1. Bölüm: Suçlu

"Gezegen Işık." İçerden duyduğum ses ile içeri girdim. Gezegen Işık kim ki? Gezegen Işık benim 24 yaşında bir savcı fazlası değil.

"Savcı Gezegen hanım ve avukatı Emir bey." Hayatımda hiç tanımadığım tek kişi bu avukat olabilir.

"Buyurun sayın savcım." Yanımda Emir diye bir adam var karşımda konuşan hakim ama sadece suçlu yok.

"Saat bir gibiydi önemli işlerim çıktığı için eve birde geldim. Işıkları açmadan odama gittim hemen ardından evde biri olduğunu fark ettim. Mutfağa gittim hiç bir şey yoktu. Evi dolaştım yine hiç kimse yoktu hemen sonra yorgunluktan böyle duyduğumu düşünüp yeniden odama gittim odamın kapısını kapattıktan sonra giriş kapısı kapandı. Evi dolaştığımda bir kaç parça eşya çalınmıştı. Eşyalar umrumda değil ama bir dosya çalınmış." Olay tam böyle gerçekleşmişti. Çalınan hiç bir şey umrumda değildi. Sadece o dosya bana şüphe uyandırdı. Dosyayı açmamıştım bile, yani bu dosyayı çalan kişi o dosyanın sahibi olabilirdi. Ve bu çok iyi bir şey oluyor benim sayemde o kişiyi bulabiliriz.

"Gezegen kızım şüphelendiğin biri varsa söyle!"

"Şüphelerim var! Sadece bir dosya çalındı dosyanın bir kopyası odamda var yani o dosyayı çalan kişi o dosyanın sahibi rolünde." Buradaki herkes benim yanılmayacağımı biliyordu ve bilmeye devam edecekler.

"Bu mahkemenin olayı ne?" Evet aslında bu mahkeme değildi sadece gizli toplantı yapmak için mahkeme var demiştik.

"Emir sadece herkesten gizli toplantı yapıyoruz. Ve bunu birine söylersen yanında ki kadının neler yapacağını bilmezsin." Ben bile bilemiyordum bu hiç bilemezdi.

"Emir Aydan, bu konu sadece burada kalacak sadece buradaki insanlar bilecek fazlası değil!" Sesim biraz yüksek çıkmış olabilir ama napalım herkes beni böyle kabul etmek zorunda.

"Gezegen Işık, avukat olarak yalnış kişiyi seçtin." Ukala işte.

"Emir Gezegen sakin olun." Ayağa kalktım ve ortada bir ileri bir geri gidiyordum.

"Gezegen sakin ol."

"Asla sakin olmam baba!" Küçük sırrımızı ortaya çıkarmıştım.

"Gezegen kızım." Bütün ailemiz hukuk mezunu olmuştu.

"Senin Gezegen diye bir kızın yok Alper Işık." Emire olan sinirim adamı bulamamız bunların hepsi yüzünden sinirimi babamdan atıyordum.

"Gezegen!" Babamın uyarıcı ses tonu ile sustum.

"Kızım eve git o eve değil annenin yanına bu gece evinde kalacaksın." Babam ayrı eve çıkmama izin vermiyordu. Bir insan azıcık değişir ama benim babam değişmek ne demek bilmiyor.

"Beni hiç tanımamışsın!" Sinir ile mahkeme salonundan çıktım. Odama girdiğimde hemen küpeyi çıkardım. Bu küpe evi aradığımda bulmuştum benim değildi demek ki eve giren o kişiden düştü.

"Aynur." Dışardan geçerken gördüğüm Aynuru çağırdım.

"Efendim Gezegen hanım."

"Bunu al DNA testi istiyorum ve çıkan kişi hakkında bilgi istiyorum." Çok şey istemedim aslında bunlar çok az.

"Tabi ki de Gezegen hanım." Aynurun odadan çıkışından sonra Emir girdi.

"Savcım." Akıllanmış galiba.

"Evet." İçeri tamamen girdi kapıyı kapattı cama gitti odanın içinin görünmesini engelledi.

"Gezegen bir kanıt lazım bize." Bu dava onu neden ilgilendirdi ki?

"Bu davada işin yok." Aniden kapı çaldı ve içeri polislerden biri girdi.

"Savcım bir kadın ölmüş dün gece saat gece bir veya bir buçukken." Ah ne şans benim evimden hırsızın çıktığı saatler... Ne bir dakka hırsız, benim ev, olamaz.

"Adresi ver."

"Sizin mahallede bir sokak geride. Bu arada ailesi geldi size yönlendiriyorum." Odadan çıktı.

"Olabilir mi?"

"Emin değiliz, bir ihtimal ama emin değiliz. Araştıracağım." O sırada aile içeri girdi. Daha demin gelen polis bana dosyayı verdi.

"Çıkabilirsin." Polis çıktığında konuşmaya başladım. "Avukat Emir Aydan en iyi avukatımızdır bu davada bana en yardım edecek kişi." Dedim ve devam ettim. "Bende Gezegen Işık baş savcı." Herkese kendimi bu şekilde anlatıyorum herkes beni böyle biliyor.

"Bende Buse'nin annesi Binnur bu da kocam Alptekin." Binnur hanıma baktım yıkılmış bir haldeydi.

"Merak etmeyin Buse'yi bulacağız." Öldüğünü büyük ihtimal bilmiyorlardı. "Buse Berat 22 yaşında... Hanım efendi bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama bu dosyada Buse'nin... Öldüğü görünüyor." Binnur hanımın ne kadar acı çektiğini gözlerinde gördüm.

"Busem." Kolay bir şekilde kabullenmişti. Kesin birazdan ölmedi diye ağlar. "Öldü mü?"

"Evet." Dedim ve şu an eminim ki 'ölmedi' diye bağıracak

"Ölmedi!" Bas bas bağırıyordu. Nerden bildiğimi sormayın ben bilirim. Gözümden bir damla yaş aktı.

"Buse'nin cesedi Tuzla Hayal Sokakta bulunmuş." Cesaretimde inanılmaz ilerleme mevcuttu.

"Buse ölmedi ölemez ölemez."

"Hanım ölmüş işte daha ne uzatıyorsun." Adama şüpheli bir şekilde baktım.

"Gezegen bi gelsene şu dava konusunda bir konuşalım." Emir'in cümlesi ile masamdan kalktım.

"Hemen gelicem." Diyip odadan çıktım.

"Düşündüğüm şeyi mi düşünüyorsun?" Emir bile anlamıştı.

"Umursamadı şaşırmadı. Sanki bir şeyle biliyor. Sorguya almak lazım ama tek onu alırsak şüphelenir. O yüzden kadınıda sorguya almak lazım."

"O zaman sen kadını sorgusuna gir ben adamın." Bu beni küçük mü düşürdü.

"Pardon ama sen kimsin o adamın sorgusuna ben giriyorum." Sesimin netliği Emiri şaşırtmadı.

"Gezegen o bir şey biliyorsa sana zarar vere bilir." Sanki kendim çok önemliydim.

"Bir elmas değilim. Onun kadar değerli değilim o yüzden." Sırıttı ve yüzüme baktı.

"Burda ki herkes için değerlisin. Sadece kendin için değerli değilsin!" Bir gün herkes adımla dalga geçmişti annemde şunu demişti. 'Sen teksin aynısı olmayan bir ismin var ve kimseyi takma.' Benim ismimle dalga geçtikleri için üzülmüştüm ama annemin kelimeleri beni mutlu etmişti o gün.

"Emir yalan söyleyemiyorsun ve işimiz var hadi." Diyip odaya girdim.

"İlk önce aileyi sorguya alacağız. Sonra ise mobese kayıtlarına bakacağız." Bunları yapmamız zaten mecburdu ama adamın gözünü korkutmak içinde yaptığımız doğru.

"Mobesede çıkmazsa zaten büyük bir araştırma yapacağız." Emir benden daha iyi olduğuna eminim

"Mobese kayıtları zaten şu an elimde birazdan siz çıkınca izlemeye başlayacağız bunlar gizli bilgi olduğu için sizlerle paylaşmamız yasak." Adamım korkusu gözlerini aştı. Deli gibi korkuyoru.

"Peki mobese kayıtlarında ve araştırmada bir şey çıkmazsa?" Adam korkmuştu hemde deli gibi.

"Siz bize güvenin biz hukuk fakültesini bitirdik her seferinde bir iz vardır." Şimdi gözlerinin önünden korku geçtiğini biliyorum içinden 'Ya öğrenirlerse?' Dediğine de eminim. Ben bu masanın karşısında kaç tane katil gördüm. Kaç tane katil yakalattım kimsenin haberi yok.

"Biliyoruz en iyi savcı zaten sizmişsiniz en iyi avukatta Emir bey."

"Ah bilmeniz ne hoş. Bizim şüphelendiğim ilk kişi ya o suçu işleyen ya da onun arkadaşı olur zaten." Emir adamın üstüne daha fazla giderse adam anlayacak ama bu arkadaş anlamıyor.

"Emir bey ve ben gereğini yapacağımıza yemin ederiz."

"Savcı hanım gelir misiniz?" Adamın beni çağırması ile odadan çıktım. "Bu davadan kimsenin haberi olmayacak ve suçlu bulunmayacak kim ne derse desin yoksa o yakışıklı beyfendi ölür." Beni tehdit etmişti onla Emirle ve benim yapacak hiç bir şeyim yoktu.

"Hayır."

"Ölür yok olur."

"Tamam." Her şey bittiği o noktadaydım veya noktadaydık. Ben ve Emir ona bu durumdan bahsetmem onun ölümü olur. Bahsedecek miydim? Bunu ona yapacak mıydım? Onu ölüme sürükleyecek miydim? Ölmesine izin verecek miydim? "Kabul ediyorum bu davadan kimsenin haberi olmayacak." Korku tüm bedenimi avucunun içine aldı.

"Aferin savcı o adam için işinden vazgeçtin iyi bir şey."

"Her zaman kötüler kazanmaz gün gelir iyiler kazanır."

"İyiler diye bir şey yoktur herkes kötüdür. Mesela siz insan öldürüyorsunuz."

"Biz insan öldürmüyoruz."

"O zaman onu koru." Her şeyin bittiği noktadaydım ama her şeyin bittiği o nokta.

- - - 

Aydınlığa üç bölüm gelecek yakın bir zaman içersinde.