Fakat dünya, insan olmayan

İnsanlarla dolu"

SABAHATTİN ALİ

İlahi bakış açısı...

Neden Çocuklar'ın hayatı mahvoluyor?

2 yaşında...daha 2 yaşında ki, bir bebek

Cinsel İstismar'a uğramıştı...

Peki ya narin..

O, okul üniforması giyecekti, kefen değil

Bazen insanlar anne'de olamıyor

Çocuğun ölmesine göz yumuyor

neden insanlar gün gittikçe çirkinleşiyor? "Keşke dünya'yı yetişkinler değil de, Çocuklar yönetseydi" denebiliyor bazen,

Çocuklar bir armağandır insanlara

Çocuklar olmasa yetişkinler o kadar da eğlenceli değil.

Keşke dünya çocukların ağlama sesleriyle

değil de, kahkaha sesleriyle dolsaydı.

Ben onlara dokunmaya kıyamazdım.

Siz -Bunu yapan kişi- Onlara kıyıyorsunuz.

Siz çocuk olmadınız mı hiç?

Çocuklar ve Bebekler mücevherdir

Ağlatılmaz. Kıyılmaz onlara

Sapık bir çağda olduğumuz için bu çağdan nefret ediyorum

Keşke..Keşke Çocuklar eski zamanda doğsalardı

En azından o zaman çocukluklarını yaşarlardı.

Çocuklar, "Kötü bir şey yaşadım konuşalım mı?"

Demesinler "Oyun oynayalım mı" desinler artık lütfen Onların umutlarının ve canlarının katili olmayın, Onlar bizlere armağan

Onlara neşe kaynağı

Onlar kahkaha sebebi

Onlar en masum

Onlar en güzel

Onlar ruh doktoru

En güzel ve, en saf yer onların kalpleridir.

temiz bir kalbi neden kirletiyorsunuz?

Asla ama asla unutmayın, sizde çocuktunuz.

Burcan'ın anlatımıyla...

Mona öleli 1 buçuk gün olmuştu..

Kimseyle konuşmuyordum. Sadece çalışma odamdaydım..kalbi olmayan bir adam nasıl konuşabilir ki?

Benim kalbim benden alındı

İlk defa aşık oldum

İlk defa bir kadına güldüm

Ama o kadın benden gitti

Çalışma Odamın kapısı çalındı

"Gir" diyerek izin verdim

İçeri Ahmet girdi "Abi mona hanımın cenazesi bir saat sonraymış, gidecek misin?"

"Hayır" diyerek cevapladım.

Şaşkınlıkla dudaklarını araladı Ahmet

"Emin misin abi?" Diye soru yöneltti burcan'a

"Eminim Ahmet, çıkabilirsin"

Ahmet odadan çıktığında tuttuğu göz yaşları yanaklarından süzüldü burcan'ın

Gitmeyecekti cenazeye, çünkü gitse gözyaşlarına hakim olamayacaktı

Herkes gittikten sonra, gece gidecekti onu bırakan kalbinin yanına

Gece...02:00

Adamlarıma bilr haber vermeden mona'nın yanına geldim..mezarının etrafı çiçeklerle doluydu ama tek birşey dikkatimi çekti

Mezarın üzerinde duran Savcı cübbesi...

Gözlerimin dolmasına neden oldu

Bakışlarımı tekrar mezara çevirdim

𝘔𝘖𝘕𝘈 𝘡𝘌𝘠𝘕𝘌𝘗 𝘈𝘒𝘛𝘈𝘚̧

𝘋.𝘛 30.05.2004

𝘖.𝘛 12.09.2024

Yanına çöktüm ve toprağına dokundum

"Neden be güzelim, Neden gittin benden

Yaşasaydın da beni sevmeseydin keşke

Bu hayatta tek bir kadın sevdim, 𝑂 𝑑𝑎 sensin

Ben geceye hapsoldum mona,

Beni gökkuşağına çekecek olan sendin...

Geceden vazgeçip gökkuşağı olacak olan ise bendim..bana ilk gülümsediğin an aklıma geldikçe

Deliriyorum mona, Ölüyorum sensizlikten Güzelim

Sen savcı cübbesi giyecektin, kefen değil mona"

Gökyüzüne baktım, yağmur yağıyordu

"Belki de bu yağan yağmur senin ve benim gözyaşlarımızdır mona, üşüyor musun orada Güzelim? Üşüme olur mu, üşüme"

Diyip toprağına sarıldım

Ayak sesleri duydum ve başımı o yöne çevirdim

Gelen kişi mona'nın annesiydi

Yanıma çöktü ve mezarı incelemeye başladı

"Neden geldin?" Diye sordum

Bakışlarını topraktan ayırmadan cevapladı

"Kızıma geldim, o yağmur yağıp gökgürlediğinde

Korkardı küçükken, yanıma gelip benimle uyumak isterdi ben istemezdim,

Şimdi Onunla uyumaya geldim"

"Ya o seninle uyumak istemezse"

"Uyumam bende o zaman sabaha kadar mezarının başında ondan özür dilerim"

Gözlerimin dolmasına neden oldu

Anneliğini mona öldükten sonra yapıyordu

"Neden yıllar sonra geldin? Mona hayattayken gelebilirdin"

"Korktum çünkü, beni istemez diye korktum

Adamlarım mona'yı sıkı takip ediyordu, hastanede olduğunu bana söylediklerinde geldim, ama çok geçti."

"İsterdi hem de o kadar isterdi ki tahmin bile edemezsin, Sen onu sevmedin diye bunu hep dile getirdi Senin onu sevdiğini dile getirmesini çok isterdim"

Anne olmak bazen son anda aklına gelebiliyor insanın

Keşke o şuan bunları duysa

"İzin verir misin" diye sordu bana

"Ne için"

"Kızımdan özür dilemem için, yalnız kalayım mona ile olur mu?"

"Tamam" dedim hiç tereddüt etmeden

Mona'nın toprağını öptüm

"İyi uykular Güzelim"

Diye fısıldadım yavaş adımlarla mezarlıktan çıktım

Gökyüzü ile birlikte ağladım

Mona için...

Yazar'ın anlatımıyla..

Başbaşa kalmışlardı mona ve annesi

"Anneciğim, ben nasıl söze başlayacağımı bilmiyorum ama özür dilerim mona, özür dilerim kızım sana annelik yapamadığım için çok özür dilerim..küçüktüm mona sen doğduğunda ben 16 yaşımdaydım daha reşit bile olmamıştım,

Ben daha çocukken bir çocuğa bakamazdım ki

Ben çocuk nasıl bakılır bilmiyordum

Baban beni terk etmişti, bu yüzden senden nefret etmiştim sen doğdun diye beni terk ettiğini düşünüp sana nefret besledim

Bir anne doğurduğu kızına neden nefret besler ki?

Ama ben yaptım bunu mona

Sana kızım demeye bile utanıyorum, çünkü sen yaşasaydın belki de bana "Anne" demeyecektin

Küçükken hep "Ben savcı olacağım" diye ortalıkta gezinirdin"

Dedi mezarının üzerinde ki savcı cübbesine bakarak

"Korkma olur mu? Gök gürlüyor ama ben buradayım yalnız uyumayacaksın, Anneciğim

Ben buradayım kızım

Ve üşüme olur mu?

Annen seni ısıtır"

Diyerek gözyaşları arasında toprağa sarıldı

Hande, küçükken kızının yüzünü bile öpmezken

Şimdi toprağını defalarca öpüyordu

Hayat böyle bir şey işte, birinin kalbini kırıp onu sevmediğinde ölümü unutuyor insan

O kişi ölünce anlıyor ne demek olduğunu

Bazı insanlar anne olurlar ama anne olmaya layık değillerdir

Bazı insanlarda öyle bir anne olur ki Sanki cennetten düşmüş gibi

Bir çocuğun sadece bedenini öldürmek değil,

Ruhunu ve umudunu öldürmek de cinayettir

Küçücük bebeklere insanlar nasıl kıyıyor acaba diye düşünür insan bazen

Bunu yapan kişinin zaten kendini insandan sayması insanlığa hakaret olur

Sevin, öldürmeyin

Okşayın, Dövmeyin

Sarılın, kesmeyin

Hele ki kız çocukları..

Onlar Allahın size bir emanetiyken, Emanete sahip çıkmamak ayıp olmaz mı?