Bir ateş yanarken o ateşe kendi ayaklarınızla yürüdüğünüzde kimi suçlayabilirsiniz ateşi mi onu yakanı mı kendinizi mi yoksa o ateşin sizi yakacak güce sahip oluşunu mu

Kimi suçlayacağımı bilmiyordum Tek bildiğim yandığım bu ateşe kendi ayaklarımla yürüdüğümdü şimdi cayır cayır yanıyordum ama beni öldüren şey ateş olmayacaktı

Beni öldüren yandığım bu ateşin karanlığıydı Siyahtı o siyah bir ateşti yanıyordu yakıyordu ama aydınlatmıyordu zifiri karanlıkta yanıyordum

Herşey için çok geçti bu adam benim sonumdu ve ben beni yakan bu ateşe çoktan teslim olmuştum

İnsan hayatının bölümleri olduğuna inanırdım her bölümün bitişi diğer bölümün başlangıcıydı küçük yada büyük önemli yada önemsiz fark etmeksizin bazı olaylar şartlar durumlar değiştirirdi bölümleri doğardınız bir bölüm başlardı emeklemeye başladığınızda başka bir bölüm yürümeye başladığınızda ise bir başka bölüm dönem dönem değişirdi her şey mekânlar olaylar etrafınızdaki insanlar rutinleriniz hayata olaylara bakış açınız

Geriye dönüp baktığınızda görebileceğiniz bir şeydi bu bakmak yetmiyordu görmek gerekiyordu geriye dönüp baktığımda pek çok şeyin ben fark etmeden değiştiğini görebiliyordum

Bazı dönemler vardı ki o günlere dönmek için sahip olduğum her şeyi hiç edebilirdim geriye dönüp baktığımda onların yaşayıp bitirdiğim bölümler olduğunu olduğunu görmek çok canımı yakıyordu ama dediğim gibi hayat bölümlerden oluşuyordu

İşte yine o dönüm noktalarından birindeydim bundan bihaberdim ama her şey değişmek üzereydi açıkçası hayatımın

en zorlu bölümüyle boğuşuyordum ve değişeceğini hiç zannetmiyordum bir kış günü başlamıştı buda böyle olacaktı

fakat bu kez değişen tek şey hayatım olmayacaktı bende değişecektim herşeyimle değişecektim.....

2 şubat

Ne arayıp duruyorsun beni ya dedim telefonu açar açmaz cüzdanıma koymak yerine çantamın derinliklerine attığım EGO kartımı arıyordum telaşla otobüs gelmek üzereydi

hava çok soğuktu şubat ayındaydık ve lapa lapa kar yağıyordu kar taneleri kahverengi saçlarıma tutunuyor ardından yavaş yavaş eriyordu kardan da kıştan da nefret ediyordum elimde olsa başımı dışarı çıkarmadan kışın bitmesini bekler tabiri caizse kış uykusuna yatardım