Turna: Sen mi bıraktın masama kahveyi ?

Bilinmeyen: Çok uykulu görünüyordun.

Bilinmeyen: Uykun açılır belki diye aldım.

Bilinmeyen: Hiç uyumadın mı dün gece ?

Turna: Uyumadım

Bilinmeyen: Neden ?

Turna: Seni düşünmekten.

(Görüldü)

Turna cevap gelmemesi üzerine keyifle gülümseyip önünde ki sıcak kahveye uzandı.

Dün gece bir karar vermişti ve bilinmeyen kişiye beklediğinden farklı davranıp bu oyunu bozacaktı.

Anonimden yazan kişiye inanmıyordu. Onun sevgisine de , sözlerine de...

Kendisine gizliden mesajlar atan birisine nasıl inanabilirdi ki zaten ?

Kahvesinden bir yudum daha aldığında sınıf kapısından giren kişilere çevirdi başını. Ali ve Sevil elinde kahve bardakları ile sohbet ederek sıralarına geçip oturdular.

Bir kaç haftadır Turnayla uğraşmayı bırak , ondan yana bile bakmıyorlardı.

Ali başını bir anda kendisine çevirdiğinde Turna'nın biraz önce içtiği kahve boğazında kalmıştı neredeyse.

Kahvenin yaktığı boğazı ile yüzünü buruştururken Ali de alayla dudağını yukarı kıvırıp tekrar Sevil'e döndü.

Turna'nın sınıfta pek arkadaşı yoktu. Sınıfın yarısı zaten kendine düşmandı. Geriye kalan 6 kişi de kendi havasında takılan insanlardı.

Kendini o kadar yalnız hissediyordu ki bazen bütün gününü gözlemci olarak geçiriyor ve köşesine çekiliyordu.

Bazı günler okul sınırları içinde hiç konuşmadan eve döndüğü oluyordu.

Bir insana verilebilecek en büyük ceza verilmişti genç kıza : yalnızlık !

Peki bu neyin bedeliydi ?

Yorum ve beğenilerinizi bekliyorum güzel okurlarım. Ayrıca profilime girip beni takip edebilirsiniz. İyi okumalar. 🛡🏹