın'ın numarasını buldu ve aradı. Telefon üçüncü çalışta açıldı. Yasemin dudaklarını araladı ve korku dolu kelimeler çıktı dudaklarından.

"Ben öldüğüm de gökyüzüne bak beni hatırla, bizi hatırla." Akın Yasemin'in demek istediği şeyi anlamıştı ve aniden yüzüne telefon kapandı. Gerçekten kendinden vaz mı geçecekti Yasemin? Yapma bunu Yasemin diye düşündü Akın. Özür dilerim Akın diye düşündü Yasemin. Karnında ki acı ile yere düştü Yasemin. Ben savaşmayı sevmiştim, bıkmadan sıkılmadan güçlü durmayı sevmiştim ama şimdi dünyanın en güçsüz insanı olmuştum. Diye düşündü Yasemin.

Günümüz

(Akın)

Sevdiğim kadın içeride yatarken ben onu burada beklemekten aşırı yorulmuştum. Bağırmak istiyordum beni buradan alın diye. Kimse duymadı beni kimse bilmedi beni. Aklımda Yasemin'in yıllar önce yazdığı o söz geldi. 'Bazen çığlık atmak isteyip atamazsın ve sessiz bir çığlık çıkar dudaklarından. Kimse duymaz, kimse görmez, kimse bilmez hatta sen bile o çığlık bir insanı yıkar, o çığlık bir insanı öldürür.' O kadar haklıydı ki sözleri, bizim için yazmış gibiydi. Evet sevgilim, çığlık atmak istiyorum atamıyorum dudaklarımdan sessiz bir çığlık çıkı veriyor bazen.

Kelimenin tam anlamıyla bitik bir durumdaydım, yaşama sebebim kalmamış hayattan vazgeçmiş bir şekilde ilerliyordum bu yolda. Ya yolda ki taşlara takılıp düşmeme rağmen yürümeye devam edecektim ya da kanayan dizimin acısı ile olduğum yerde durup esir alınmayı bekleyecektim.

Zaman her şeyin ilacıysa niye hâlâ geçmişin verdiği acıyı çekiyorduk ki? Neden bazı acılar geçip gitmiyor? Neden hayat bir saniyede bizi mutluluktan havalara uçururken bir saniye de yere bırakıp yerle bir ediyor? Peki bizim suçumuz neydi?

Koşturan doktorlar, koşturan hemşireler bağrış sesleri Yaseminin yanına gidiyordu. Korkudan delirmiştim n'oluyordu, Yasemin iyi miydi? O kalbi atıyor muydu, yoksa çoktan durmuş muydu?

"İyi mi neyi var?" Diye doktora soru soran Mertcan'a baktım. Kardeşi için delirmişti ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuştu.

"Yavaş yavaş kendine gelecek eskisi gibi olacak. Bu kadar dayanıklı bir kız hayatınızda diye mutlu olmalısınız. Geçmiş olsun." Doktorun kelimeleri beni rahatlatınca ağlamaya başladım.

"Biliyordum güzelim çok güçlü olduğunu söylemiştim. Sen bu hayatta gördüğüm en güçlü kadınsın."

2011

Depresyondan kalktım. Aldatmıştı beni sevdiği kadını aldatmıştı. Elimde kalem önümde kağıt içimde ki bütün şeyleri bir şiire sığdırmaya çalışıyordum. Onun sesi geldi kulaklarıma sanki tek hatalı benmişim gibi.

Hata sadece benim değil,

Tek başıma savaştım bugüne kadar,

Bir kere sevmedin beni.

Yalan söyledin sevgili.

Bak çok uzaktayım,

Elini uzattığında elini tutan ben yok,

Yaralarıma yara kattın, tuz bassan daha az acı çekerdim.

Sen en kötüsünü yaptın,

Yalan söyledin sevgili.

Günümüz Yazarın Anlatımı

Günler geçmişti Yasemin kendine gelmişti ve herkes bu yüzden aşırı mutluydu. Yasemin konuşamıyordu, Akın'ın içi gidiyordu, sevdiği aşık olduğu kadını böyle görmek onu mahvediyordu. Akın aralarında ki cama aldırmadan Yasemin'in gözlerine odaklandı.

"Akın." Mertcan o an Akına sarılmak istedi, ona sarıla sarıla ağlamak. O da bir kardeşiydi, en azından kardeşinin emanetiydi.

"Efendim abi?" Mertcan gülümsedi. O an anladı Akın'ı içten içe çok sevdiğini.

"Onu orada öylesine görmek ikimizi de mahvediyor biliyorum, senin de orada bir canın var benim de annemin de. Sen bizim biriciğimizin canını çok yaktın, seni içten içe sevsem de Yasemin çok acı çekti ona şu an sadece sen iyi gelirsin Akın. İyileşsin al götür onu bir süre kendine gelsin aranızda ki tüm sorunları çözün eğer hala evlenmek istiyorsanız kardeşimin parmağında o yüzükle gelin." Akın bu cümleler arasında şok ve heyecanla baktı.

"Merak etme abi kardeşin buraya çok mutlu bir şekilde geri dönecek." Dedi Akın. O an Cansu geldi, Mertcan Cansu'ya aşkla baktı.

"İyi mi?" Diye sordu Cansu.

"İyi olacak." Dedi Akın.

"Merak etme Cansu, Yasemin iyi git bak." Cansu Yasemin'in yanına giderken Akın, Yasemin'in gözlerine baka kaldı yine. Sonra bir düz çizgi geldi sesler arttı, Yasemin'in gözleri Akın'ın gözlerine baka baka kapandı. Akın kendini kaybetti ağlamaya başladı.

Zordu sevdiğinin gözlerine bakarak gitmesi, gidiyordu peki geri dönebilecek miydi? Gitmesine izin verdiklerimiz, gelir umuduyla gitmesine izin verdiklerimiz ya bir gün sonsuzluğa giderse? İşte o zaman kalbe bir ağrı girer, bıçaklar o kalbe saplanır. Gitti ve sen izledin gözlerine baka baka gitti sen sadece izledin. Şimdi karşında duran gözlere iyi bak, belki son kez görüyorsun?

"Yasemin!!" Cemile'nin bağrışları hastaneyi yıkmak üzereydi onun için ama umrunda değildi.

"Anne!" Mertcan koşarak annesine sarıldı. Akın o kapanan gözlere baka kaldı sustu. En kötüsü susmak değil miydi? Susanların içinde ne kadar çığlık göz yaşı var bilebilir misiniz? O gün Yasemin'in kalbi durdu sadece Yasemin'in değil Akın'ın, Mertcan'ın ve Cemile'nin kalbi durdu. Cansu, Cemile'ye sarıldı, Mertcan Akın'ın omzuna dokundu ve Akın'ın sağ gözümden bir damla yaş aktı sonra Akın yere düştü.

"Akın!" Cemile bağırdı ama nafile. Akın ilk defa güçsüz hissetti orada.

"Akın, Yasemin'in sana ihtiyacı var aslanım hadi kalk ayağa." Mertcan'ın cümlesi ile Akın Mertcan'a baktı.

"Bir ölünün bana ihtiyacı yok bu dünyada." Dedi.

Evet, sen bu satırları okuyan o gözler, o güzel ses. Belki şu an sesini sadece kendin duyuyorsun ama senin sesin çok güzel. En az onun sesi kadar güzel. Neyi bekledin bugüne kadar gitmesini mi, bitmesini mi? Hayat beklemiyor insanları. 1 saniye önce sana gülen gözlerine bakan kişi gözlerinin önünde yok olabilir peki sen neyi bekliyorsun? Yok olmasını mı? Giden gelebilir peki ya o beyaz ışık gelirse işte o an istese de gelemez, gelse bile sen onu göremezsin. Şimdi git o gözlere bak, ne kaybedersin söylesene? Ben diyim hiç bir şey kaybetmezsin, içine attıkça kaybedersin, sustukça kaybedersin. Sen ve ben bu kaderi yaşıyoruz, biliyorum ve biliyorsun ikimizin de acıları var ama ilacı bulmak varken tuz niye basıp bugününde tutuyorsun o acıyı?

- - -

Ben geldiiiim. Bu satıları ne çok özlemişim :( sizde özlediniz mi? Ben bu satılır yazarken ağladım, sen bu satırları okurken ağlayacaksın. Neden geç kalasın ki bir çok şey için? Her şey elinde neden geç kalıyorsun? Bak gidiyor, bak gelmeyebilir tut şu eli bırakma neden izin veriyorsun. Aşk cesarettir, cesaretin yoksa aşkın yoktur.

Bir sonra ki bölüme şimdiden bir şarkı hediye etmek istiyorum. Deniz Kızı- Taladro umarım gördüğünüz an dinler ve bu satırları anlarsınız bu satırların şarkısını duyarsınız. Ben bu bölümde bir günümüzde bir geçmişimizde oldum. Peki bir kaç soru ile bitiricem. İlk defa geleceğe dayanarak soru soruyorum sizlere :).

Sizce Yasemin öldü mü?

Akın ne yacak sizce?

Aykut neden hiç üzülmedi ve çok az vardı?

Bu bölümde en sevdiniz yer neresiydi?

Bu bölümde en nefret ettiğiniz yer neresiydi?

Sizi Çok Seviyorum

^Tubanur Peker^