⭐: güzelim

⭐: nasılsın

⭐: Laçin?

⭐: sevgilim telefonlarıma bakar mısın?

Laçin telefonlarıma bakmıyordu, bu da beni kötü düşüncelere sürüklüyordu. Parkta konuştuğumuz o günün üzerinden bir gün geçmişti. Gayet mutlu bir şekilde eve bırakmıştım.

Ona yazdıklarımın üzerinden iki saat geçmişti ama Laçin de tık yoktu!

Daha fazla dayanamayıp hızla Laçinin evine doğru yol aldım.

Laçinin evinin önüne geldiğimde hızla apartmana girdim. Kapılarının önüne gelmem 1 dakikamı almadı. Alacaklı gibi kapıyı çalıyordum.

Laçin! Güzelim baksana kapıya!

Bir anda kapı açıldı baktığımda kapıdaki Laçin değil Laçinin babasıydı!

'Kimsin lan sen!'

Laçin nerde?!

'sanane lan benim kızımdan!'

İçerden büyük bir çığlık geldi... Bu ses Laçine aitti... Güzelime ne yapıyorlardı...

Adama kafa atıp evin dışına fırlattım ve içeri girip kapıyı kilitledim. Laçinin annesinin sesi duyuldu.

'pars oğlum! Yardım et!'

Salona girdiğimde şoklar içerisindeydim Laçinin annesinin üzeri çıplaktı, üzerini kapatmaya çalışıyordu. Karşısındaki adam ona tecavüz etmeye çalışıyordu. Donakalmıştım...

Adamı yakasından tuttuğum gibi duvara çarpıp boğazına yapıştım.

Burdan ya sen siktir olup gidersin, ya da ben seni şuracıkta öldürürüm!

​​​​​​Adam korkuyla dışarı kaçtı. Laçin bir kez daha acıyla inledi.

'DOKUNMA! DOKUNMA, YALVARIRIM DOKUNMA!'

Hızla Laçinin odasına girdim. Laçin tamamen çıplak bir şekilde dolabın önünde kendisini yere atmış üzerini çarşaf ile örtmeye çalışıyordu, aynı zamanda deliler gibi ağlıyordu. Önündeki adam çıplak bir şekilde tam boynuna yöneliyordu ki boynundan tutup çektim. Suratına bir yumruk savurduğumda acıyla inledi. Yumruklarımın ardı arkası kesilmiyordu. Sevdiğim kadını öyle görmek beni delirtmişti...

Sen benim kim olduğumu biliyor musun lan! O çok korktuğun Kenan Demirel'in oğluyum ben! O dokunmaya çalıştığın kadın kim bilir misin! Benim dokunmaya kıyamadığım, benim sevdiğim kadın olur kendisi!

Adam çoktan bayılmıştı. Hızla Laçine döndüm, köşeye sinmiş üzerini çarşaf ile kapatmıştı. Ağlamaktan gözlerinden yaş gelmiyordu artık... Bu hâli ona hiç yakışmamıştı, o hep gülmeliydi...

Güzelim...

Sesimi duyunca daha çok ağlamaya başladı. Yanına ulaşıp unu kendime çekip sıkıca sarıldım.

'pars annem...'

Şşş annen iyi, aşağıda. Üstünü giyin gidelim.

Onun yanından kalkıp dolabın önüne geçtim ve rastgele bir swet ve eşofman aldım, Laçinin utanacağını bildiğim için iç çamaşırlarına dokunmadım.

Yanına gidip onu yerden kaldırdım ve yatağın üzerine oturtup saçlarını okşadım.

Üzerini giyin gel tamam mı? Sana söz veriyorum bir daha böyle bir şey olmayacak.

Alnından öpüp annesinin yanına gittim. Koltuğun üzerinde üstünü giyinmiş bir şekilde oturuyordu, aynı zamanda ağlıyordu.

'Oğlum...'

Beni gördüğü gibi bana sarılmıştı... Anne sevgisi bu muydu, buysa çok güzelmiş...

Zeliş sultan hadi hazırlan. Götüreyim sizi burdan.

'Nereye gideriz oğlum, başka yerimiz yok ki bizim...'

Geri çekilip kara kara düşünmeye başladı. Elimi omzuna koyup ona teselli verdim.

Ben boşuna mı duruyorum Zeliş sultan? Bende kalırsınız. Rahatsız olursanız girmem eve benim için sorun olmaz.

Kapıdan içeri Laçin girmişti, içeri girdiği gibi annesine sarılması bir oldu. Annesinden ayrıldığında bana sarıldı.

'teşekkür ederim... İyiki varsın...'

Hazırsanız gidelim.

'Olmaz oğlum, biz kalırız burda.'

Siz burada kalmaya devam ederseniz yine gelirler ve ben o zaman bu kadar sakin olmam Zeliha teyze. Sana yeminim olsun sizi bir daha bu şekilde bulursam öldürürüm onları!

Naberrrrr

Nasıldı amaaaaa

Pardon ben bir Pars Araf DEMİREL alabilir miyim acabaa

Oy sınırı:15

Yorum sınırı:10