Adsız'dan

Gideceğiz demişti o an dünya durdu sanki ne olduğumu nerde olduğumu unuttum .Birşeyler söylemişti. Ama neyden bahsettiğini anlayamıyordum. Ordan nasıl kaldığımız yere gittik neler konuştuk. Hayal olarak kafamda vardı. Helikopter pistine koşarken aklımda bunlar dönüyordu. Ne demişti , ne demiştim hatırlayamıyordum.Biz gidiyoruz dediğinde benim kafamda gitmişti. Piste vardığımda helikopter havalanmıştı. Yukardan beni görebiliyormuydu bilemiyorum . Ama ben göremiyordum. Umarım beni görüyorsundur Gece.

Bu böyle olmucak diye düşcelere dalmış şekilde kaldığım alana doğru yola çıkmıştım. Aklımda yoktu böyle bir durumun içinde nasıl olduğumu algılamaya çalışıyordum . Ben ne hissediyordum ne yaşıyordum bunların hepsi çok farklıydı. Ama içim içimi yiyordu. Bir daha görebilcekmiyim. Bir daha konuşucakmıyım. Bırak aynı yerde kalmayı bizim gibi askerler anlar değer verdiğimiz insanları tek bir kelimesi için ölür gideriz . Kaldığım yere geldim yarım saat sonra iniceklerdi. Ankaraya burdan oraya gitmeyi düşündüm ama daha o kadar delirmemiştim. Kendime bir kahve yaptım . Onlar yokken yaptığımı yapıp avludaki masaya oturdum. Sigaramıda yakıp ne yapabilirim diye düşünüyordum ki aklıma birşey gelmişti. Sigarayı söndürüp kahveyi bırakıp koşmaya başladım .Sanki yarışta gibi koşturuyorum . Yolda telefonu alıp aradım kafama göre o odaya dalamazdım.Telefonu açtı hemen hiç meşgule atmazdı.

''Komutanım.'' nefesimi ayarlamaya çalışarak ,

''Efendim Eylülcüm ''. dedi

''Komutanım musaitmisiniz , acil görüşmemiz gereken bir durum varda .''Dedim

''Çıkıyordum ama gel bekliyorum. ''dedi.

''Tamam komutanım''. dedim .Kapattı , acil bir durum değildi ama önemliydi. Yani en azından benim kadar önemliydi.Kızarmıydı acaba bir komutandan başka komutanın telefon numarasını istemek ne dicektim onuda hiç düşünmemiştim.

İlk defa bu kapıyı bu kadar sesli ve istekli çaldım . Komutan gelmem için seslenince kapıyı açtım . Nefes nefes bir şekilde ,

''Eylül Yılmaz , İzmir '' deyip bekledim.

''Gel bakalım neymiş bu kadar önemli olan ''dedi. Ama suratında garip bir gülümseme vardı.Oturdum koltuğa kebimi önümdeki sehpaya bıraktım.

''Komutanım nasıl dicem bilemiyorum yani çok saçma olucak ama ben sizden bir şey isticem. Mümkünse''. dedim.

''Çıkar bakalım ağzındaki baklayı ''Dedi.

''Şey .... Komutanım .... ben..... şey....''.

''Konuşcakmısın Eylül ''. Dedi . Aman kızma dedim içimden şuan bir şey lazımdı.Hadi kızım Eylül tek seferde söyle bitsin. Gözlerimi sımsıkı yumdum.

''Komutanım bana Gece komutanımın numarasını verirmisiniz. Demiştim. Bitmişti ama gözlerimi açamıyordum korkuyordum . Biir gülme sesi geldi. Tek gözümü araladım komutan sırıtıyordu.

''Kızmadınız mı ''

''Neden kızıyım Geceyle ilgili olduğunu anlamıştım . Ama telefonunu çoktan almıştır diye düşündüm. Dosyanda vardı.Telefonu çıkardı bir kağıda birşey yazdı uzattı.

''Başkası olsa asla yapmam bunuda böyle bil ''. Dedi.Kafamı salladım benim içinmiydi bu ,yoksa karşıdaki içinmiydi bilemedim.Teşekkür edip izin isteyip odadan çıktım. Havalara uçucaktım ama çaktırmamaya çalışıyordum. Bana ne oluyordu.

Gece diye kaydettim.Hemen mesaj uygulamasına girip mesaj yazdım.

-Kokutanım

-Özür dilerim yanlış oldu komutanım demek istemiştim.

-Kimsin? diye hemen cevap gelmişti . Heycandan ölebilirdim.

-Bir adım yok.

-Eylül . Dedi.

- Adsız komutanım öğrenin artık . Dedim.

-Numaramı nerden buldun ?

-Bizimde var bağlantılarımız komutanım .

-Tamam bakalım.

Demişti soğuktu yanlışmı yapmıştım. Mesaj atmamam mı lazımdı anlamamıştım.Yada her şeyi yanlış anlamıştım..Başka birşey yazmıcaktım . Ben mesaj atınca böyle bir karşılık alıcağımı bilememiştim.

Kaldığım bölüme döndüm . Telefonu kenara bıraktım. Üstümdekileri çıkardım bir duş aldım . Üstüme hemen birşeyler geçirdim. Salona geçtim ilk defa orda oturuyordum. Hala içimde çoçuksun bir heycan vardı. Ama umutlarım yıkılsında istemiyordum.

Telefonu heycanla elime aldım 10 mesaj yazıyordu. Bana kim mesaj atarki diyip uygulamayı açtığımdan hepsi gecedendi.

-Eylül

-Biz ankaraya geldik.

-Tekrar helikoptere bindik yola çıktık.-

-Kendine çok iyi bak Ankara görüşmek üzere.

-Eylül bir cevap vericekmisin.

-Eylül

-Bir şey de.

-Eylül

-Adsız

-Adsız bu bir emirdir cevap ver.

Mesajları okuyunca mutlu olmuştum. Ama öyle kestirip atınca yanlış anladığımı düşünmüştüm.

-Komutanım , kusura bakamayın sizi rahatsız ettiğimi düşündüm. O yüzden uzatmadım. Sağ salim varmanıza sevindim . Sağ salim dönmenizi temenni ederim. dediğimde hemen mesajı görmüştü. Sevincim git gide katlanıyordu.

-Telefon gittiğimiz yerde çekmeye bilirdi.Döndüğümde haber veririm . Kendine iyi bak . Dedi.

-Tamam komutanım sizde.

Dedikten sonra gördü birşey demedi. Artık telefonuda çekmicekti. Ne kadar orda kalırdı. Ne olurdu aklıma getirmek boğuluyormuşum gibi hissettiriyordu. En iyisi uyuyup günlerin geçmesi beklemekti.Zaman akıyordu Günler birbirine benziyordu.

7 Gün sonra ....

Gideli tam 7 gün olmuştu. Ne bir mesaj ne bir arama vardı . İyi miydi kötümüydü bilmiyordum. Kötü bir haber olsaydı çoktan gelirdi ama bir şey yoktu. Telefonum çalmaya başlayınca koşturdum. Ama ismi görünce biraz hayal kırıklığına uğramıştım. Sevdiğim bir insandı ama beklediğim telefon değildi.