Genç kız sınıfın kapısından girdiğinde kısa bir an bakışları duvar dibinde oturan gruba kaydı. Toplam yedi kişilik grubun kendi aralarında konuşup gülüştüğünü görmesi ile bakışlarınız hızla çekip pencere kenarında ki sırasına doğru ilerledi.

Okuduğu okul özel olduğu için sıralar tek kişilikti ve kimseyle muhatap olmak zorunda kalmıyordu. Tabi kendisine bulaşmadıkları sürece.

Turna güçlü görünen yalnız bir kızdı. Ama içinde ki korkak insan onu her gün biraz daha dibe çekiyordu.

Omuzlarında kestirdiği kahve rengi saçları gözlerinin önüne düşerken umursamadan çantasında ki kitapları çıkartıp masanın üzerine koydu.

Bir kaç saniye öylece bekledi. Her gün olduğu gibi gelip kendisine laf atan guruba döndü bakışları. Bugün herhangi biri kendisine ne laf atıyor ne de rahatsız edici bakışlar atıyordu.

Hatta sanki hiç görmemişler gibi kendi aralarında konuşup eğleniyorlardı.

Turna önüne döndüğünde kaşlarını çatmadan edemedi. Nasıl oldu da bir anda bu zorbalar kendisini görmezden gelmeye başlamıştı ?

Telefonda ki kişi ister istemez aklına geldiğinde arkaya bir kez daha dönüp bakmak istedi. Fakat bakmadı.

Sınıfa öğretmenin girmesi ile sesler kesilmiş ve herkes yerine geçip oturmuştu. Sınıf mevcudu zaten 15 kişi iken yarısının kendinden nefret etmesi okulu çekilmez bir hale getiriyordu.

Ve kendisinden neden nefret edildiğini bile bilmiyordu.

Cebinde ki telefonun titremesi ile eli hızla telefona gitti.

05...: Sabah;

05...: bir yeni dünya gibi geliyorsun;

05...:Öylesine süslü, öylesine sadesin ki..

05...:Sen o kadar güzelsin ki sabah,

05...:O kadar güzelsin ki.

05...: Şiirler biriktirdim sana.

05...: Olurda bir gün okursun diye.

Turna: Sana da günaydın.

05...: İşte şimdi benim için gün aydı.

Genç kız kafasını kaldırıp sağ tarafında ki sıralarda gezdirdi bakışlarını. Bütün sınıf pür dikkat hocayı dinliyordu.

Onu bulmak istiyordu. Belki de arkadaşlarıyla birlikte kendini işletiyordu.- ki bu çok büyük bir ihtimal-

Onu bulsa ne olacaktı peki ? Gidip o grupta ki hiç kimseye de mesaj atanı soramazdı ki.

Tek yapabileceği içinde bulunduğu oyuna düşmemekti.

Ama hayat bazen bambaşka oyunlar oynardı.

Ve insan kaybettiğinde anlardı.

Yorum ve beğenilerinizi bekliyorum güzel okurlarım. İyi okumalar. 🛡🏹