Bıraksalar herkese kafa tutardım.

Tüm dünyayla savaşmaya yeten gücüm

Bir tebessümüne yetemedi

Yenildim...

Sevmek böyle bir şeymiydi.)

Aradan üç hafta geçti. Bu üç haftada diğerleri ile artık irtibatı tamamen kesmiştim.

Aradıklarında açmamış kapıya geldiklerinde kapıya çıkmamıştım. Bu süre zarfında günde iki defa Songül gelip kremlerim ve pansumanlarıma yardımcı olmuştu. İki defada Nergis abla Çınar 'ı alıp misafirliğe gelmişti. Her ne kadar sorgulasalarda benden cevap alamamışlardı. Zaten diğerleride bir süre sonra iyi olduğuma kanaat getirmiş daha fazla zorlamamışlardı. Bir süre önce Songül tayinini merkezdeki hastaneye aldırmış orda kendine küçük bir ev tutmuştu. Ona iyiden iyiye alışıyordum.

İki gün önce bana geldiğinde bizimkilerin göreve çıktığını haber vermişti. Ben raporlu olmasaydım bende gidebilirdim. Ama uzun bir süre bana görev yolu görünmüyordu. Çünkü rapor bitse dahi bir süre daha masa başı devam edecektim .

Yüzbaşı gitmeden önce kapıya gelmişti lakin ben yine kapıyı açmamıştım.

Şimdi akşamdı ve ben her ne kadar yemek yapıp masaya koysamda aklım bizimkilerdeydi. Umarım iyidirler.

Ben olmadığım için görevlerde benim yerime birini vermişlerdi. Kim olduğunu merak etmiyorum desem yalan olurdu.

Zilin çalması ile saatlerdir bakıştığım yemeği masada bırakıp kapıya gittim .

Açtığımda kapıda yüzbaşı ile karşılaştım. Üstünde hala çıkarmadığı kamuflajı vardı . Yorgun görünüyordu. Gelir gelmez buraya mı gelmişti. Kafamda kurduğum için yine kendime kızdım. Evet Eflal adam görevden gelir gelmez sana koşmuş. Hey Allah'm ya.

Bakışlarımı ona çevirdim. Mavi gözlerinde çok başka duygular vardı . Gitmeden öncesinide sayarsak yüz yüze görüşmediğimiz epey zaman geçmişti.

"Şey ben iyimisin diye merak ettim"

Elini ensesine atıp ovdu. Bakışlarım kollarına kaydı. Kendime gelmek için boğazımı temizledim.

"Evet, yani iyiyim"

Aslında buraya gelişinin başka bir sebebi var değil mi yüzbaşı. Sadece merak ettiğin için değil beni meraklandırmamak için de geldin.

Başını usulca salladı arkasına dönüp evine gitmek üzereydi ki onu dududran benim sesim oldu.

"Sen , yani siz iyi misiniz ,hepiniz"

Gözleri mi parladı onun. Kendimden utandım . Hem adamları affedemiyorum . Hem merak etmeden duramıyorum.

"İyiyim, yani hepimiz iyiyiz"

"Sevindim"

Daha fazla kapıda durmadım

"İyi akşamlar"

Diyip kapıyı usulca kapattım. Allah'm nolur bana yardım et.

******

Bu sabah kendimi çok daha yorgun hissediyorum. Banyoya gidip bandajlarımı değiştirdim. Sanırım hasta oluyordum.

Evde ekmek yoktu. Markete gitmek için evden çıktım. Yürümek bu kadar zor olmamalıydı. Ekmeği nasıl aldım eve nasıl geldim bilmiyorum. Beş dakikalık yolu yarım saatte gelmişim gibi uzun sürdü. Yada bana öyle geldi.

Kapıda anahtarla kapıyı açmaya çalıştım ama anahtarı bir türlü yuvasına denk getiremedim. Birden anahtar elimden kaydı. Onu yerden almak için eğildim kalkarken başım daha çok dönmeye başladı. Daha öncede çok hasta oldum hiç böyle olmazdı. Yer ayaklarımın altından kaydı. Kendimi sert zeminle buluşmaya hazırlamıştım ki iki kol tarafından tutuldum. Baygın bakışlarım beni tutan kişinin yüzünde dolaştı.

"Lâl "

Endişeli mavi gözleri yüzümü taradı.

"Ne oldu ,iyi misin?"

Cevap vermedim . Gözlerim karanlığa kapandı.

****titrediğimi anımsıyorum. Elektriğe çarpılmış gibi titrediğimi. Çok üşüyorum.

Başımda boğuk sesler. Kimdi bunlar konuşmak yerine bana bir battaniye verselerdi ya. Anlımda sıcak bir el hissettim. Kulağıma telkin edici sözler söylüyordu.

Saçlarımı okşadığını anımsıyorum anlımda dudaklarını sonrasında.....

Elimden titremekten başka bir şey gelmedi.

Kolumda ince bir sızı hissettim. Damarlarımda akmaya başlayan bir şey vardı sanırım serum takmışlardı. İyide ben neredeyim, kim bu insanlar. Sesler duyuyorum.

"Yarasındaki enfeksiyondan dolayı hastalığı daha ağır atlatıyor. Merak etmeyin serumu bitince biraz rahatlar. Gece tekrar ateşi çıkabilir ilaçlarını verirsiniz. Kısa sürede toparlar."

"Teşekkür ederim doktor"

Yine onun sesi her güçsüz düştüğümde neden o vardı ki neden her ayağım takıldığında tutmaya çalışıyordu. Oysaki benden ilk fırsatta kurtulacağını söyleyen o değil miydi. Sesler tekrar boğuklaştı. Bilincim tekrar kapandı.

Gözlerimi açamıyorum. Sanki göz kapaklarımın üzerinde tonlarca ağırlık var. Üşüdüğümü hissettim üzerimdeki ince battaniyeye biraz daha sarıldım lakin biri üzerimden çekip aldı. Havalandığımı hissettim sonrasında soğuk bir zemine konulduğumu ağzımdan inleme tarzı birşeyler çıktı. Başımı soğuk duvara dayadım kollarımı bedenime doladım bir umut ısırırım diye.

Tekrar havalandım. Soğuk hava hala bedenime hakimdi. Bedenim tekrar havalandı. Bir kaç saniye sonra ayaklarımın üzerine bırakıldım o kadar güçsüz hissediyordum ki duvara dayandım. Bir anda üstüme soğuk suyun gelmesi ile ağzımdan boğuk bir çığlık kaçtı. Kendimi suyun altından atmak istedim ama biri engel oldu.

"So soğuk, üşü üşüyorum "

Titremekten dişlerim birbirine çarpıyordu konuşamıyordum bile

"Tamam , az kaldı dayan tamam mı"

"Bı bırak ,ye yeter lütfen"

"Ateşini düşünmemiz lazım biraz daha dayan"

Dayanmak çok zordu. Yanımdaki kişiye yaslandım bu defa, o da beni geri çevirmedi şimdi ikimizde ıslanıyorduk. Başımın üstünde çenesini hissettim. Göğsüne daha fazla sokuldum. Var olan gücümle üzerindeki gömleğe tutundu parmaklarım. Bir süre sonra artık yeterli olduğuna kanaat getirmiş olacak ki bedenim tekrar havalandı. Kuru bir yere konuldum. Etrafta yine Sesler duydum.

"Ateşi çıkınca duşa soktum ama üzeri ıslak sen değiştirsen"

"Olur abi keşke haber verseydin bana"

"Doktor baktı ilaçlarını almaya gidicem sen ben gelene kadar yanında dursan yeter.

"Sen merak etme abi ben hallederim ne gerekiyorsa, sende üstünü değiştir istersen"

Sonrası yine karanlıktı.

İnlediğimi anımsıyorum üşüdüğümü yine anlımda bir el saçlarımı okşuyor gitmemesi için yalvardım. O da bırakmadı yanımda bir hareketlilik hissettim . Sıcak bir bedene doğru çekildim. Yüzümü koynuna yasladım aldığım güzel koku baş döndürücüydü. Sıcak kollar tüm bedenimi sardı. Saçlarımdan öpüşünü hatırlıyorum.

"Gitme"

Diye inledim

" beni bırakma "

"Bırakmam, yeterki sen iste , bir an olsun yanından ayrılmam"

Bu an gerçekten yaşandımı yoksa aklım bana oyun mu oynadı emin değilim. Ama hayatımda uyuduğum en huzurlu uykuya gözlerimi kapadığıma eminim......