Turna sınıfa girdiğinde gözleri direkt sınıfın köşesinde oturan yediliyi buldu. Sabahın erken saati olmasına rağmen onlar erkenden gelir sınıfta yerini alırdı.

Turna'nın ise hesap sorması gereken birisi vardı. Sabahın köründe evden çıkmış ve bu yediliyle konuşmak için öfkeyle yarım saatlik yolu arşınlayarak 15 dakikada gelmişti.

Burnunun ucu yanıyordu genç kızın. Evet baştan beri inanmamıştı anonimden yazan kişiye. Bunun bir oyun olduğunu söyleyip durmuştu.

Buna rağmen canı nasıl böyle yanmıştı ?

Bütün gece hem kendisine ,hem de o yediliye öfkelenip öfkelenip saatlerce ağlamıştı.

Tek omzuna taktığı çantayı çıkarıp masasına attı. Çıkan ses ile yedi kişinin de gözleri kendisini buldu.

Turna tam dört adımda en arkada oturan yedilinin karşısına geçti. Gözleri ağlamaktan kızarmasına rağmen her hangi bir makyaj ürünüyle kapatmamıştı.

"Hanginizdi ?"

Kızın kızgın ve kırgın sesi yedi kişinin de kulağına ulaştı. Fakat kimse cevap vermemişti. Turna tekrarladı.

"Hanginiz yazdınız bana ?"

Yedi kişinin de tek tek gözlerine baktı Turna. Ardından Gözde'nin sesi ilişti kulaklarına.

"Ne fark eder ? Bir gün o yazdı ,diğer gün başkası. Sonuç olarak iyi eğlendirdin bizi Turnacık "

"Nasıl bu kadar kötü olabiliyorsunuz ?! Ben size ne yaptım ?"

Turna bu sefer de karşısında ki kişilerin duygu değişimlerini izledi. Alaycı tavırları gitmiş yeniden suçlayıcı bakışlar yer edinmişti yüzlerinde.

Bu sefer konuşan Cem'di. Sesinde alaydan çok öfke vardı.

"Balığın bile bir hafızası var Turna. Fakat sen daha geçmişi bile hatırlayamıyorsun. "

"Belki de hatırlıyorsun ,fakat dile getirmek işine gelmiyordur." dedi Sevil.

Artık genç kız çıldırma derecesine gelmişti. İki yıl öncesinin de neler olmuştu ? Ne olmuştu da bütün bunları yaşıyordu genç kız ?

Turna gözlerinin dolduğunun bile farkında değildi. Ta ki bir damla yaş göz pınarından kopup yanağına düşene dek.

"Bendim." dedi içlerinden birisi.

Turna hızla gözlerini onun gözlerine çevirdi.

"Sana tüm o mesajları atan bendim Turna."