29. Bölüm

......... Final. .....

Telefon sesiyle açtım gözlerimi. Telefonu elime alıp baktığımda arayan abimdi.

- efendim abicim .

- güzelim nasılsın , Bursa'ya geliyormuşsun . Asaf aradı yarın otobüse bindireceğim dedi.

- evet abicim geliyorum kısmetse dedim. Ama zar zor konuşuyordum. Abim anlamasın diye içimden dualar ederken .

- gamze sesin kötü geliyor iyimisin dedi . Değilim abi diye bağırmak istedim . Hıçkırmak , ağlamak ama bunu ona yapamazdım . Bu saatten sonra hicbirseyin değişmeyecek olması bir tarafa , hayat devam ediyordu kimseyi kendi içimdeki kavga yüzünden mahfedemezdim.

- iyiyim abicim . Uyuyordum telefon sesine kalktım ondan öyle geliyordur.

- öyle olsun yarın otobüse binince ara ben gelirim otogara çocuklarda seni bekliyor fıstığım hadi görevdeyim ben görüşürüz .

- görüşürüz abim iyi görevler diyerek telefonu kapattım. Yatak başlığına başımı yaslayip etrafima baktım. Evim , evimdi dimi burası , benim evim. Sonra yatağın yanında duran beşiğe daldı gözlerim. Kendimi toparlayıp beşiğe eğildim , bana kocaman gözleriyle bakan ellerini ağzına götürüp , gülücük saçan minik Alime baktım. Benim güzel meleğim , çocuğum daha bir yaşına girmemişti. Önümüzdeki ay dogumgünü vardı. kucağıma alıp emzirmeye başladım. Sonrada yine düşünmeye başladım . gördüğüm rüya beni fazlasıyla sarsmıştı. Bir haftadır aynı rüyayı görüyordum. Bu rüyayı görmek istemiyordum. kendimi asafa karşı suçlu hissediyordum. Gördüğüm rüyanın sebebini de biliyordum. Niye görmüştüm onu , sonra niye yine telefonum çalmıştı, Zeynep aramıştı.halbuki zeyneple eski arkadaşlığım yoktu. Memlekete gidince karsilasirsam ancak konuşuyordum.

Herşey , herşey bir hafta önce sosyal medyada memleketteki takip ettiğim düğün fotoğrafçısının anasayfama düşen resmini görmemle olmuştu. Ertesi gün ise Zeynebin beni araması ile geçmişimi sorgular olmuştum.

Hayatım zaten hiç güzel gitmiyordu. Memleketimden kilometrelerce uzakta , kimseyi tanımadığım bir şehirde . Hayatta kalmaya çalışıyordum. Evlenmiştim ... Nişan , evlilik derken kavgasız geçmeyen günler arasında tek şükür sebebim oğlumken . Şimdi bu gördüğüm fotografla hayatımı yeniden sorguluyordum. Bir haftadır gördüğüm rüyalar yüzünden hatamı yaptım evlenmekle diye düşünmeden edemiyordum. Evlenmesem ne olurdu diye. Halbuki rüyam ne kadar güzeldi .

Yusufla seneler sonra karşılaşıyor ve aslında yaşadıklarımızın bir yanlış anlasılmadan ibaret olduğunu anlıyorduk. Yusuf peşimi bırakmayıp , sonunda beni ikna ediyor ve Yusuf'un bir gün vurulması ile ben onu affediyorum. Sonrası çorap söküğü gibi geliyor. Beraber yaşıyoruz , Yusufla Samsun'a gittiğimizde Yusuf'un bana yaptığı süpriz ile evlilik yapıyoruz . Döndükten sonra ben ikizlere hamile kalıyorum ve bir sürü olay gerçek olamayacak kadar güzeldi.

Geçmişe gittim hemen yine , nerede kopmuştuk biz. Nerede duymamaya başlamıştık birbirimizi. Hayat ne zaman ayırmıştı yollarımızı. Vedasız bir ayrılığı haketmişmiydik . Ve ben neyin inadıyla , kime neyi kanıtmak istercesine ayrıldıktan kısa bir süre sonra başkasıyla sevgili olmuştum.

Yusuf' Bursa'ya geldikten sonra yanıma gelmemesi , ben en son dayanamayıp baskına gider gibi gitmem .ve gerçekten basmam . İdrisin alakası olsada yusufunda telefonda başkasıyla mesajlarını yakalamıstım. O an bitmişti bende ama içimde bitmiyordu. Ben hep bu günü beklemiştim.sonunda bitmişti hasret . Ayrılık yoktu , hasret yoktu. Normal sevgililer gibi olacaktık.

Ama ne oldu dünya başıma yıkıldı. Yusuf o gün yapmam dediği şeyleri yapmış işe geç kalacağım diye söylenirken beni metroda yarıda bırakıp yola devam edecekken , yakalanmanın korkusuyla benimle otogara kadar gelmiş . Birçok söz vermişti. Telefonu değiştireceğim demeler , özür üstüne özür dilemeler ... İdriside zeynebe söyleme diye söylemişti yol boyunca mesaj atmıştı. Hala özür diliyordu. Ama bende bitmişti. O an öyle hissetmiştim.

Direk ballıkkesire gittim o gece . Ertesi gün zeynebi arayıp yanıma çağırdım. Geldi idrisi kızlarla gördüğümü falan söyledim ama öncesinde söylememesi gerektiğini söyledim. Zeynep banane ayakları yaparken birden ağlamaya baslamalar , sinir krizi gecirmeler ... Ne olduğunu anlamadım . zeynebin gerçek arkadaş olmadığı o zaman çıkmıştı aslında gün yüzüne ...

İdrise gidip aslında kendide geldiği yemeği benim tek başıma gitmişim gibi gösterip beni kötülemişti. Yusuf ise onlara inanmıştı sormamıştı bile bana , bende açıklamak istememiştim zaten.

Sessiz sedasız , vedasız ayrılığın ardından , ondan iyisini bulacagım , daha yakışıklısını , daha iyisini diye inat etmiştim. Kime göre neye göre yakisikliydi , iyiydi dimi.

Üniversiteden bir. Arkadaşımın bana erkek arkadaşının bir arkadasiyla tanıştırayım seni diye gösterdiği resmi görünce tamam dedim direk. Evet yakışıklıydı o an bir sinirle , bir gazla evet dedim. Manisa'da bir fabrikada mühendisti . İşide iyi dedim.

Günler geçti Yusuf'un bana aldığı hattı attım oda kapattırdı sanırım . Hiç bilmiyorum . Yeni hat aldım , asafla konuşmaya başladık asaflada aramızda mesafe vardı . Ben dönem sonunda balikkesirdeki üniversiteye geçiş yaptım . Asaf ara ara yanıma geldi , okul bittiği gibi Nisan , düğün yaptık. Manisa'da bir okulla anlaşıp orada çalışmaya başladım. Ama çevremden hayatımdan uzaktaydim. Hayalim Bursa'da yasamakken şuan manisadaydim. Asafla evliydik alışmıştık , seviyormuyuk evet , sorgulamiyordum da ...

Takiii Yusuf'un balikkesirden biriyle hatta ortak arkadaşlarım olan biriyle düğün resimlerini görene kadar . Zeynebin beni arayıp Yusuf buradan Hatice teyzelerin akrabasiyla evlenmis hatta senin evlendigin salondaydi düğünü diyene kadar içim acıdı.

Neyin acısıydı bu ... Bende evlenmiştim . Ama ben ondan uzaklara giderken o nasıl cesaret edip gelip burnumun dibinde biriyle evleniyordu. Ya balikkesirde olsam. Benim için Bursa'ya gelip , bizim için planladigimiz hayatı başka biriyle yaşıyor oluşu acıtmıştı canımı....

10 sene sonra ....

Yazardan ...

Yusuf evlenmisti hemde gamzenin memleketinden bir kızla . Bursa'ya açıköğretim sınavları için gelen büşra ile sınav gorevindeyken tanışmıştı. 3 yıl sevgili olup evlenmişti. Bir kizlari olmuş gamzeyle hayalini kurduğu ismini belirlediği kız çocuğunu büşra vermişti kucağına ... Efsa zamanında gamzeye kızımız olursa ismi efsa olsun diyen yusuf yıllar sonra kızına yine o ismi koymuştu.

Gamze Manisa'da kendine bir hayat kurmuştu . yillar geçmiş çocuklarını büyütmüş bir tanede kız çocuğu olmuştu. Anne ve babası vefat etmiş bir tek abisi kalmıştı. Oda Bursa'ya tayin isteyip gitmisti. Gamze ise Hayat kargaşasında koşturup hayatını devam ettirmiş . Ama asafla her kavgasında , abisini her özlediginde Manisa'da yaşamak istemedigi her zaman aklına Yusuf gelmiş ona kızmış içinden , nedenini bilmezce. Ara ara sosyal medyada gördüğü aile fotoları , Yusuf'un kızının ismini efsa koyması onların Bursa'da yaşayıp kendinin kilometrelerce uzaklarda olmasına kızmış...

Bir sevda belki yanlış anlaşılmalar , araya giren kıskanç insanlar , sevdiğine götürmeyen gurur , olmasının imkansız oldugunu düşündüğün herşey yüzünden bitmişti .Başka başka sehirlerde başka başka hayatlarda devam etmişti . Ara ara yüreklerde bir sızı olarak....

Yusufla gamze masalı burada bitmiş bulunmakta . Okuduğunuz bu hikayede benimle birlikte yol aldığınız için teşekkürler . Finala özel yorumlarinizi benden esirgemezseniz sevinirim sevgiyle kalın....