Turna: Dün akşamdan beri söylediğin şeyi düşünüyorum fakat 2 yıl önce ne olduğunu hatırlamıyorum.

Turna: Sabrım tükeniyor artık. Bu gizemli mesajlar beni her geçen gün biraz daha geriyor. Biraz daha kötü hissettiriyor.

Turna: Eğer bugün kim olduğunu söylemezsen bir daha hiç bir mesajını yanıtlamayacağım.

Bilinmeyen: Yapma Turna. Zorlama beni. Hayatım zaten o kadar zor ki seninle tek bağlantımı koparıp atma. Kim olduğumu söyleyemem sana.

Bilinmeyen: İnan geçerli sebeplerim var.

Turna: Sebeplerini bilmiyorum ve bu da beni ilgilendirmiyor.

Bilinmeyen: Bu kadar gaddar olma bana karşı ,yalvarırım.

Okuduğu mesajla ile bir an klavyede hareket eden parmakları durdu genç kızın. Neden içinden bir his onu dinlemesi ,anlaması gerektiğini söylüyordu?

Bir kaç kelime ile aldığı kararları nasıl bana sorgulatmayı başarıyordu ?

İçinde ki merak duygusu ,bu yazışmaların bir oyundan ibaret olsa bile sonuna kadar devam etmesini isterken ,gerçekçilik duygusu engel oluyordu.

Telefonun ekranını karartıp masanın üzerine bıraktığın da oturduğu yerden kalkıp odanın en sevdiği köşesine çekildi.

Raflarda ki kitaplarda gezindi gözlerini. Çoğunu okumuştu hatta bazılarını iki defa bitirmişti. İçlerinden en sevdiğim kitabını eline alıp kapağında ki yazıda gezindi parmakları. Portakal Çiçeği...

Kitabın kapağını bilmem kaçıncı kez tekrar araladığın da gözleri satır aralarında gezindi bir kez daha.

Bütün ezberin bir anda bozuluverir. Tek cümle ile hayatın akış yönü değişir. Belki daha önce hiç hissetmediğin duygular yerleşir içine. Kaldığın yerden devam etmen zorlaşır. Kendi kendinle mücadele etmeye başlarsın.

Genç kız elinde kitabın kapağını kapatıp tekrar rafa bırakırken hissettiği karmaşa da bir an boğulduğunu hissetti.

Tam raflardan ayrılıp masaya yönelecekken gözüne ilişen başka bir kitap ile duraksadı. Elini uzatıp kitabı kavrağında kaşları çatıldı istemsize. Bu kitabı ne zaman ve nereden aldığı ile ilgili bir fikri yoktu.

Kitap biraz eskimiş ve kullanılmış gibiydi. Raflıkta duran yüzlerce kitabın arasında kaybolmuş ve bir anda 'BEN BURADAYIM!' der gibi öne atılmıştı.

Genç kız kitabın ismini mırıldanarak okudu. Sadako ve Kağıttan bin Turna kuşu...

Yutkunarak kitabın kapağını araladı Turna. Kitabın ilk sayfasında el yazısı ile şu cümleler yazıyordu.

"Sadako'nun yaşamak için tek umudu kağıttan bin Turna kuşu yapmaktı. Benim ise tek dileğim bana bakarken gözlerinin içinin güldüğünü görmekti."

16 Mayıs 2019.

Tam 2 yıl önce yazılmış bu cümleler sonunda sahibini bulmuştu.

Yorum ve beğenilerinizi bekliyorum güzel okurlarım. Ayrıca profilime girip beni takip edebilirsiniz. İyi okumalar. 🛡🏹